สลับร้าย ให้รัก

แนะนำตัวละคร 

เคลย์ (พระเอก) หนุ่มมาเฟีย เจ้าของธุรกิจสีเทา ส่วนสูง 185 น้ำหนัก 65 ร่างสันทัด ไหล่กว้างน่าซบ ผิวสีน้ำผึ้ง หน้าเรียวคมเป็นสัน ผมสีน้ำตาลธรรมชาติ บุคลิก สุขุมลุ่มลึก แต่กลับหวั่นไหวให้กับผู้ชายอย่างไพรซ์ตั้งแต่แรกเห็น 

ไพรซ์ (นายเอก) นักศึกษาแพทย์ปี 3 ส่วนสูง 179 น้ำหนัก 60 ร่างบางหุ่นดี ผิวขาวละเอียด หน้าสวยยิ่งกว่าผู้หญิง รอยยิ้มที่มีเสน่ห์เป็นที่ดึงดูด เป็นที่รักของคนรอบข้าง  

บทนำ 

กึก! 

กึก! 

กึก! 

เสียงฝีเท้าดังสลับกันมาจากด้านหลังของผม 

ฟิ้ว~ 

ตามมาด้วยเสียงวัตถุบางอย่างที่พุ่งมาด้วยความเร็วในอากาศก่อนจะเฉียดผมไปอย่างรวดเร็ว จนหยุดเดินทันที 

"เฮ้ย!" ดึกขนาดนี้ใครเล่นอะไรวะ 

หมับ! 

มือเรียวเย็นเฉียบคว้าข้อมือผมและกระชากผมให้วิ่งตามไป 

"เดี๋ยว ปล่อยนะเว้ย กูไม่ไป" ผมพยายามสบัดมือเรียวที่กุมข้อมือผมไว้แน่น ขณะเดียวกันที่เท้ายังคงวิ่งตามร่างสูงที่ไม่คุ้นเคย นี่มันอะไรวะอีกแค่นิดเดียวก็จะถึงลิฟท์ชั้นจอดรถ แล้วมีใอ่บ้าที่ไหนโพล่มาฉุดกระชากให้วิ่งตามเข้ามาในประตูบันไดหนีไฟคอนโดโดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ 

พลั่ก! 

มันรวบแขนผมไขว้หลังแล้วดันตัวผมให้ติดฝาพนังอย่างรวดเร็ว ลมหายใจอุ่นที่รดต้นคอ ทำให้รู้ว่ายืนใกล้กันมาก 

"เป็นคนของใคร" เสียงทุ้มถามขึ้นข้างใบหู 

"เป็นบ้ารึเปล่าฮะ มึงฉุดกระชากกูมาแล้วถามกูแบบนี้เนี่ยนะ กูสิต้องถามมึง ต้องกา....โอ้ย!!!" 

พูดไม่ทันจบมือแกร่งกลับออกแรงไขว้แขนผมให้แน่นยิ่งขึ้น จนปวดตึง แมร่ง ดีแต่ใช้กำลังรึไง 

"ตอบ!" 

"ไม่ได้เป็นของใครเว่ย" 

"ดี งั้นถอดเสื้อ" มันว่าก่อนจะปล่อยมือให้ผมเป็นอิสระ ไม่ได้หูฝาดใช่มั้ย มันให้ถอดเสื้อ นี่นอกจากจะบ้ายังโรคจิตด้วยหรอวะ 

"ว่าอะไรนะ " ถามกลับไป พร้อมกับหันหน้ามาเผชิญกับมัน เหอะ! หน้าตาหล่อคมเข้ม บวกกับผิวสีน้ำผึ้ง จัดได้ว่าเป็นผู้ชายเอเชียที่หล่อเลยทีเดียว ไหนจะผมสีน้ำตาลชุ่มเหงื่อ เม็ดเหงื่อเล็กๆตามใบหน้า ให้ตายเถอะผู้ชายก็เซ็กซี่ได้หรอวะ แต่เสียดาย แมร่งโรคจิต 

"กู บอก ให้ มึง ถอด เสื้อ" มันพูดย้ำทีละคำและขยับเข้ามาใกล้ขึ้น 

"มะ ไม่ถอดอะ ยังไงกะ..."พูดยังไม่ทันจบ มันก็จัดการกระชากเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีน้ำเงินที่ผมใส่อยู่ จนกระดุมขาดกระเด็น ก่อนจะถอดเสื้อสูทสีดำและเสื้อเชิ้ตตัวในสีเข้มของตัวเองออก แล้วใส่เสื้อเชิ้ตของผมแทน 

"ฮึก" สีหน้ามันเหยเกเล็กน้อย จนผมสังเกตุเห็น รอยแผลสดข้างลำตัวเป็นทางยาวทีมีเลือดซึมออกมา 

"บาดเจ็บหรอวะ" ผมถามออกไป ก่อนที่มันจะรีบเอามือมาปิดปากผม ทุกอย่างเงียบ ด้านนอกประตูชั้นจอดรถได้ยินเสียงของคนที่วิ่งอยู่ประมาณ4-5คน 

"พวกมึงไปทางโน้น ส่วนกูจะเข้าไปดูด้านในนี้ แยกกันไปตามหามันให้เจอ ไป"เสียงใครคนหนึ่งออกคำสั่ง 

"อยู่นิ่งๆ อย่าดิ้น" 

คนตรงหน้าออกคำสั่งเสียงนิ่งกับผมที่ยืนไม่ใส่เสื้อเลยสักตัว ก่อนจะใช้มือเย็นเฉียบจับที่ใบหน้าและคอของผม พร้อมประกบริมฝีปากร้อนลงมาอย่างเอาแต่ใจ 

'0.0' 

ใช่! มันกำลัง... ผมที่กำลังตกใจได้แต่ยืนนิ่งให้อีกคนทำอะไรตามใจ 

ปัง! 

เสียงประตูเปิดเข้ามากระทบฝาผนังอย่างแรง 

"เด็กสมัยนี้ อายฟ้าดินบ้างเถอะมึง" เสียงเข้มพูดจบก็ปิดประตูตามเดิมอย่างรวดเร็ว ก่อนจะวิ่งไปอีกทาง 

ตึก 

ตึก 

ตึก 

เสียงหัวใจผมที่เต้นโครมครามเหมือนจะหลุดออกมาให้ได้ ที่ใจเต้นแรงเพราะเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นหรือเพราะจูบที่คนตรงหน้ายัดเยียดให้กันแน่ 

"แฮ่ก แฮ่ก หายใจ ไม่ออก" ผมใช้มือดันหน้าท้องของคนตรงหน้าออกอย่างแรง พร้อมสูดอาอากาศเข้าปอดอย่างรวดเร็ว 

กรอด~ 

เสียงกัดฟันของอีกคนที่กำลังเอามือกุมรอยแผลไว้ คงเป็นตอนที่ผมผลักมันออกแล้วไปโดนแผลนั่น มันเดินไปหยิบเสื้อของตัวเองที่ถอดไว้ 

แล้วโยนสูทมาคลุมหัวผม ส่วนเสื้อเชิ้ตก็ถือไว้แทน 

"ใส่ซะ! คืนนี้ กูนอนด้วย" 

-------------------------------------------------- 

ทู๊กคนนนนน นี่เป็นนิยายเรื่องแรกของไรท์ และมีความตั้งใจจะแต่งนิยายวายเรื่องนี้มาก หากทุกคนมีคำแนะนำอะไรเพิ่มเติม แสดงความคิดเห็นกันเข้ามาได้นะคะ ไรท์ยินดีรับฟังและนำไปปรับใช้ เพื่อพัฒนางานเขียนให้ดียิ่งขึ้น ให้สมกับที่ทุกคนเปิดใจเข้ามาอ่าน สลับร้าย ให้รัก นิยายเรื่องแรก ของนักเขียนหน้าใหม่อย่างเรา สัญญาว่าจะไม่เทงานเขียนแน่นอน ทุกคนก็อย่าเท เคลย์(พระเอก)และไพรซ์(นายเอก)นะคะ มีเวลาเมื่อไหร่แวะมาได้ ไรท์ยินดีต้อนรับเสมอ ขอบคุณที่เปิดใจอ่านมาถึงตรงนี้นะคะ ฝากเนื้อฝากตัว ฝากเคลย์และไพรซ์ด้วยนะทุกคน แล้วเจอกันใหม่จ้า 

บุคคลในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนื้อหา ชื่อ สถานที่ เหตุการณ์ ทุกอย่างเป็นเพียงเรื่องสมมุติตามจินตนาการของผู้เขียน ที่เขียนเพื่อความบันเทิง ไม่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ใด บุคคลใด ทั้งสิ้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ขอให้สนุกกับการอ่านนะคะรีดที่รัก