จบ Blue : บทกวีสีหม่น
23
ตอน
2.37K
เข้าชม
193
ถูกใจ
4
ความคิดเห็น
61
เพิ่มลงคลัง
"บุหรี่เลิกยากแต่เลิกได้ เป็นกะหฬี่เลิกได้...แต่ไม่เลิก"

หลายคนอาจคิดว่า อาชีพสำหรับคนหน้าตาดีบุคลิกโดดเด่นอย่างผมมันเป็นอาชีพที่โคตรสบาย ก็แค่เอากับลูกค้าเพื่อบำบัดความต้องการแถมได้สนองความอยากของตัวเองอีกต่างหาก มิหนำซ้ำยังสามารถกอบโกยรายได้แบบไม่ต้องเหน็ดเหนื่อยอะไรนัก (ไม่เหนื่อยกะผีอะไร กว่าจะเสร็จแต่ละยกจมูกงี้บานจนจะยัดกำปั้นเข้าไปได้ลิ้นแม่งห้อยจนจะถึงตาตุ่ม) แต่ลึกๆ ลงไปแล้วมันไม่ได้สวยงามอย่างที่คิด 

"เป็นไงวะ ไอ้ Blue ลูกค้าคนแรกไหวไหมมึง?" 

"คนเคยเป็น 'สินค้า' ที่ถูกวางขายใน'โกดัง'ตามตะเข็บชายแดนอย่างกู ยังมีอะไรที่ต้องกลัวอีกวะ?" 

"ถุย! สินค้าพ่อง เป็นกะหรี่ก็บอกว่ากะหรี่สิวะ กะหรี่ในซ่องไงล่ะไอ้สัด!"

"ใครกะหรี่!? มึงสิกะหรี่!!!"

"มึงสิกะหรี่!!!"

“กู Sex worker เว๊ย!”

“แล้วมันแปลว่ากะหรี่ไหมวะ?”

"ไม่ต้องเกี่ยงกัน พวกมึงอ่ะกะหรี่ทั้งคู่รวมทั้งกูด้วย ฮ่า ฮ่า ฮ่า!"

"เอ๊า! พวกกะหรี่ ชนแก้ววว!"

พอจะเดาออกแล้วใช่ไหมว่าผมทำอะไรเพื่อหาเลี้ยงชีพ งั้นผมจะเล่าให้ฟัง ตั้งใจฟังกันให้ดีล่ะ

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว