00
ในค่ำคืนที่แสงจะเงียบสงบ แสงจันทร์ส่องสว่างในผืนนภา บรรดาดวงดาราต่างส่องแสงสว่างรายล้อมดวงจันทรา
เสียงเรไรต่างช่วยส่งเสียงร้องอย่างบรรเลงท่วงทำนอง หิ่งห้อยส่งสว่างไสวบินไปมาอย่างเริงระบำ
'ในราตรีนี้คงเป็นสิ่งสุดท้ายที่ผมคงได้พบเห็น'
นี้คิดความคิดของ มิคาเอล
ชายหนุ่มเงยหน้ามองท้องฟ้าขึ้น ก่อนที่ตัวเขาจะ ค่อย ๆ หลับตาลง
พร้อมรับสัมผัสบ้างสิ่งบ้างอย่างที่กำลังเข้าใกล้มากขึ้น
"ทำไม คุณไม่หยุดสักทีนะ?"
สิ้นคำ ของมิคาเอล ตัวของเขาก็แยกออกกันเป็นสองท่อน
ร่างทั้งสองส่วนของเขานั้นอาบไปด้วยโลหิต
สิ่งที่สังหารมิคาแอลนั้น ค่อย ๆ เดินไปทางชิ้นส่วนทั้งสอง
" หึ เป็นแค่สิ่งไร้ค่า ยังหารกล้ามาขัดขวางงั้นเหรอ "
สิ้นคำพูดที่แสงจะเรียบนิ่ง ชิ้นส่วนทั้งสองก็ถูกเพลิงสีนิลเผาไหม้จนไม่เหลืออะไรให้พบเห็น
นี่คือบทบรรยายชะตากรรมสุดท้ายของในร่างที่ผมในตอนนี้ แม้แต่ร่างก็ไม่อาบมีใครพบได้
ใครเขาจะคิดล่ะว่า แค่ผมตื่นขึ้นมาจะอยู่ในร่างทารกน้อย ที่พึ่งหมดลมใจไม่นาน
แถมยังมีข้อความที่ทำให้ผมต้องสติไปหลายนาที
[ ระบบทะลุมิติทำงาน ยินดีด้วยท่านผู้เกิดใหม่ ระบบมีหน้าที่ทำให้ท่านลงมาเกิดใหม่ใน นิยาย รักสีโลหิต ท่านผู้เกิดใหม่ ในตอนนี้ท่านนั้นได้อยู่ในร่าง ทารกน้อยมิคาเอล สถานะตัวประกอบ ได้เรียบร้อยแล้ว ต่อจากนี้ระบบและท่านจะไม่สามารถติดต่อกันได้อีก ขอให้ท่านโชคดี ]
________________________
แอบมาลงเรื่องใหม่