คนธาตุ story
เฮ้ย เสียงเรียกเพื่อนดังมาจากทางด้านหลัง เป็นเสียงของผมเอง ที่เอ๋ยคําทักทาย ที่เอ๋ยไปแบบนั้น มันยังจะนั่งชิวอยู่ได้ ในขณะที่คนอื่นนั้นรีบวิ่งเข้าห้องประชุมกรรมการนักเรียน เพื่อนผมนั้นชื่อ เชนราเชน ส่วนผมนั้นชื่อ นาคแสง พวกผมทั้งสองเป็นกรรมการนักเรียน ดังนั้นพักเที่ยงนี้ เมื่อมีเรื่องเร่งด่วน พวกผมก็ต้องเข้าห้องประชุม ถึงแม้คนอื่นๆนั้นเขาจะได้พักผ่อนตามอัธยาศัย ซึ่งกรรมการนักเรียนนั้น คนที่จะเข้ามาได้ จะต้องเป็นคนที่มีนีสัย ความประพฤติที่ดีเลิศ เสียสละ เก่งกิจกรรม วิชาการโรงเรียน จนไปถึงเก่งในด้านกีฬา ทั้งนี้ทั้งนั้น ตัวนักเรียนก็ต้องมีใจที่จะเป็นด้วย เนื่องด้วยการเป็นกรรมการนักเรียนนี้ จะไม่ค่อยได้เข้าเรียนทุกคาบ ไม่ค่อยได้ยืนเข้าแถว พักเที่ยงอาจไม่ได้พัก ตอนกลับบ้านอาจจะไม่ได้ตรงเวลา ทุกคุณสมบัติต้องมีอย่างใดอย่างนึงก็ได้ ผมนั้น ก็คงจะมีแต่ความประพฤติเท่านั้นแหละ ที่มันทําให้ผมดูเข้าตาคุณครู และเข้าทางผมด้วย เนื่องจากการเป็นกรรมการนักเรียนทําให้ผมมีคะแนนพิเศษ ส่วนเชนนั้นที่มันเข้ามาในวงการนี้เพราะมันขี้เกียจเรียน ขอดีมันจะดีไปในทางแบบว่า ถึงจะขี้เกียจเรียนมันก็ไม่เคยขี้เกียจทํางาน อาจจะเป็นเพราะหัวมันไม่ไม่ไปหรือป่าว มันจึงยอมรับที่จะมาเป็นคณะกรรมการนี้ เพื่อมันจะได้มีคะแนนพิเศษให้เรียนจบ ส่วนทําไมนั้น ถึงต้องมี เนื่องจากทางโรงเรียนเป็นโรงเรียนในพื้นที่ห่างไกล คุณครูที่มาบรรจุมีจํานวนน้อยมากเมื่อเทียบกับนักเรียน จึงต้องมีคณะกรรมการนักเรียนขึ้นมาช่วยงาน โดยแยกเป็นฝ่ายๆเช่นฝ่ายปกครอง ฝ่ายนี้มีหน้าที่ควบคุมพฤติกรรมนักเรียน เช็คชื่อใคร ขาด ลา มา สาย ใครไม่เข้าแถวหน้าเสาธง เป็นการตรวจสอบพฤติกรรมนักเรียนไปในทางที่ผิดกฏของโรงเรียนด้วย เมื่อเจอคนที่กระทําผิด ก็สามารถว่ากล่าวตักเตือน จดชื่อส่งให้แก่คุณครูดําเนินงานต่อไป ฝ่ายต่อไปคือ อาคารสถานที่ มีหน้าที่จัดสถานที่ต่างๆไม่ว่ากิจกรรมวันสําคัญในโรงเรียน สถานที่สอบ เตรียมของ จัดของต่างๆ เป็นตัวเสริมอีกแรงช่วยภารโรง ฝ่ายถัดมาคือฝ่าย โสต ฝ่ายนี้มีหน้าที่นำเสนอภาพ วีดีโอ สารสนเทศ วีดีทัศผ่านหน้าจอในวันกิจกรรม หรือเนื่องในโอกาสต่างๆ และก็มีฝ่ายประชาสัมพันธ์ เครื่องเสียง การเงินบัญชี ซึ่งทุกฝ่ายเหล่านี้มีหน้าที่ของตนแตกต่างกันไป ล้วนแล้วช่วยงานโรงเรียนทั้งสิ้น ส่วนฝ่ายที่ผมอยู่นั้นคืออาคารและสถานที่ วันที่เรียกประชุมนี้ก็มีแค่ฝ่ายผมฝ่ายเดียว เมื่อไปถึงห้องประชุม การประชุมก้ไม่มีอะไรมากนัก ก็มีแต่เนื้อหาที่อาจารย์พิมเป็นหนังสือ ให้ตัวแทนคนใดคนนึงอ่านแล้วนั่งประชุมกัน วึ่งไม่กี่วันนี้เองทางโรงเรียนเราจะมีการจัดกิจกรรมครั้งใหญ่ ซึ่งฝ่ายผมนี้เป็นกําลังหลักในการจัดกิจกรรม ทุกคนจะต้องอยู่ช่วยงานโรงเรียนอาจจนถึงคํ่าได้ พวกผมตอบไปว่าไม่มีปัญหา ผมรับได้อยู่แล้วสุดท้ายขอให้ผมนั้นเรียนจบ เมื่อถึงช่วงเย็น ผมนั้นกําลังขนโต๊ะนั้นอยู่ เชนสะกิดผมให้ผมหันหน้าไปดู ใบมินท์ เธอเป็นคนที่ผมแอบชอบมานานมากแล้วปัจจุบันผมก็ยังแอบชอบอยู่ ถึงแม้จะเคยเข้าไปคุยหลายครั้ง ก็ไม่เคยบอกความในใจของตัวเองสักที เพราะรู้ตัวเองดีว่าไม่สมหวังแน่นอน คามชอบของเธอนั้นช่างแตกต่าง คุณสมบัตินั้นที่เธอช่างฝัน ผมไม่มี ความสมารถนั้นที่เธออยากได้มัน ผมกลับไม่ต้องการ ผมควรทําตัวให้เขาชอบน่ะ สุดท้ายแล้วมันไม่ใช่ ไม่ใช่ตัวเรา สุดท้ายก็มาเป็นตัวเรานั้นเอง อยากให้เธอตกหลุมรักผมเองเหมือนกับที่ผมได้ตกหลุมรักเธอจัง มันคงจะสวยงามน่าดู ผมจ้องหน้าเธอด้วยสายตาที่ค้าง ก่อนที่จะมีเสียงคุณครูลอยเข้ามาในหัวว่าให้ช่วยขนเก้าอี้มาให้หน่อย ขาดเพียงไม่กี่ตัวเอง เกาออี้พวกนั้นอยู่บ้านพักภารโรงอยู่หลังโรงเรียน ผมก็ตอบรับคุณครูทันที เพียงแต่ผมขอเพื่อนมาด้วยอีกคน ที่นั้นเป็นป่าช้าเก่า ไม่มีใครที่กล้าเข้าไปคนเดียวหรอก ระหว่างทาง ผมไปเจอนักเรียนกลุ่มนึง ที่รวมกลุ่มสูบบุหรี่กันอยู่ พวกมันมีหลายคน และพวกเขาคิดว่าพวกผมจะไปฟ้องครูหรือไม่ก็สั่งพวกมันลงโทษ พวกผมเป็นที่หมั่นใส้กับนักเรียนกลุ่มนี้อยู่แล้ว พวกนี้มีอิทธิพลเป็นอย่างมากแม้อาจารย์ยังต้องปล่อย ก็มีคณะกรรมการบางคนลอองดี ไปจดชื่อหักคะแนนมันเมื่อพวกมัน มาสาย กับ แอบถ่ายนักเรียนหญิงเข้าห้องนำ้ โดนพวกมันกระทืบจนนอนโรงพยาบาลยังไม่ฟื้นเลย ส่วนตัวผมก็ไม่ได้กลัวพวกเขาแต่ออย่างใด ในใจผมตอนนั้นคิดว่า ผมจะไปขนเก้าอี้ ในเมื่อมันอยู่ทางนี้ผมก็ต้องไปนี้ เมื่อพวกผมเดินผ่านไป พวกมันขว้างก้นบุหรี่ใส่หลังเชน พวกผมจึงต้องหยุดชะงัก พวกมันอ้างว่าพวกผมนั้นไปยึดบุหรี่ขอองรุ่นน้องมัน เอามาคืนเดี๋ยวนี้ไม่งั้นเจอดี อย่างพวกนายอยู่กับอาจารย์แหละดีแล้ว กล้ามากที่เดินผ่านมาทางนี้ ผมบอกกับพวกเขาไปว่าไม่มี เขาก็ยังจะขู่ว่า ไปเอามันมา จนเกิดเรื่อง พวกผมต่อสู้ได้อย่างเสียเปรียบเพราะพวกมัน มีกันอยู่สามคน จนกระทั่งไททัน ที่เขามาเอาของให้ภารโรง มาเจอเข้า ไททันเข้ามาเพื่ออจะห้าม พวกมันก็คิดว่ามาช่วยอีก ไททันก็เลยต้องสู้กับพวกนั้นช่วยด้วย พวกนั้นคิดจะสู้จนตัวตาย เพราะพวกมันเป็นลูกน้องของแก๊งที่มีอิทธิพล มาสู้แพ้พวกเด็กเรียนนี่ต้องอับอายแน่ๆ จึงต้องสู้ไม่ถอย ส่วนตัวพวกผมนั้นถ้าถอยต้องได้นอนบนเตียงหลายวันแน่ ทั้งสามคนสู้ยืดเยื้อจนกระทั่งคุณครูเดินมาตาม พวกมันถึงหยุด พร้อมเข้าห้องปกครอง ถูกตัดคะแนนความประพฤติ เนื่องด้วยพวกผมช่วยโรงเรียนมานานจึงทําให้เกิดบั่นทอนไม่โดนตัด เพียงแต่ต้องแลกด้วยการบําเพ็ญประโยชน์ให้ครบ 48 ชั่วโมง ส่วนพวกนั้นต้องกราบแทบเท้าผู้อํานวยการโรงเรียนที่ต้องโดนไล่ออก เรื่องนี้คิดจะจบด้วยมือคุณครู สุดท้ายก็แค่ฝัน ไม่มีทางเป็นแบบนั้น เรื่องนี้ได้ไปถึงหูหัวหน้าแก๊งไทเกอร์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ผมได้ยืนอยู่ข้างหนองนำ้ คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น พ่อแม่ผมนั้นหวังให้ผมเป็นนักวิชาการ เป็นคนที่เรียนดีเก่งเลิศ ผลลัพธ์กลับกันไม่สักอย่าง มิหนํ่าซํ้า ก่อเรื่องทะเลาะวิวาทให้แก่คิดมากจนได้ เชนเขานั่งอยู่ไกล้ๆเขาก็เพียงตอบได้ว่าอย่าคิดมาก ไม่มีพ่อแม่คนไหนกระทืบซํ่าวันที่เราล้มลงหรอก ทันใดนั้นก็มีไททันกับเคนเดินมาทางด้านหลัง ไทก็ได้กล่าวไปว่าเราตกชะตาร่วมกันแล้วน่ะ ฉันได้ทราบเรื่องมาว่า คนที่เรามีเรื่องด้วยในวันนั้นเป็นคนของแก๊งไทเกอร์ เคนเขาได้มองเชนแล้วพูดว่า แว่นนี้ของนาย วันที่ฉันวิ่งมาตามนาย ว่าทําไมนายไปนานจัง ฉันลืมไปอย่าง ไม่ใช่ความช่วยเหลือ แต่มันคือแว่นสายตาขอองนาย ถ้านายได้มัน ต่อให้นายมีแค่คนเดียว นายก็ล้มมันได้ ถึงแม้พวกมันจะใหญ่กว่าก็ตาม เชนรับแว่นจากมือเคนเขาพูดว่าชอบคุณน่ะนายนี่รู้ใจฉันตลอดเลย ผมเลยตอบไปว่า พวกนายทําอะไรเข้าขากันได้โดยไม่น่าเชื่อ ยั่งกับพวกนายคือคนเดียวกัน ทั้งสามคนคุยกันอย่างสนุกสนาน เนื่องด้วยอากาศไกล้จะคํ่า ไททันจึงรีบบอกเพื่อนว่า กลับได้แล้ว มืดแล้ว กว่าจะถึงบ้านมันอันตราย ผมได้ยินไทพูดแบบนั้น ผมจึงรีบกลับทันที ยิ่งบ้านอยู่คนล่ะทางกับเพื่อนอยู่ พักนี้เหมือนมีคนจ้องมองตลอดเวลายังไงไม่รู้ ซึ่งทุกวันช่วงหลังมานี้รู้สึก วันนี้ก็รู้สึก ยิ่งก่อนทางถึงบ้านเขาเป็นกึ่งป่า มีสายลมปลิวส่วนบนของต้นไม้ วึ่งบางทีเหมือนมีตัว อะไรวิ่งข้ามไปมาบนต้นไม้ มันทําให้ผมต้องมองขึ้นไปเรื่อย ส่วนเรื่องของวันนี้ ผมเลือกที่จะวิ่งเพราะผมกลัวผี เมื่อมาถึงบ้านผมได้วางกระเป๋า ไว้ในบ้าน กลับมาแล้วหรอ ทํางานมาเหนื่อยไหม ฉันเตรียมกับข้าวมาให้คุณแล้วน่ะ เป็นของโปรดคุณเลย ผมตอบไปว่าตอนนี้ยังไม่ค่อยหิว ผมโน่มตัวลงโซฟาเธอก็ยังจะเอาข้าวมาวางไว้บนโต๊ะ กินซิจะได้มีแรง พรุ่งนี้คุณต้องลุยงานคุณต่อน่ะ ก็ได้วารี ผมเชื่อคุณมาตลอดสุดท้ายผมก็สมหวังตลอด ผมโชคดีจริงๆที่มีคุณ เมื่อทานข้าวเสร็จ ผมได้นอนลงตักของวารี ก่อนจะบอกเธอนวดผ่อนคลายให้ ผมก็เคลิ้มหลับไป ผมลืมตาขึ้นมา มันเป็นเพียงแค่ฝัน แค่ฝันไป ฝันประติดประต่อดั่งกับมีชีวิตร่วมกัน พรุ่งนี้ผมจะไปวัดทําบุญ ผมว่าเธอเป็นเจ้ากรรมนายเวรผมแน่ๆ เนื่องจากวันนี้ผมได้หาข้อมูลในอินเตอร์เน็ตแล้ว ส่วนตอนนี้อาบนำ้ไปโรงเรียนดีกว่า เมื่อกําลังเดินทางไปโรงเรียน เชนโทรศัพย์มาหาให้มาที่โรงพยาบาลประจําอําเภอด่วน ภาพที่เห็นเคนโดนรุมทําร้ายจนสาหัส ไม่มีผู้ใหญ่คนไหนเอาเรื่องพวกมันได้ เชนถามเคนว่ามันเป็นใคร ฉันจะไปจัดการมันเอง ความเป็นธรรมมันหายไปไหน เชนก็ไล่ไปจัดการคนที่ทํากับเคนสําเร็จ ยิ่งสําเร็จเท่าไหร่ มันก็เพิ่มความโกรธให้แก๊งนี้เท่านั้น จนมีข่าวลือที่ว่า เขาจะเอาให้ตาย กับคนชื่อเชน ระวังตัวไว้ให้ดีน่ะช่วงนี้ ผมได้ยินข่าวลือมาแบบนั้นผมดันกลัวมากว่าไอ้เชนเสียอีก หมอนั้นโดนขู่ขนาดนั้น ก็ยังเป็นทองไม่รู้ร้อนได้ไง ใจมันสุดยอดจริงๆ ยิ่งผมเดินมาคนเดียวแบบนี้ เกิดพวกมันดักตี ผมแย่แน่ๆ ความคิดนั้นมันก็กลายเป็นจริง เขาโดนดักจริงๆ ขอโทษจริงๆพี่พอดีพวกผมโดนสั่งมา เพราะพวกผมเป็นครอบครัวเดียวกับพวกเขา ผมจึงตอบไปว่า ทําไมถึงอยากอยู่กับครอบครัวเหี้ยๆแบบนั้นได้ ใครไปยุ่งกับมันก็ไม่ได้ทําตัวเป็นใหญ่หมด ทั้งๆที่พวกมันเป็นคนผิดแท้ๆเรื่องนี้ เด็กพวกนั้นก็ตอบมาว่า พี่นาคผมชอบพี่น่ะไม่นึกเลยว่าวันนี้ผมจะมีโอกาสได้มากระทืบพี่ ผมจะบอกเป็นคําสุดท้ายก่อนพี่จะวูบหลับไป จงรู้ไว้ว่า ทุกๆครั้งที่ผมกระทืบพี่ ผมเสียใจ เด็กทั้งห้าคนรุมต่อยนาค ถึงแม้พวกนี้จะเป็นรุ่นน้องเราตั้งสองปี แต่ว่าห้าคนนี่ คงไม่ไหวแน่ๆ แต่ล่ะคนตัวใหญ่กว่าเราทั้งนั้น เราต้องถอยหนีหาจังหวะที่ทําให้พวกมัน เข้ามาได้ทีล่ะคน เราถึงจะรุกฆาตพวกมันได้ ตัดภาพมาผมนอนลงที่พื้นว่างปล่าวมันไกลสุดลูกหูลูกตา ผมนอนตักของหญิงสาวคนเมื่อวาน เธอบอกว่าทําไมพักนี้ถึงมีเรื่องกับคนอื่นบ่อยจัง จากนั้นเธอก็เอามือประคบแผลให้เบาๆ อาการผมเริ่มดีขึ้น จนผมเคลิ้มหลับไป จากนั้นผมก็ตื่นมาในโลกแห่งความจริง ไม่มีเธอผู้นั้นอยู่ ผมลุกขึ้นมามองกระจกปรากฏว่าแผลที่โดนต่อยในวันนั้นหายไปซ่ะแล้ว
Guest
