“ของหายอยากได้คืน”

เพราะความจำเป็นถึงต้องแต่งงานจดทะเบียนสมรสกับเขาเงียบๆ ยอมอยู่เงียบๆเพียงเพราะค่าจ้างในการแต่งงานสูงลิ่ว เธอต้องการใช้เงิน พอๆกับเขาต้องการเรือนร่างของเธอ และเขาเป็นคนเดียวที่มีสิทธิ์ขาดในการบอกยกเลิกสัญญา คนนึงอยู่เพราะเงินอีกคนอยู่เพราะอยากได้เรือนร่างของอีกคน

แต่ทุกอย่างก็ต้องจบลงเมื่อเขาเป็นคนเอ่ยปากขอหย่า เธอจำใจเซ็นใบหย่าให้เขาตามความต้องการของเขา ทั้งที่ภายในใจของเธอมีเขาอยู่ทุกห้องหัวใจ

เธอจากไปไม่แม้แต่จะร่ำลา หรือเรียกร้องอะไรจากเขาแท้แต่บาทเดียว ข้าวของที่เขาเคยซื้อหามาให้เธอ เธอล้วนไม่นำติดตัวไปสักชิ้น เสมือนไม่มีความหมายความสำคัญกับเธอ เธอมันก็เป็นผู้หญิงอวดดีคนนึงเท่านั้นเอง