เมื่อตู้เกมโบราณพากันยาย้อนอดีตกลับไปในเวลา 13 ปีก่อนเพื่อพบรักกับชายคนหนึ่งที่เธอรู้ดีว่าไม่มีทางจะได้สมหวังกับเขา... 

---------------------------------- 

ตึกหลังนั้นสร้างเลียนแบบตึกแถบยุโรปทั้งหลัง และจงใจตกแต่งให้เหมือนกับร้านหนังสือของพระเอกในหนังเรื่อง Notting Hill ที่นำแสดงโดย Julia Roberts และ Hugh Grant ด้วยความสะดุดตาเข้าอย่างจังกันยาจึงเดินเข้าไปเยี่ยมๆ มองๆ อยู่หน้าร้านด้วยความสนใจ 

เมื่อสายตาแลลอดผ่านกระจกบานใหญ่ด้านหน้าเข้าไปก็พบว่าร้านนั้นไม่ใช่ร้านหนังสือ แต่เป็นร้านขายของสะสมประเภทเทปคาสเซตหรือแผ่นเสียงของเพลงสากลที่โด่งดังในยุค 90's มาจนถึงยุค 2000's และวิดีโอเทปหนังคลาสสิคเก่าๆ อีกหลายเรื่องที่จัดว่าหายาก 

หญิงสาวไล่มองของเหล่านั้นผ่านชั้นตั้งโชว์ด้านหน้าครู่หนึ่งสะดุดเข้ากับวอล์คแมนรุ่นหนึ่งที่เคยเป็นความทรงจำระหว่างเธอกับชายหนุ่มคนหนึ่ง และยังคงฝังลึกอยู่ในหัวใจของเธออย่างยากที่จะลืมเลือนได้ทีเดียว 

Don’ t look back in anger…But don’ t look back in anger…I heard you say...เสียงเพลงที่ได้ฟังด้วยกันในวันนั้นแว่วมาจากที่ใดสักแห่ง เรื่องราวครั้งเก่าก่อนเกี่ยวกับเจ้าของสิ่งนี้และเทปคาสเซตของเขาหลั่งไหลเข้าสู่ห้วงความคิดจนพาลให้นัยน์ตาร้อนผ่าวขึ้นมาโดยไม่ตั้งใจ 

กระทั่งรู้สึกว่าตัวเองเหม่ออยู่หน้าร้านดังกล่าวนานแล้วก็เมื่อได้ยินเสียงดังกริ๊งจากกระดิ่งที่ประตูพร้อมกับมีลูกค้าในร้านคนหนึ่งเดินออกมา เห็นดังนั้นเธอจึงตัดสินใจเดินเข้าไปดูข้างในด้วยความสนใจ

กริ๊ง... 

เสียงกระดิ่งสีทองค่อนข้างเก่าที่ห้อยอยู่หน้าร้านส่ายไปมาเบาๆ เมื่อแขกหน้าใหม่ผลักประตูเดินเข้าไป ภายในร้านนั่นแน่นขนัดไปด้วยของแบบเดียวกับที่เธอเห็นหน้าร้านจนชวนให้รู้สึกตื่นตาตื่นใจอยู่ไม่น้อยทีเดียว 

“สนใจชิ้นไหนสอบถามได้นะคะ” หญิงสาวสวมชุดนักศึกษาทับด้วยผ้ากันเปื้อนแบบที่มักจะเห็นเป็นประจำตามร้านหนังสือยิ้มรับด้วยสีหน้าแจ่มใส 

กันยายิ้มตอบ ก่อนจะเดินวนดูของภายในร้านอันเป็นสัญญาณบอกว่าขอดูๆ ไปก่อน ซึ่งร้านยังคงความเงียบขนาดที่ว่านอกจากเสียงฝีเท้าเตาะแตะของตัวเองแล้วก็ได้ยินเพียงเสียงทำงานของเครื่องปรับอากาศเท่านั้น 

อื้อหือ...ราคาแรงใช้ได้ กันยาบอกตัวเองขณะพลิกดูป้ายบอกราคาของมัน แต่แล้วเธอก็ไปหยุดสายตาอยู่ที่อัลบั้มเพลงที่ปล่อยออกมาในเดือนกันยายนของปี 2004 ในนั้นมีเพลงๆ หนึ่งที่เธอจำได้ขึ้นใจ 

Wake me up when September ends 

กันยาเผลอหลับตาลง ขณะที่เพลงโปรดจากในอัลบั้ม American Idiot ของวง Green Day ยังคงดังอยู่ในหัว เธอนึกถึงวันแรกที่ได้เจอเขาเมื่อราว 2 ปีก่อน แต่ใครจะคาดคิดว่าจริงๆ แล้วเขาพบกับเธอครั้งแรกก่อนหน้านั้นมานานแล้วต่างหาก 

Wake me up when September ends… 

กันยาไม่อยากลืมตาขึ้น ไม่อยากรับรู้ถึงความเจ็บปวดในใจที่ยังอยู่ เธอเพียงแค่อยากกลับไปวันนั้นอีกครั้ง วันที่เขาพบเธอเป็นครั้งแรกไม่ใช่วันที่เธอพบเขาเป็นครั้งแรก 

---------------------------------- 

ฝากติดตามด้วยนะคะ 

นิศากร