เหยื่อสวาทรักเถื่อน
นายโภควินท์ วรรณุพาณิช หรือ นายภู ชายหนุ่มชาวเหนือ ลูกเสี่้ยว ไทย-สหรัฐ-สวิตเซอร์แลนด์ เจ้าของไร่ส้มมนต์สะกด โรงแรมโภการ์เด็นเฟิร์สเชียงราย ห้างสรรพสินค้ากรุงเทพ
ริดาพันธ์ ทันวา หรือ ดาด้า สาวสวยร่างระหง นางแบบเมืองไทยไปเดินแบบที่ญี่ปุ่นหลายปี ลาออกจากวงการเพื่อกลับมาบ้านเกิด
ริดาพันธ์ตกใจยิ่งกว่าเห็นผีหัวขาดในละคร เขาพังประตูเข้ามาตัวสูงใหญ่ยืนมองนิ่ง ใบหน้ายิ่งกว่ายักษ์ในสารคดี ตัวเป็นๆ อยู่ตรงหน้า มือหนาโทรศัพท์ไปต่อหน้าตาเฉย ภาพหญิงสาวอ้าปากค้าง มือแข็งกำโทรศัทพ์แน่น มือถือถูกจับมากดปิดสัญญาณ
“คุณภู โภควินท์ มาได้อย่างไร”
“เธอแน่มากนะ เอาโทรศัพท์มาจากไหน ตอบมา”
“ซื้อมา” ริดาพันธ์คิดว่าเขาวิ่งมาบีบคอให้ตายไปแล้ว
“นายเพิ่มพาไปซื้อใช่ไหม”
“ฉันไปซื้อวันที่คุณพาไปหาหมอ ไม่เกี่ยวกับลุงเพิ่ม แล้วฉันเก็บซ่อนไว้ในถุงเสื้อผ้า”
“โกหก เธอไม่มีเงิน เอาเงินมาจากไหน”
“ฉันขายแหวน ฉันจะจ่ายคืนคุณค่ายาและ ” ริดาพันธ์ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงได้ประมาณหัวไหล่เขา ทำใจดีสู้เสือ ต่อหน้าคนที่ยืนตะคอกเธออยู่
“ฉันตั้งใจปล่อยเธอไปแล้วนะ ดี ไม่ต้องกลับบ้านแล้ว”
“ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด คุณมากีดกั้นแบบนี้ไม่ได้”
“หึๆ ไม่ผิด ลองดูกันสักตั้งเป็นไร” ร่างสูงก้าวเดินออกมา แต่ไม่ได้กลับออกมาคนเดียว ริดาพันธ์โดนลากออกจากบ้านพัก ช่วงหัวค่ำแล้วไม่มีคนงานเดินเล่นทุกคนเข้าบ้านพักผ่อนกันหมด
“ไม่ลอง ไม่ผิด ปล่อยนะ ไม่งั้นฉันจะร้องให้คนช่วย” ริดาพันธ์กัดฟันแน่น อย่างเจ็บใจเมื่อทำอะไรเขาไม่ได้ เขาทำตัวอันธพาล
Guest
