[Fic]ไปตะลุยต่างโลกกันเถอะ

โคซึกิ คาเร็น ชื่อเหมือนผู้หญิงเลยเนอะว่าไหม แต่ว่านะนั่นน่ะชื่อผมเองแหละและผมก็เป็นผู้ชายด้วย ผมใช้ชีวิตง่ายๆ กิน นอน เล่นเกมส์ อ่านนิยาย ดูอนิเมะ อ่านมังงะ และไปเรียน แต่ก็นะตอนนี้ผมทิ้งการเรียนไปหมดแล้วแหละ หันมาทำตัวเป็นนีทขยะแทนน่ะนะ

แต่ว่านะ 17 ปี 17 ปีกับการใช้ชีวิตแบบผู้ชายเอาตามตรงนะ . . . เบื่อว่ะ ผมมันเป็นพวกที่เบื่ออะไรโคตรง่ายเลย แถมตอนนี้ผมยังเบื่อที่จะเป็นผู้ชายอีก อยากลองเปลี่ยนเพศไปเป็นผู้หญิงบ้าง แต่ถึงจะบอกอย่างนั้นผมก็ไม่ได้ชอบผู้ชายหรอกนะ

"นี่อยากเปลี่ยนเป็นผู้หญิงจริงๆหรอนายน่ะ"

เสียงแปลกๆที่แยกเพศและอายุไม่ได้ดังขึ้นข้างหูของผม แต่มีหรือที่ผมจะตกใจก็นะอยู่ในวงการนิยายกับมังงะมานานหลายปีเจอเรื่องแค่นี้ผมไม่ตกใจอะไรหรอก อีกอย่างผมเองก็ค่อนข้างจะมั่ั่นใจในเรื่องการควบคุมอารมณ์ของตัวเองอยู่พอสมควร

คาเร็น "อา~๊ะ โป๊ะเช๊ะ กำลังอยากเจออยู่พอดีเลย พระเจ้าใช้ไหม"

"อ๋อ เปล่าๆผมไม่ใช่พระเจ้าหรอกผู้สร้างก็ไม่ใช่ หรือพวกอะไรที่นายกำลังคิดอยู่อะไม่ใช่หรอก"

อุแหม กำลังคิดอยู่เลยว่าเป็นผู้สร้างผู้คุมมิติหรืออะไรเทือกๆนั้นอยู่หรือเปล่าพอดีเลย แต่ว่าแต่ถ้าไม่ใช่แล้วเอ็งมันตัวอะไรฟะ

"ผมเป็นผู้กำหนดชะตากรรมน่ะ เรียกอย่างนั้นก็ได้นะ"

แหมตูยังไม่ได้ถามเลยเอ็งก็ดันตอบออกมาซะละ แต่ว่าก็ว่าเหอะไอ้ผู้กำหนดชะตากรรมเนี่ยมันมีอำนาจเป็นรองแค่ผู้สร้างเองไม่ใช่หรอฟะ อย่างนี้ก็โคตรแข็งแกร่งเลยอะดิ

"พรูด~~~ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า แข็งแกร่งหรอไม่ๆ ผู้กำหนดชะตาอย่างผมน่ะนะไม่ได้มีความแข็งแกร่งอะไรเลยผมก็แค่คนธรรมดาที่เป็นศูนย์กลางของทุกความเป็นไปก็แค่นั้นเองผมทำได้แค่กำหนดความเป็นไปแต่ถ้าให้ไปสู้ใครเนี่ยไม่ไหวๆ"

คาเร็น "อะ...อ่าวอย่างนี้ก็ถูกฆ่าได้ง่ายๆอะดิ"

"ก็ใช่อยู่หรอกแต่ว่าในหมู่ตัวตนอันทรงพลังเหล่านั้นน่ะมีกฎอยู่และพวกเขาก็รู้กันโดยทั่วไปเลยแหละว่าอย่าสังหารผู้กำหนดชะตา เพราะถ้าผมถูกฆ่าทุกสรรพสิ่งในทุกๆความเป็นไปจะหยุดชะงักไม่เดินหน้าไม่ถอยหลังการเวลาจะดับศูนย์ทุกสรรพสิ่งจะจบสิ้นน่ะ"

คาเร็น "อย่างนี้นี่เอง ว่าแต่ถ้าเป็นอย่างนั้นถ้าเกิดเอ็งตายจากการหมดอายุไขล่ะเห้ย"

"ไม่ต้องเป็นห่วงอายุไขโรคภัยไข้เจ็บทำอะไรผมไม่ได้หรอก แต่ว่าตอนนี้กลับเข้าเรื่องกันก่อนเถอะ ผมน่ะจะมามอบพรพิเศษให้กับนาย 3 ข้อ เอาล่ะขอมาสิถึงผมจะรู้อยู่แล้วก็เถอะว่านายจะขออะไร"

คาเร็น "โอเคงั้นข้อแรกของร่างกายและความสามารถทุกอย่างของอาเธอเรีย เพ็นดราก้อน อัลเตอร์ อันนี้เอามาเป็นร่างกายของผมเองนะ ข้อสองขอความสามารถในการข้ามไปยังโลกต่างๆแล้วกัน สุดท้ายอยากได้ระบบสเตตัสที่สามารถอัพเลเวลได้อ่ะ"

"โอเคพรทั้งสามข้อเป็นจริงเดี๋ยวนี้เลย"

*แป๊ะ

เสียงนั่นพูดก่อนจะดีดนิ้วจากนั้นก็ปรากฏแสงสีขาวสว่างไสวขึ้นมาห่อหุ้มร่างกายทั้งหมดของผมก่อนที่ร่างกายของผมจะเริ่มเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ผมสีดำก็เริ่มแปลเปลี่ยนเป็นสีทองซีดพร้อมๆกับความยาวที่เพิ่มขึ้น ใบหน้าเริ่มเปลี่ยนแปลงขนาดตัวหดเล็กลงเล็กน้อยผิวสีแทนก่อนหน้านี้ได้กลายเป็นผิวที่เรียบเนียนอ่อนนุ่มและสีผิวยังซีดเอามากๆ ก่อนที่ไม่นานแสงจะหายไป

คาเร็น "นี่แหละดี"

หันไปมองที่กระจกผมเห็นหญิงสาววัยอายุสิบเจ็ดปีผิวซีดนัยตาสีทองซีดเฉกเช่นเดียวกันกับสีตาสีผมของเธอก็เป็นสีทองซีดจนแทบจะกลายเป็นสีเทาอยู่แล้ว ใบหน้าอันเยาว์วัยที่สายสง่าราวกับเป็นผู้ดีจวกอังกฤษ พร้อมกับสีหน้าอันเย็นชาในชุดเดรสสีดำช่วยเสริมความน่าเกรงขามของเธอได้เป็นอย่างดี

คาเร็น "เอาล่ะโลกแรกเอาเป็นที่นั่นละกัน"

[Gate open travel to . . . . . world]

*ขอบอกไว้ก่อนถึงตัวผมเองจะเขียนนิยายมาก็ค่อนข้างนานแต่ผมก็ไม่ได้ช่ำชองในการเขียนนิยายแฟนฟิคที่จะเข้าไปแก้ไขเนื้อเรื่องต้นฉบับนะครับ ดังนั้นถ้าเป็นไปได้อยากจะขอคำแนะนำสำหรับการเขียนนิยายแฟนฟิคแบบนี้หน่อยครับ

ส่วนนี่ภาพของอัลเตอร์จังครับ