ได้โปรดลืมดิน

ได้โปรดลืมดิน 

วันก่อนขอให้จำ วันนี้มาขอให้ลืม 

      พี่ชายใจดีข้างบ้าน คนที่สอนให้ดินเข้มแข็ง คนที่สอนให้ดินระบายสี ไหนพี่สอนให้ดินเข้มแข็งมาตลอดแต่ดินปั่นจักรยานหาพี่โปรดทั่วหมู่บ้านจะวานให้ช่วยสอนวิชาคณิตศาตร์เรื่องเศษส่วนดินเป็นพี่ปอสี่แล้วเรียนยากมาก ๆ เลย แต่ก็ดันไปเจอพี่โปรดร้องให้ไม่หยุด ‘พี่โปรด’ ของดินแอบร้องให้ใต้ต้นพุทราต้นใหญ่  

      “พี่โปรดครับบอกดินได้ไหมว่าใครทำพี่เจ็บ ดินจะเอาไม้ลูกชิ้นไปจิ้มลูกกะตาให้เอง พี่โปรดไม่ต้องกลัวนะครับ” เสียงเด็กน้อยวัยเก้าขวบพูดไปตามประสาปลอบพี่มอต้นที่นั่งร้องไห้สะอื้นอยู่ใต้ต้นพุทรา ดินหยิบผ้าเช็ดหน้าที่มีกลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มอ่อน ๆ ไปซับน้ำตาให้พี่โปรดของเขา ผ้านุ่ม ๆ กับมือนิ่ม ๆ พอจะช่วยให้พี่มอต้นหยุดสะอื้นได้บ้าง ส่วนหนึ่งก็อายเด็กปอสี่ที่เห็นตัวเองร้องให้  

       “พี่โปรดต้องไปที่ไกล ๆ เลยเหรอ แล้วพี่โปรดจะลืมดินไหม ดินไม่มีเพื่อนเล่นดินน้ำมันอีกต่อไปแล้ว ฮือ ๆ ดินไม่อยากให้พี่โปรดไปที่ไกล ๆ” 

       มีเหตุอันจำเป็นให้พี่โปรดของดินต้องไปที่ไกล ๆ ดินขอพรทุกวันว่าอย่าให้พี่โปรดลืมดินเลยนะ