คำเตือน (กรุณาอ่านก่อนนะคะ)
นิยายมีเนื้อหาที่ค่อนข้างล่อแหลมเป็นแนวอีโรติก
ดังนั้นผู้อ่านควรมีอายุมากกว่า 18+ ขึ้นไป
*** เนื้อหาที่เหมาะสำหรับผู้อ่านอายุ 20 ปีขึ้นไป คือ เนื้อหาที่อาจมีการกอด จูบ สัมผัส อาจมีการกล่าวถึงการมีเพศสัมพันธ์ ความรุนแรงทางเพศ การคุกคามทางเพศ การทรมาน และเนื้อหาเกี่ยวกับ BDSM โดยมีการบรรยายฉากดังกล่าวอย่างชัดเจน อาจมีการกล่าวถึงความรุนแรง อาจมีคำหยาบคาย (เช่น คำสบถหรือคำสรรพนามแทนตัวเองและผู้อื่น และ อาจมีประเด็นเกี่ยวกับการดื่มแอลกอฮอล์หรือการใช้สารเสพติด หรือถูกกล่าวถึงหลายครั้ง
โลกสวยเชิญป้ายหน้า ถือว่าไรท์แจ้งเตือนก่อนแล้วนะคะ!
งดคอมเม้นต์หยาบคายเพราะนิยายคือบทสมมุติตามจิตนาการของผู้แต่ง
คุณควรแบ่งแยกระหว่างจินตนาการกับโลกความจริงให้ได้ก่อนนะคะ
-----------------------------------
พาขวัญเดินถอยหลังหนีคนตรงหน้าไปจนชิดริมขอบเตียง เค้าก็ยังคงไม่หยุดที่จะเดินมาประชิดตัวเธอมือหนาผลักเธอลงเตียงนอนอย่างแรงแต่ทว่าสัญชาตญาณของเธอมันทำให้เธอยกขาขึ้นมาถีบเข้าที่หน้าอกคนตรงหน้าโดยอัตโนมัติ
ผลั่ก!!
" กล้าถีบฉันงั้นเหรอ? " แอลตะคอกกลับเสียงดังในขณะที่หงายท้องลงไปนั่งกับพื้นแต่ดูเหมือนว่า คนที่ถีบนั้นจะกระโดดลงจากเตียงแล้ววิ่งออกไปจากห้องนอนแล้ว
พาขวัญวิ่งไปกดลิฟต์แต่กดเท่าไหร่ลิฟต์ก็ไม่ยอมเปิดเพราะมันเป็นระบบสแกนนิ้วมือถ้าไม่ใช่แอลและบอดี้การ์ดคนสนิทก็จะไม่มีใครเปิดมันได้
" กดให้ตายมันก็ไม่เปิดให้เธอหรอก " แอลเดินหน้าตึงตรงดิ่งมาหาเธอ พาขวัญเลยวิ่งหนีไปอีกทาง ทำให้เค้ายิ่งหงุดหงิดเข้าไปใหญ่
" ฉันไม่อยากทำแล้วไม่เอาแล้วฉันจะกลับบ้านปล่อยฉันไปนะฉันไม่รู้ว่าพาร์ทเนอร์คือแบบนี้ " เธอวิ่งหนีเค้าพลางตะโกนพูดไปด้วย และดูเหมือนว่าตอนนี้มันจะมีแต่เธอและเค้าเพียงสองคนที่นี่ พาขวัญวิ่งไปเขย่าประตูห้องทุกๆห้องจนไปเจอห้องนึงที่เป็นห้องเก็บความเย็นเธอเปิดประตูมันออกแล้วหนีเข้าไปข้างใน
" นี่เธอ!! ออกมานะอยากตายรึไงวะ? " เค้าพยายามกดรหัสปลดล๊อกและเปิดประตูแต่ดูเหมือนเปิดทีไรเธอก็จะกดปิดมันซ้ำลงมาอีก
" เห้ย! เปิดดิวะนั่นมันห้องทำความเย็นอยากตายรึไงวะยัยบ้าเอ้ยเปิดเว้ย!!! "
แอลกดเปิดรหัสซ้ำๆอยู่หลายครั้งและพยายามดันมันอยู่ตลอดให้เปิดออก แต่ก็ไม่ได้สักที เพราะคนข้างในไม่ยอมปล่อยให้เค้าเปิดได้ง่ายๆจนผ่านไปหลายนาที
" อยากตายก็เชิญเลยรำคาญเว้ย!! " แอลถีบประตูดังตึงจนเธอตกใจหลังจากที่พยายามจะคลายล๊อคแต่ไม่สำเร็จสักที เค้าเดินหนีกลับลงไปที่ชั้นล่างและนั่งรอที่โซฟา