“อื้อ...บอสขา ชารีณกลัว”
ปทุมถันอวบอัดของเธอถูกเขาลงน้ำหนักมากกว่าเดิมขยี้คลึงสลับไปมาทั้งสองข้างจนขนอ่อนทั่วกายลุกชันราวกับจะเตรียมพร้อมสำหรับขั้นตอนที่เธอไม่รู้มาก่อนว่ามันคืออะไร มืออีกข้างของเขาลูบล้วงรุกไล้เข้าไปในชายกระโปรงของเธอแล้วและเลื่อนมันขึ้นมากองอยู่ที่เอวงาม โหนกนูนชุ่มแฉะทะลุผ่านผ้าสีขาวสะอาดสะอ้านที่ปกคลุมอยู่
“คุณสวยมากชารีณ”
ผาภูมิละมือออกจากกายเธอ เขาปลดเปลื้องตัวเอง ทั้งยังจ้องร่างอวบอิ่มของเธอด้วยสายตาเร่าร้อน ชารีณหายใจติดขัดเธอกำลังต่อสู้กับความกล้าและกลัว จะไปต่อดีหรือไม่ หรือหยุดแล้ววิ่งหนีไป แต่แล้ว วินาทีเธอก็หมดสิ้นเวลาให้ได้คิด เมื่ออีกฝ่ายโถมกายเปล่าเข้ามาดันให้เธอเอนลงบนเตียงนอนขนาดใหญ่ที่เย็นฉ่ำด้วยฤทธิ์ของเครื่องปรับอากาศชั้นดี
“เคยมีใครบอกไหมหนูน้อยว่าอย่าเล่นกับไฟ”
เสียงถามของเขามาพร้อมแววตาหมายมาด คล้ายกับเขารู้ทุกอย่าง รู้ความคิดของชารีณ
Guest
