นายเหมืองเถื่อน

"นี่! นังบัวแกทำงานมีเงินเดือนเนี่ย แกไม่คิดจะเอาเงินให้พ่อแม่ใช้บ้างเลยหรอวะ!!"

"หนูต้องเก็บไว้จ่ายค่าเช่าบ้านแม่"

"แกก็มีแต่ข้ออ้างแหละนังลูกเนรคุณ"

นี่เป็นคำพูดจากคนเป็นแม่ที่เธอได้ยินมาตั้งแต่จำความได้

"บัวบูชา"

หญิงสาววัย 22 ที่มีชีวิตอาภัพ

ตั้งแต่พ่อเธอเสียแม่ก็ติดการพนัน

แม่แต่งงานใหม่ แฟนใหม่แม่ก็เจอกันในบ่อนแหละ ก็ไม่ใช่คนดีเท่าไหร่ เรียกว่าเลวเลยก็ได้

พูดง่ายๆก็ผีพนันเหมือนกัน

เธอก็อยากหนีไปจากครอบครัวบ้าๆนี่นะ

แต่คำว่า"ฉันคลอดแกมา" มันค้ำคอเธออยู่

เธอไม่ได้เรียนต่อตั้งแต่จบม.6 ก็ต้องออกมาทำงานหาเงินให้แม่ไปถลุงเล่นในบ่อน

นี่เป็นการตอบแทนบุญคุณบุพการีในแบบของแม่เธอ

"หนูบัวจ๊ะ ลุงมีงานดีๆแนะนำหนูจะได้ไม่ต้องลำบากทำงานหลายที่ไงลูก ฮ่าฮ่าฮ่า"

งานดีๆงั้นเหรอ ลำบากงั้นเหรอ มันเพราะใคร...

"นั่นสิ สวยๆอย่างแกฉันว่าหาเสี่ยเลี้ยงได้สบาย ดีไม่ดีฉันกับพ่อแกจะได้สบายไปด้วย ว่ามั้ยพี่พง"

ประโยคแรกนางมณีพูดกับเธอ แต่ประโยคหลังหันไปพูดเสียงหวานกับนายสมพงผู้เป็นสามี

นี่เป็นสิ่งที่แม่แนะนำลูกสาวเหรอ.......ทุเรศ....

"นายครับนี่รายชื่อลูกหนี้ที่เบี้ยวเราเกินสามงวดครับ"

ปฐพียื่นแฟ้มประวัติลูกหนี้ให้เจ้านายหนุ่ม

"อือ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปเยี่ยมพวกมันกัน"

"อินทิรา หรือ นายเหมืองอินทร์"

หนุ่มใหญ่วัย 34

เขามีธุระกิจทั้งขาวและดำ

ธุระกิจขาวก็เป็นเหมืองทองขนาดใหญ่ทางภาคใต้ ส่วนธุระกิจดำก็บ่อนและซ่อง....

"นายจะขึ้นไปเองเหรอครับ"

ปฐพี หรือ ดินถามอย่างสงสัย เพราะโดยปกติแล้วเจ้านายจะไม่ไปทวงหนี้เอง"

"กูก็แค่ว่าง อยากยืดเส้นยืดสายบ้าง"

*จุดเล็กๆ จะเชื่อมประสานเส้นขนานให้มาบรรจบกันได้เสมอ*