"เธอเป็นของฉัน เธอห้ามนอกใจไปมีคนอื่น"
หญิงสาวตาโต นี่เขาเห็นเธอเป็นอะไร สิ่งของหรือท่อนไม้ที่ไม่มีความรู้สึกนึกคิดอะไรเองเลยหรือไง อยากได้ก็เข้ามาโอ้โลมสั่งนั่นห้ามนี่เหมือนหวงเธอนักหนา แต่พอหมดความต้องการแม้แต่หน้าก็ยังไม่มอง ความรับผิดชอบก็ไม่เคยพูดถึง
เขาเป็นซาตานในคราบคนอย่างนั้นหรือ
แรงฮึดจากคำพูดของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวมีแรงผลักเขาออก ร่างสูงที่ไม่ทันระวังตัวหงายหลังลงไปนอนอยู่บนที่นอน มือเรียวบางทุบรัวไปตามอกและใบหน้าอย่างไม่เลือก
"โอ๊ย !!" เล็บยาวขูดแคว่กไปตามแผ่นอกและแก้มของเขา
"ทำเกินไปแล้วนะเอมวิกา"
ชายหนุ่มคำราม ก่อนจะออกแรงผลักหญิงสาวให้ล้มลงและตัวเขาเป็นฝ่ายขึ้นทาบทับอยู่ด้านบน
"คุณเจ็บเป็นด้วยเหรอ" หญิงสาวกัดฟันถาม
ภูตะวันไม่ตอบแต่เขาใช้มือใหญ่แข็งแรงจับข้อมือของเธอไว้ทั้งสองข้าง รอยยิ้มเยาะหยันส่งออกมาทางแววตา
"แค่บอกว่าเธอป็นของฉันแล้วห้ามไปแบให้ใครอีก แค่นี้ก็โกรธเหรอ"
"ก็แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณล่ะ ตัวของฉัน ร่างกายของฉัน ฉันอยากจะแบให้ใครง่ายๆ ก็ได้ เหมือนกับที่ฉันแบให้คุณง่ายๆ นั่นแหละ"
ชายหนุ่มโกรธจนหูอื้อ ยิ่งได้ฟังคำของหญิงสาวความโกรธยิ่งทวี ใบหน้าคมก้มต่ำลงมาซุกไซ้ไปตามผิวนวลละเอียดอย่างไม่ปรานี
การกระทำของเขากระต้างและรุนแรง !!
พระเอก > ภูตะวัน
นางเอก > เอมวิกา
ขอบคุณภาพประกอบจาก google บุคคลในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ ทั้งสิ้นกับนิยายเรื่องนี้ตัวละครในเรื่องไม่ได้มีอยู่จริงเกิดขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่งล้วนๆ
Guest
