มาพบกันอีกแย้ววว สำหรับลี่ลี่นั้นยังคงคอนเซ็ปต์เดิมไม่เปลี่ยนแปลง นั่นคือความ น่าร้ากและนู้มฟูวว และยังคงเป็นคู่เดี่ยวเช่นเดิมนะคะ
มี NC ร้อนแรงที่จะพานักอ่านทุกท่านไปนั่งมองกิจกรรมเข้าจังหวะกันอย่างโจ่งแจ้ง บะลึกๆ บะลั่กๆ
----------------------------------------
“มาเร็ว...”
เซียงเซียงสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของเขาก็ปรือตาขึ้น ตบที่ว่างบนเตียงเบาๆ หรี่ตามองใบหน้าของเขาที่ถูกเงาของแสงจันทร์บดบังด้วยความรู้สึกแปลกๆ ไฉนดูเหมือนเขาจะแปลกไปนะ
“ศิษย์รักของข้า ช่วยขยับไปหน่อยได้หรือไม่ เจ้าไม่ได้ผอมบางดั่งกิ่งหลิวลู่ลม นอนกินที่เช่นนี้อาจารย์จะนอนได้อย่างไร”
เซียงเซียงได้ยินเช่นนี้ความรู้สึกแปลกๆ ใจปลิวหายไปทันที ถลึงตามองเขาด้วยความดุดันก่อนจะพลิกกายหนีไปอีกทางโดยไม่สนใจเขาอีก
กุยเหยียนยิ้มบางๆ ถอดอาภรณ์ตัวนอกออกพาดไว้ที่เก้าอี้ตัวเล็ก เอนกายนอนลงข้างนาง เพียงแค่สามอึดใจร่างที่หันไปอีกทางก็พลิกกายกลับมากอดรัดตนเองไว้พลางถูไถใบหน้าเข้ากับแผ่นอก กุยเหยียนท่องคาถาสงบจิตสงบใจอย่างมุ่งมั่น แต่ครานี้ไม่ได้ท่องเพราะเข้าใจลึกซึ้งในรสของพระธรรมแต่กลับท่องเพื่อไม่ให้หัวใจของตนเองเต้นถี่เร็วจนทำให้นางรู้สึกผิดแปลกไป
เซียงเซียงที่เห็นเขากำลังขยับปากมุบมิบก็รู้แล้วว่าเขาต้องท่องหลักธรรมอะไรสักอย่างเป็นแน่ ปลายนิ้วกรีดไล้ขึ้นลงไปมาตามแผ่นอกแกร่ง เอ่ยยั่วเย้าออกมา
“อาจารย์รู้หรือไม่บุรุษสตรีนอนบนเตียงเดียวกันเช่นนี้ต้องทำอะไร”
“เจ้าเป็นปีศาจราคะเรื่องที่เจ้าเอ่ยออกมาอาจารย์จะไม่ถือสา”
เซียงเซียงได้ยินเช่นนี้ดวงตาก็ลุกวาวขึ้นมา เหมือนเห็นช่องโหว่ในวาจาที่เอ่ย นางไม่รอช้าหยัดตัวขึ้นพลางขยับกายขึ้นคร่อมร่างกำยำของเขา นั่งแปะอยู่บนหน้าท้องแกร่ง ยิ้มพรายออกมาเมื่อเห็นดวงตาของเขาที่ดูเบิกกว้างและตกตะลึง
“จะ… จะ เจ้า จะทำอะไร!”
กุยเหยียนส่งเสียงตะกุกตะกักออกมา พยายามปิดบังดวงตาที่แสงดถึงอารมณ์ที่แท้จริงไว้ภายใต้ขนตา
“อยู่เฉยๆ เถอะน่า ไม่ใช่เอ่ยบอกว่าไม่ถือสาหรือไร ห้ามขัดขืนนะ!”
เซียงเซียงเอ่ยเสียงดังน้ำเสียงแฝงไว้ด้วยความบังคับข่มขู่ วันนี้นางถูกกลิ่นอายของเจ้ากลุ่มคนในวัดกระตุ้นเร้าเป็นเหมือนฉนวนที่ถูกจุดเพื่อรอเวลาระเบิด ในเมื่อเขาเอ่ยว่าไม่ถือสาเช่นนั้นนางก็จะขอ ‘กิน’ เขาสักครา
“ข้า… หมายถึงไม่ถือสาวาจะ...อือ”
กุยเหยียนไม่ทันได้เอ่ยจนจบ มือบางก็ยื่นไปปิดปากของเขาอย่างรวดเร็ว เซียงเซียงหนีบเข่าเข้าหาเอวสอบไว้แน่นเมื่อเห็นเขาเริ่มขยับกายไปมา เอ่ยปลอบเขาอย่างมั่นอกมั่นใจ
“ปีศาจน้อยเช่นเจ้าดูแล้วน่าจะยังคงเป็นแท่งหยกบริสทุธิ์ แต่เอาเถอะข้าเป็นปีศาจราคะ ข้าจะสั่งสอนให้เจ้ารับรู้ถึงความสุขสมที่แท้จริง ที่หาใช่จากการนั่งเคาะปลาไม้ของเจ้า!”
------------------------------
**นิยายเรื่องนี้มี NC เน้นอิโรติคค่อนข้างจะร้อนแรง ไม่เหมาะกับผู้ที่อายุไม่เกิน 18 แต่งขึ้นจากจินตนาการเพื่อความบันเทิงล้วนๆ ไม่เกี่ยวข้องหรืออ้างอิงกับประวัติศาสตร์ใดหรือพาดพิงถึงบุคคลใดบุคคลหนึ่งแต่อย่างใด**
Guest
