ต้นเรื่อง อ้อนนักเดี๋ยวจัดให้
"ฮยองครับ"เอ๊ะ! จองกุกมีไรรึป่าวน่ะ
หันหน้าไปหาต้นเสียง
"มีอะไรหรอ"ผมตอบกลับแบบงงๆ
"คือ..."คืออออ
"คือ..ฮยองนั่งตั้งนานไม่เมื่อยหรอครับ"เเค่เนี่ย!.
"ก็นิดหน่อยนะ" เอาจริงๆโครตเมื่อย
"นั่งพิงผมก็ได้นะ"
"แล้วนายจะไม่เมื่อยหรอ"
"ไม่เป็นไรครับขอเเค่ฮยองนั่งสบายก็พอแล้วครับ"
ผมรู้สึกหน้ามันร้อนผ่าวขึ้นมา เป็นอะไรเนี้ยย
"เอ๊ะ! ฮยองเป็นอะไรรึป่าวครับทำไมหน้าเเดงจัง"
"อะ..อ๋อ ปล่าวนะ ป่าว แหะๆ"โอ๊ยย หัวใจจะวายย
"ถ้างั้นนั่งพิงผมนะครับ นะ" เอื้ออ ช็อตอ้อนนี้ผมตาย
"งั้น..ก็ได้"สุดท้ายผมก็ทนความน่ารักนี้ไม่ไหว ก็เลยเอนตัวไปพิงกับหน้าอกอันเเข็งแกร่งของเจ้ากระต่ายยักษ์
อ๋อ ผมลืมเเนะนำตัว ผมชื่อ คิม แทฮยอง หรือเรียกสั้นๆว่า วี ส่วนคนที่ผมนั่งพิงอยู่ ชื่อ จอนจองกุก
แต่ผมชอบเรียกมันว่า กระต่ายยักษ์ มันเป็นคนขี้อ้อน เป็นมักเน่ทองคำของวง เก่งไปซะทุกอย่าง
ผมกับมันสนิทกันมาก มากจนเหมือนเป็นแฟนกัน
แต่ผมก็ยังสรุปสถานะตอนนี้ไม่ได้หรอกว่าผมกับกระต่ายยักษ์เป็นมากกว่าพี่น้องมั้ย. เพราะถึงอย่างไรผมก็คิดว่ากระต่ายยักษ์ตัวนี้ต้องแอบชอบผม เหมือนที่ผมแอบชอบมันเเน่ๆ❤
สวัสดีค่าา เกรซนะคะ เกรซเป็นนักเขียนมือใหม่พึ่งหัดเขียนครั้งเเรก ถ้าไม่สนุกก็ขออภัยด้วยนะคะ.ถึงยังไงก็ติดตามผลงานของเกรซด้วยนะคะ สามารถติชมได้ทุกอย่างเลยค่ะ รักผู้อ่านทุกคนนะคะ จุ๊ฟ~♥~