อลวนลุ้นรักยัยสาวเจ้าเสน่ห์

บทนำ

... : ไปก่อนนะคะคุณพ่อ

ฉันหยิบรูปคุณพ่อที่ตั้งไว้บนหัวเตียงขึ้นมาหอมและวางลงที่เดิม ก่อนจะรีบออกจากเต็นท์เพื่อที่จะไปโรงเรียนเหมือนทุกวัน

สวัสดีค่ะ ฉันชื่อมามิ อายุ18 ปี ตอนนี้ ก็เป็นเปิดวัน

เทอมวันเเรกที่ฉันขึ้นมัธยมปลายชั้นปีที่4 หลังจาก

ที่พ่อแม่เเยกทางกัน ฉันก็ได้แยกมาอยู่กับคุณพ่อ

เราสองคนพ่อลูก มาอยู่ที่บ้านคุณปู่แต่ทว่าหลังจากเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝัน คุณพ่อฉันได้ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต และหลังจากคุณพ่อเสียได้ไม่นาน ฉันจึงได้มาอาศัยอยู่กับคุณปู่ แต่ก็อยู่ได้ไม่นานด้วยแรงกดดันของคนในบ้าน มันเหมือนบีบให้ฉัน ต้องขอแยกออกมาอาศัยตัวคนเดียว แม้ว่าคุณปู่จะดูเป็นห่วงฉันมาก แต่คนในครอบครัวนั้นเหมือนจะทำทุกทางเพื่อบีบให้ฉันออกจากบ้าน เเละนั่นจึงเป็นเหตุผลที่ฉันได้มาอยู่เต็นท์ข้างนอกเพียงลำพัง

กรุ๊ง กริ๊ง กรุ๊ง กริ๊ง ~

ฉันหยุดเดินก่อนจะหันไปตามเสียงกระดิ่งที่ได้ยิน

ก็ได้พบกับบ้านหลังหนึ่ง ดูสวยเป็นธรรมชาติมาก

เพราะอะไรไม่รู้ทำให้ฉันเผลอตัวเดินไปตามเสียงกระดิ่งจนมาหยุดอยู่ที่หน้าบ้านหลังนั้นเข้าเเล้ว

มามิ : ว้าว ~ เป็นกระดิ่งที่สวยจังเลย

ฉันเงยหน้าขึ้นมองกระดิ่งรูปแมวที่อยู่เหนือหัวก่อนจะใช้มือเตะเบาๆ เป็นกระดิ่งที่น่ารักจัง ^^

... : ชอบแมวเหรอครับ ^^

มามิ : อ๊ะ 0__0!! ฉันรีบหันไปตามเจ้าของเสียงอย่างตกใจก่อนจะสะดุดขาตัวเองล้มก้นจํ้าเบ้า

พลั่ก ตุบ !!

มามิ : โอ๊ยย~ จะ..จะ..เจ็บๆ T_T (ฉันนี่มันเซ่อซ่าจริงๆ)

... : 5555ขอโทษที่ทำให้ตกใจนะครับสาวน้อย

เขาหัวเราะร่วน ก่อนจะช่วยพยุงฉันลุกขึ้น น่าอายชะมัดเลยเรา-///-

มามิ : ขอบคุณค่ะ เอ่อ..ขอโทษที่อยู่ๆก็โผล่เข้ามาบุกรุกบ้านนะคะ !! คือๆ ฉันไม่ใช่ขโมยนะคะ! พะ..

เพียงเเค่ ๆ..( จะเเก้ตัวยังไงดีเนี่ยเค้าคงคิดว่าเราเป็นโรคจิตเเอบเข้าบ้านคนอื่นเเหงๆ)

... : 0__0 (เขามองหน้าฉันที่กำลังลนลานก่อนจะหลุดขำออกมาอีกครั้ง )555555555555เธอนี่ตลกชะมัด 5555

มามิ : เอ๋ ...

... : เสียงเอะอะอะไรเเต่เช้าน่ะ -__-

ยังไม่ทันจะไรก็มีผู้ชายอีกคนนึงเดินออกมา แต่เอ๊ะเค้าหน้าคุ้นๆจัง

... : อ้าว มามิเธอเองเหรอมาทำอะไรที่นี่ล่ะ 0_0

จริงสินี่มัน โทรุ เพื่อนร่วมห้องฉันเองนี่นา ปั๊ดโถ ฉันนี่นอกจากเซ่อยังจะความจำเสื่อมอีกสินะ

มามิ : อะ..เอ่อ..พอดีฉันผ่านมาเเล้วได้ยินเสียงกระดิ่งเลยเผลอเดินมาดูน่ะ ^^

โทรุ : 555งั้นเองเหรอ ว่าเเต่ไอ้โรคจิตนี่ได้ทำอะไรเธอรึป่าว -__-

ว่าเเล้วเค้าก็ชี้ไปที่ชายหนุ่มคนที่ตอนนี้ยังไม่หยุดขำ .. กรามไม่ค้างบ้างรึไงนะ

มามิ : อ๊ะ เปล่าจ่ะ^^

โทรุ :งั้นเหรอดีแล้วล่ะ อ้อเค้าชื่อ คิโรโตะ เป็นพี่ชายในตระกูลของฉันเอง

คิโรโตะ : โอ๊ส! ยินดีที่ได้รู้จักนะแม่สาวน้อย^^

มามิ : มามิค่ะยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ ^^

คิโรโตะ : เธอนี่ยิ้มน่ารักจังเลยนะ😊

ไม่ว่าเปล่าเค้าก็เอามือมาลูบข้างแก้มฉันเเละเกลี่ยไปมาเบาๆ แต่ไม่ทันไรก็ถูกโทรุลากคอกลับเข้าไปในบ้านทันที

โทรุ : หมอนั่นมันโรคจิตน่ะอย่าไปใส่ใจเลยนะ

มามิ : จ่ะ ^^ งั้นฉันไปโรงเรียนก่อนนะแล้วเจอกันจ้ะ

ฉันว่าเเล้วก็รีบวิ่งออกไปทันที แต่ยังไม่ทันไปได้ไกลโทรุก็เรียกฉันไว้ก่อน

โทรุ : นี่ไหนๆแล้วก็ไปพร้อมกันนี่เเหละ

พูดจบเขาก็เดินมาอยู่ข้างๆฉัน

มามิ : จ้ะ ^^

และแล้วเราก็ได้เดินไปโรงเรียนด้วยกัน ซะอย่างนั้น

......................