[ดรอป ยังไม่เลิกแต่งค่ะ] White Flower 25+

[warning]  

นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาการรักร่วมเพศระหว่างชายรักชาย 

และความรุนแรงของเนื้อหาทั้งในด้านความรุนแรง การ"ฆาตกรรม" 

และคำพูดที่ไม่เหมาะสม ไม่เหมาะสำหรับผู้อ่านที่อ่อนไหวง่ายและเซ็นท์ซิทีฟ 

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน 

"ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับผู้ชายคนนี้ในครึ่งปีที่ผ่านมา ไม่รู้เลยว่าเขาต้องพบเจอกับอะไรมาบ้างจนกระทั่งเขาได้กลายเป็นคนเสียสติเพียงแค่ผู้ชายคนคนเดียว" 

เจ้าหน้าที่สายสืบนายหนึ่งพึมพำเบาๆ ขณะอ่านเอกสารของผู้เสียหายรายหนึ่งที่ถืออยู่ในมือ เขาจ้องมองมันอย่างละเอียด ขมวดคิ้วสูงด้วยความไม่เข้าใจ ก่อนจะผละละสายตาจ้องไปยังในห้องเยี่ยมผู้ป่วยในโรงพยาบาลจิตเวช 

ชายคนหนึ่งที่อยู่ภายในห้องแคบๆ ท่าทางสับสนนั่งนิ่งอยู่ที่เก้าอี้ตัวเล็กๆ ไหล่ของเขาสั่นและเนื้อตัวที่ผอมบาง ตำรวจหนุ่มเดินตรงเข้ามาในห้องเยี่ยม ทันทีนั้นชายที่นั่งอยู่ก็มีท่าทางสั่นผวา 

"คุณไฟต์ครับ... จำผมได้ไหมครับ เมื่อวันก่อนผมมาเยี่ยมคุณ" 

"...คุณ..คุณบอกว่าจะพาผมไปหาเขา...ไหนล่ะ...เขาอยู่ไหนครับ.." 

"ผมพูดว่า..ถ้าคุณเล่าเรื่องทั้งหมดให้ผมฟัง ผมจะพาคุณไปหาเขา" 

เมื่อได้ยินคำตอบที่ไม่เหลือความหวังใดๆ ชายหนุ่มเสียสติก็น้ำตาไหลพรากลงมาแม้สีหน้าของเขาจะนิ่งแสดงท่าทีไม่เป็นอะไรก็ตาม 

"คุณไฟต์ครับ ได้โปรดให้ความร่วมมือกับผมด้วยเถอะนะครับ" 

"...." สีหน้าของชายที่ชื่อว่าไฟต์ไม่ค่อยสู้ดีนัก เขาก้มหน้าลงต่ำไม่พูดออะไรต่ออีกเลย มันช่างสร้างบรรยากาศอึดอัดได้ดีจนกระทั่งไม่อาจเค้นคำพูดใดๆ จากปากของเขา ตำรวจหนุ่มหน้านิ่วคิ้วขมวดก่อนถอนหายใจด้วยความหมดหวัง 

"....ไว้ครั้งหน้าผมจะมาใหม่ก็ได้ครับ ขอโทษที่มาถามมากเกินไปนะครับ อ..นี่ของฝาก ผมซื้อพุดดิ้งมา จะฝากไว้ที่คุณพยาบาล...นะครับ.." 

ในมือที่ถือถุงกระดาษสีน้ำตาล ด้านในมีพุดดิ้งถ้วยเล็กๆ ที่พึ่งซื้อมาจากร้านขนมใกล้ๆ ทันทีที่คุณตำรวจพูดจบ เขาก็เตรียมลุกขึ้นยืนเพื่อออกไปจากห้องแคบๆ ชวนอึดอัดนั่น 

"พุดดิ้ง...รุ่นพี่.. รุ่นพี่พฤก..เขาชอบซื้อพุดดิ้งให้ผมประจำตอนที่เราคบกัน..."-------- 

************************ 

สวัสดิ์ดีค่ะ ไรท์เจ้าชายนิรนามเองค่ะ หายหน้ากันไปนานเนื่องจากไรท์ค่อนข้างยุ่งมากๆ ค่ะ 

ไรท์ได้เข้ามาแวะเวียนอ่านคอมเม้นของทุกๆ คนตลอดเลยนะ ส่วนนึงที่หายไปเนื่องจากหมดแพสชั่น 

กับนิยายบางเรื่องด้วย เนื่องจากหัวมันไม่หมุน และก็เรื่องนั้นผลตอบรับที่ไม่ดีตามที่หวัง 

ก็เลยคิดว่าควรพักก่อน มันอาจเป็นเพราะไรท์ช่วงนี้แต่งแล้วอ่านกันงงๆ ด้วยหรือเปล่า55 

และก็ได้เจอเรื่องเก่าๆ ที่ไรท์แต่งเรื่องนึงที่ถึงยอดผู้อ่านไม่ได้เยอะมากมาย แต่กลับได้รับ 

คอมเมนต์ไปในด้านดีเรื่องแนวเรื่องและโทนเรื่องที่ไม่ค่อยมีใครนิยมแต่งกันเท่าไหร่ ใช่แล้วค่ะ มันคือเรื่อง 

Life the dead gone ใครที่เป็นสายชอบอ่านแนวฆาตกรรมห้ามพลาดเลยค่ะเรื่องนั้น 

และเนื่องจากเรื่องนี้ไรท์คิดมาสักพักแล้วค่ะว่าอยากลองแนวนี้อีก มันท้าทายตัวเองพอสมควรเลย 

เคยคิดว่าจะเอาเรื่องนั้นมาแต่งภาคแยกออกมา แต่คิดว่าปิดตำนานเขาไว้แค่นั้น 

แล้วมาเริ่มเรื่องใหม่ที่มีเนื้อเรื่องเข้มข้นกว่าจะดีกว่า55 

ยังไงใครที่ชอบแนวนี้ก็อย่าลืมติดตามกันนะคะ