พราง(ว)เสน่หา

เน้นฉากอีโรติกดำเนินเรื่องเป็นหลัก 

คำเตือน : นิยายเรื่องนี้ไม่มีสาระอะไร อ่านเพื่อความบันเทิง กรุณาเสพงานเขียนอย่างมีวิจารณญาณ 

คำโปรย 

“คุณโรฮาน ยะ...อย่าทำพราวเลยค่ะ” 

ต้นแขนเล็กถูกมือใหญ่ จับกระชากร่างบางให้ลุกขึ้น ดวงตาสีดำสนิทมองเธอด้วยสายตาชิงชัง และมันจะแปรเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นไม่ได้ 

เขาดึงร่างบอบบาง เข้าประชิดกายแกร่ง พราวไพลินตัวสั่นกลัวราวกับลุกนก เขาคิดว่าเธอแสแสร้ง จึงกดแผ่นหลังเธอ กับต้นไม้ด้วยแรงที่ไม่เบานัก 

“อ๊ะ คุณโรฮาน ปล่อยพราวเถอะค่ะ” 

เธอเกลียดตัวเอง ที่ใจเต้นแรงกับความใกล้ชิดของสองร่างกาย หน้าอกใต้เสื้อยืดตัวโคร่ง ถูไถกับบรา ยิ่งทำให้ปลายถันชี้ชัน 

“ทีกับไอ้หน้าจืดเมื่อกี้ เธอยังไมสะดีดสะดิ้งแบบนี้เลย” 

ประวัติของเธอ ที่เขาได้รับฟังมาจากสมรศรี โชกโชนไม่เบา ช่างน่ารังเกียจ 

พราวไพลินพยายามหลบสายตา เธอกลัวว่าสักวันหนึ่ง ทัศนัยจะล่วงรู้ ถึงความรู้สึกที่เธอมีต่อเขา ความเกลียดชังที่เขามอบให้ ไม่ได้ทำให้เธอรักเขาน้อยลงเลย 

“คุณโรฮาน” 

เด็กสาวเบิกตากว้าง ด้วยความตกใจ เมื่อเขาดึงสะโพกของเธอเข้าหา และสัมผัสได้ถึงความแข็งขึง และเธอก็ไม่ใช่เด็กน้อย ที่ไม่รู้ว่าเจ้าสิ่งนั้นคืออะไร 

“คิดว่าฉันจะทำอะไรเธองั้นเหรอ หึ!” 

ลมหายใจเขาขาดห้วง เกิดจากสิ่งที่ยังไม่ได้ระบายออก เขาเฝ้าบอกตัวเองว่าไม่ใช่เพราะพราวไพลิน 

E-book พร้อมจำหน่าย ที่ Mebmarket.com