"ออกไป!!!" ร่างเล็กตวาดลั่นใส่หน้าร่างสูง เขาจึงกลั้วลิ้นข้างแก้มรู้สึกไม่สบอารมณ์ที่ร่างเล็กมีท่าทีพยศใส่ ข้าวของในห้องกระจุยกระจายไปหมด เศษแก้วเศษแจกันมันแตกไม่เหลือชิ้นดี ไม่ต้องพูดถึงสภาพห้องโดยรวมเลย มันคงจะเละยิ่งกว่าข้าวต้มในชามเสียอีก
ร่างเล็กถดกายหนีไปอยุ่มุมห้อง เขาคว้าขวดเบียร์มาถือไว้มั่น ดวงตากลมโตนั้นจ้องหน้าร่างสูงไม่หลบตาเลยด้วยซ้ำกะว่าถ้าหากมันทำอะไรเขา เขาก็จะไม่ยอมอยุ่เฉยเช่นกัน ไอ้หมอนั่นมันก้าวเข้ามาหาช้าๆไม่เร่งรีบเพราะต้องการจะข่มขวัญอีกคนให้กลัวจนขีดสุด
"กูบอกให้มึงออกไปไงไอ้สัส มึงจับกูมาทำไม ไอ้ฆาตกร"
"แล้วทำไมกูต้องทำตาม นี่มันห้องกู" ร่างสูงตอบพลั้นก็หลบขวดเบียร์ที่ร่างเล็กฟาดใส่ หมายจะทำให้หัวเขาแตก เเต่เด็กน้อยเหรอจะสู้ผู้ใหญ่ ไม่นานเขาก็ถูกรวบมาอยุ่ในอ้อมแขน
เขาจึงดิ้นพล่านทั้งเตะทั้งต่อยทั้งขยุ้มผม จนร่างสูงทนไม่ไหว เขาจับแขนเล็กๆที่ทำร้ายเขาไขว้ไปด้านหลังบีบมันไว้แน่นจนร่างเล็กน้ำตาซึม
เขาเอ่ยกับร่างสูงปากสั่นๆกลัวจับใจ เพราะก่อนที่ไอ้หมอนี่จะจับตัวเขามาไว้ในห้องบัดซบแห่งนี้ เพราะเขาไปเห็นในสิ่งที่ไม่ควรได้เห็นเข้า
"กูยังเด็กกูขอโทษ มึงปล่อยกูไปเถอะ กูจะไม่บอกใครกูขอร้องนะ มึงสงสารกูเถอะ กู กูยังไม่จบ ม.ปลายด้วยซ้ำ"
"เหรอ" เขาตอบมาสั้นๆแค่นั้น แล้วถามต่อ สายตาคมจ้องตาร่างบางราวกับจะมองให้มันทะลุไปถึงไหนต่อไหน
"แล้วมึงเห็นอะไรบ้าง"
ร่างเล็กส่ายหน้าไปมาเอาเป็นเอาตาย" ไม่ กูไม่เห็น"
เพล้ง!!!!! ร่างสูงฟาดขวดเบียร์ใส่ผนังจนมันแตกระเอียดเป็นปากฉลาม เขาหันทางคมกริบจ่อไปที่แก้มใส ร่างเล็กตัวแข็งทื่อไม่กล้าแม้จะขยับตัว ร่างสูงจึงส่งเสียงเหอะในลำคอให้ร่างเล็กได้ยิน ขวัญเกือบผวาเพราะเขาใช้ปลายคมกริบนั้นเลื่อนลงไปกรีดที่ลำคอขาวจนเลือดซิบ เขาดันหลังเล็กให้ชนกับผนังและซุกไปที่ซอกคอลิ้นสากๆนั้นโลมเลียบาดแผลจนเขาแสบไปหมด
"กูจะเชื่อมึง ถ้ามึงทำตามคำสั่งกู"
ร่างเล็กเม้มปากนิดๆ เขาพยักหน้าให้ ร่างสูงจึงยิ้มอย่างพอใจ
"มึงชื่ออะไร"
เขาชั่งใจจะตอบ แต่ก็หลีกเลี่ยงไม่ได้จึงจำนน
"น้ำ... น้ำเหนือ"
"ดี... ดีมาก กูมีทางให้มึงเลือกแลกกับอิสระภาพของมึง มันไม่มีมากมายแต่ถ้ามึงเลือกผิด.. มึงตาย"
เขาจ้อง ขวดปากฉลามในมือก็กรีดลงต้นคออีกครั้ง
"ทางเลือกแรก มึงต้องเป็นเด็กส่งของให้กูแลกกับที่มึงจะได้ไปใช้ชีวิตปกติ"
"..."
"ทางเลือกที่สอง ให้กูจะส่งมึงไปเป็นอีตัวข้างชายแดนทำงานให้กูจนตายในนั้น"
"และสุดท้าย กูฝากไว้ให้มึงคิดนะไอ้น้ำเหนือ กูรู้ว่ามึงฉลาดพอที่จะเลือก"
น้ำเหนือพยักหน้าอีกครั้ง เขาต้องการจะออกไปจากที่แห่งนี้เขาก็ต้องเลือกข้อแรกอยุ่แล้ว
"กูจะอยุ่กับมึง"
"กูจะถือว่ามึงตัดสินใจแล้ว กูชื่อฮานล์ จำชื่อกูไว้ดีๆล่ะ"
"..... "
" อีกอย่าง เวลาพูดกับผู้ใหญ่ พ่อแม่มึงสอนให้ใช้คำพูดมึงกูเหรอวะ เอาใหม่ให้หวานหูกูหน่อยสิ"
"......." น้ำเหนือเงียบจนฮานไม่พอใจ เขาค่อยๆกดปลายปากฉลามตรงช่วงท้องมันเลือดซึมออกมา ร่างสูงหมุนมันเล็กน้อยนั้นก็เพียงพอให้น้ำเหนือกลัวจนตัวสั่น เขายกมือไหว้ฮานทั้งน้ำตา
"ครับ ฮ..เฮียฮานล์"
"หึ แล้วกูจะติดต่อไป" ฮานล์ปล่อยให้น้ำเหนือเป็นอิสระร่างสูงมองสภาพน้ำเหนือเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะออกจากห้องไปส่วนร่างเล็กทรุดฮวบลงกับพื้นมือกุมท้องทั้งน้ำตา
น้ำเหนือ -17ปี
ฮาล์ฟ - 28 ปี
ชาล - 28 ปี