ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง
“สั่งกาแฟค่า”
“มาแล้วค่า รับอะไรดีคะ”
“ลาเต้เย็นสองแล้ว”
“นั่งรอสักครู่นะคะ”
ให้ตายเถอะ ไม่คิดว่าชีวิตจะยุ่งขนาดนี้เลย การเปิดร้านกาแฟเล็กๆ ทำเล่นๆ มันจะขายดิบขายดีเหมือนเทน้ำเทท่าซะขนาดนี้
ความจริงแล้วฉัน เรียนจบมาใหม่ๆ ยังไม่อยากไปทำงานที่ไหนเลยเปิดธุรกิจเล็กๆ ลองทำดูเพื่อฆ่าเวลาไม่ให้คิดถึงเรื่องที่ฉันต้องเดินทางไปแต่งงานกับนายราเชนทร์นั่น
ปั้ง ปั้ง ปั้ง!!!
เสียงปืนดังสนั่นที่หนุ่มเจ้าของไร่ภูแสงดาวฝึกยิงช่วงบ่ายแก่ๆ วันว่างๆ ของเข้าอยู่เป็นประจำกับลูกน้องคนสนิท
“คุณเชนทร์คะ คุณเชนทร์คะ คุณผู้หญิงโทรมาค่ะ” ป้าศรีวิ่งกระหืดกระหอบมา
“ฮะ!!!”
“อะไรนะ...อะไรนะครับแม่”
“แม่จะให้ผมแต่งงาน!!!”
“แต่งงาน...กับยัยมาริดาอะไรที่แม่ว่าเนี่ยนะครับ”
ราเชนทร์ส่งเสียงเข้ม ๆ ด้วยอาการตกใจผ่านไปทางปลายสายเป็นครั้งแรกปกติแล้วเขาเป็นคนที่เกรงใจแม่อย่างที่สุด ขณะที่กลัวพ่อมากที่สุด เมื่อพ่อจากไป เขายิ่งเพิ่มความเกรงใจแม่มากขึ้นอีกไม่รู้กี่เท่า อีกทั้งังเป็นลูกที่ดีเชื่อฟังแม่มาโดยตลอดไม่เคยทำให้แม่ผิดหวังเลยสักเรื่องที่เป็นเช่นนั้น เพราะเขาเป็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเพียงคนเดียวที่ได้รับมรดกของพ่อไว้ทั้งหมด นั้นคือไร่ภูแสงดาว
เขาเดินทางไปหาแม่ไม่บ่อยนักเพราะด้วยหน้าที่และความรับผิดชอบที่ต้องดูแลไร่แห่งนี้ แต่แม่มักเลือกที่จะมาพักผ่อนตากอากาศในไร่ของเขาทุกสัปดาห์ที่หรือทุก ๆ ครั้งที่แม่ว่างเสียมากกว่า หากแต่วันนี่แม่มาแปลกที เพราะท่านโทรศัพท์มาบอกกับเขาว่า ท่านจะไม่มาเอง หากแต่จะส่งตัวแทน ซึ่งก็คือว่าที่เจ้าสาวของเขามาให้ยลโฉมถึงไร่แสงดาวแห่งนี้
“โธ่...คุณหญิงนวลฉวีครับ”
เขาจงใจทำเสียงออดอ้อนเรียกแม่ออกไปอย่างนั้นแต่ดูเหมือนว่าไม่ได้ทำให้คุณหญิงนวลฉวีคล้อยตามเขาเลยสักนิดเดียว
“ไม่ต้องมาทำปากดี น้ำเสียงออดอ้อนเลยนะตาเชนทร์ แม่ไม่ใจอ่อนหรอก”
“แต่...ผมว่าแม่คิดผิดก็คิดใหม่ได้นี่ครับไม่จำเป็นต้องสนใจเลยเรื่องสัญญิงสัญญาอะไรนั่นน่ะ ในเมื่อคุณพ่อท่านก็เสียไปตั้งนานแล้ว สัญญาก็น่าจะเป็นโมฆะไปได้แล้ว
“มันไม่ได้เป็นอย่างนั้นสิตาเชนทร์...ยิ่งพ่อของลูกเสียไปแล้วแบบนี้สัญญามันยิ่งเร่งรัดขึ้น ไม่รู้ล่ะ...ยังไงลูกก็ต้องรอต้อนรับน้องให้ดีที่สุด และแม่ก็ขอย้ำนะ...ไม่ว่าลูกจะมีผู้หญิงมากี่คน หรือว่าตอนนี้จะคบกับใครอยู่ก็ตาม แต่ตัวจริงของลูกคือหนูมาริดาเท่านั้น จำเอาไว้นะลูก”
คุณหญิงนวลฉวีรู้ดีถึงความเจ้าชู้ของลูกชายตัวดีของเขา
“เดี๋ยวครับแม่ อย่าเพิ่งวางสาย...แม่ครับ”
ราเชนทร์ตะโกนให้หูแตก คุณหญิงนวลฉวีก็ไม่สนใจหรอก เพราะเวลานั้นสัญญาณโทรศัพท์ถูกตัดสายไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ฮึฮึ...จริงๆ เธอก็ออกจะร่ำรวยอยู่แล้ว ทำไมต้องมาแต่งงานกับหนุ่มชาวไร่อย่างเขาด้วยทำไมกันนะ ถ้าเป็นเขาละก็...จะวีนให้บ้านแตกกันเลยทีเดียว แล้วนี้...เขาจะบอกสาวๆ ที่คบหาดูใจกันอยู่อย่างไร ถึงเขจะเจ้าชู้แค่ไหนก็ไม่เคยหักหาญน้ำใจใครสักที โดยเฉพาะพิมพ์หรือพิมพ์ชนก เลขาสาวสุดสวยแสนยั่วยวนที่ออฟฟิศของเขา ยิ่งทำให้ราเชนทร์คิดหนัก หากเจ้าหล่อนรู้จะรู้สึกอย่างไร
เฮ้ย...เพราะยายมาริดานั่นแท่ๆ เธอเป็นตัวปัญหาในชีวิตเขาชัดๆ
ราเชนทร์บอกกับตัวเอง แล้วทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาสีน้ำตาลตัวยาวในห้องทำงานขนาดใหญ่อันกว้างนั่น เขาแอนตัวลงพิงพนักเหมือนคนกำลงหมดสิ้นทุกอย่าง ต้องยอมรับกับสภาพ เพราะเมื่อแม่ของเขาได้เอ่ยออกมาอย่างนั้นแล้วอีกไม่กี่วันแม่ตัวดี แม่ตัวปัญหาสำหรับเขาอย่างมาริดา ก็คงเดินทางมาถึงที่ไร่แห่งนี้อย่างแน่นอนร้อยเปอร์เซ็นต์
ไร่ภูแสดงดาวของราเชนทร์อยู่ห่างไกลจากตัวเมือง. อยู่ทางภาคเหนือของประเทศล้อมลอบไปด้วยภูเขาน้อยใหญ่ ที่แห่งนี้ใครมาก็หลงรักไม่อย่ากจากไปไหน เป็นที่ที่คนเมืองหลายคนใผ่ฝันอยากสัมผัสกับธรรมชาติและบรรยากาศ
คืนนั้นราเชนทร์ขับรถไปหาพิมพ์ชนกถึงคอนโด ทั้งที่ปกติแล้วเขามักจะให้หล่อนมาที่ภูแสงดาวอยู่เป็นประจำ ราเชนทร์ไปถึงห้องด้วยอาการเมาหนักมาก
ชายหนุ่มเปิดประตูเข้าไปในห้องปิดไฟสนิดพิมพ์ชนกคงเข้านอนแล้ว เข้าเดินไปเปิดประตูห้องนอนหญิงสาว หล่อนใส่ชุดนอนซีทรูลูกไม้สีดำ ตัวจิ้วเผยให้เห็นผิวขาวภายใต้แสงไฟจากข้างนอกสาดส่องเข้ามาภายในห้อง ชายหนุ่มยืนมองเผลอกลืนน้ำลายลงคอ
หญิงสาวที่กำลงนอนหลับใหล หล่อนถูกปลุกปั่นอารมณ์สาวให้แตกกระเจิดกระเจิงเพียงแค่เรียวลิ้นร้อน ๆ สอดส่องเขามาในปากบางเล็กอมชมพูนั้น ลิ้นร้อน ๆ ตวัดปาดไล่ไปมาบนยอดถันสีกุหลาบทั้งสองข้างที่เต่งตึงชูช่อ รอให้ปลายนิ้วและปลายลิ้นนุ่มขึ้นมาสัมผัสอย่างนุ่มนวล
แค่เพียงปลายสัมผัสเบาๆ จากปลายลิ้นขึ้นแฉะแตะลงมาบนเม็ดทับทิมสีสวยที่หดเป็นต่อมไต ร่างสาวก็กระตุกเฮือกด้วยความรัญจวนจนเผลอครางออกมาดังๆ อย่างไร้ยากอาย และเมื่อปลายนิ้วลากไล้ไปบนส่วนได หญิงสาวร้อนรุ่มไปด้วยพิศวาส จนร่างบางสะท้านขึ้นลงราวกับระลอกคลื่น
ราเชนทร์ไม่เคยผิดหวังกับเรือนร่างบางเล็กที่เขาหลงใหลเลยสักครั้ง ไม่อยากเชื่อเลยว่าพิมพ์ชนกจะทำให้เขามีอารมณ์ความต้องการมากมายราวกับพายุที่โหมกระหน่ำถึงเพียงนี้ เขากำลังกระหายในตัวเธออย่างบ้าคลั่ง ความหอมหวานที่เขาได้รับไม่อาจทำให้เขาเพียงพอได้ง่ายๆ เพราะเมื่อเขายิ่งดูดกลืนกินก็ยิ่งหิวกระหายเป็นเท่าทวีคูณ
“อ๊า............”
Guest
