"อยากเล่นซ่อนหาหรอ...เด็กดี" โคลด์หัวเราะเบาๆ
กริ๊ก,,,เสียงล็อคประตู ทำให้ฉันสะดุ้ง เหมือนว่าเขาแน่ใจว่าฉันอยู่ในห้องนี้
ฉันกลั้นหายใจและจิกเล็บลงไปบนท่อนแขนของตัวเองอย่างแรงด้วยความกลัว ตอนนี้ร่างกายของฉันเปลือยเปล่าเพราะรีบวิ่งหนีออกมาจากห้องนอนหลังจากใช้ฐานโคมไฟตีเข้าที่ศรีษะของเขาอย่างแรง ถ้าเขาหาฉันเจอจะทำยังไงดี
"หึ หึ อยากเล่นก็ได้ ฉันเล่นด้วย แต่ถ้าเธอแพ้ก็ต้องเล่นเกมส์ของฉันต่อนะ ตกลงไหม?" โคลด์กล่าวต่อ
ฉันซ่อนตัวอยู่ใต้โต๊ะตัวหนึ่งที่ด้านบนมีผ้าผืนยาวคลุมอยู่ เสียงฝีเท้าที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ทำให้ฉันตัดสินใจคลานไปด้านตรงข้ามกับทางที่เขายืน
"กรี๊ดดด........" ฉันร้องเสียหลง เพราะรู้สึกถึงแรงกระชากที่ข้อเท้าอย่างแรง ร่างกายของฉันไถลไปกับพื้นตามแรงลาก ฉันรีบคว้าขาโต๊ะที่ใกล้มือที่สุดไว้ แต่ข้อมือหนาก็ยังไม่ยอมปล่อยข้อเท้าฉัน
"เจอตัวแล้ว... ถ้าอย่างงั้นก็ได้เวลาเริ่มเกมส์ของฉันแล้วนะ หลงฝัน!"
สนิทฝัน/ผู้เขียน
สวัสดีเพื่อน ๆ ทุกคนนะ นิยายเรื่องนี้ไรท์จะพยายามอัปเดตในวันหยุดนะคะ เพราะว่าตอนนี้ทำงานประจำอยู่ ขอขอบคุณทุกแรงสนับสนุนค่ะ