I'm a Zombie Emperor ข้านี่แหละจักรพรรดิซอมบี้
9
ตอน
2.31K
เข้าชม
24
ถูกใจ
12
ความคิดเห็น
43
เพิ่มลงคลัง

บทนำ

ผมเดินไปตามถนนลาดยางท่ามกลางอาการที่ร้อนอบอ้าว หากแต่ทว่าถึงมันจะร้อนเพียงใด แดดที่ส่องจากดวงตะวันจะร้อนแรงซักเพียงไหน ผมก็ยังคงไม่มีความรู้สึกเลยแม้แต่น้อย จะว่าไปมันมีเพียงความรู้สึกเดียวในตอนนี้ที่ผมเป็น มันคือความหิว ความหิวที่ไม่มีสิ้นสุด หิวแบบสามารถกินอะไรก็ตามที่ขวางหน้าได้เลย

ดวงตาของผมมันมืดบอด แต่ก็ไม่ถึงกับบอดสนิทจนมองไม่เห็นอะไร ผมยังคงปรากฏเห็นแสงที่แยงตา แต่แค่มองอย่างอื่นไม่ค่อยชัดเจนเท่านั้น มันเหมือนเลือนราง ผมเคยเดินชนอะไรซักอย่างมาหลายต่อหลายครั้ง แต่กระนั้นผมก็ยังไม่หลบ และสิ่งนั้นก็ไม่หลบให้ผมเช่นเดียวกัน มันทำให้ร่างของผมต้องติดแหงกอยู่ตรงนั้นหลายวันเลยทีเดียว

ผมสูญเสียการมองเห็นและการพูดไปโดยปริยาย แต่โชคดีที่ผมได้รับความสามารถพิเศษกลับมาถึงสองอย่าง จะว่าเป็นความสามารถพิเศษก็ไม่เชิง เพราะมันก็แค่ หูผมจะได้ยินเสียงได้ดีขึ้น เชื่อไหมว่าผมสามารถได้ยินเสียงแมลงวันขยับปีก ทั้งๆที่มันอยู่ห่างผมไปถึงยี่สิบเมตร และจมูกของผมมักได้รับกลิ่นที่ดี ไม่ว่าจะเป็นกลิ่นอะไรอยู่ไกลแค่ไหนก็จะได้กลิ่นอย่างชัดเจน และมันก็สามารถแยกแยะได้ทันทีว่านั่นคืออาหารหรือไม่ พูดมาถึงตรงนี้แล้วพวกคุณคงไม่ต้องเดาก็น่าจะรู้ ว่าผมน่ะเป็นซอมบี้

และทำไมผมถึงกลายเป็นซอมบี้ได้น่ะหรอ นั่นก็เพราะว่าสาวสวยข้างห้องคนนั้นยังไงล่ะ มันเป็นเช้าวันอาทิตย์ที่ร้อนอบอ้าว ผมกำลังเล่นเกมยิงซอมบี้อยู่ที่ห้อง ตอนนั้นเองที่เกิดมีเสียงเคาะประตูห้อง ผมจึงเปิดออกไปดูก็พบเข้ากับน้องนัท สาวมหาลัยปีสองที่อยู่ข้างห้องผม น้องนัทเธอเป็นดาวมหาลัยและยังเป็นนางแบบอีกด้วย เพอร์เฟคใช่ไหมล่ะ ก็นั่นแหละผมไม่อาจปฏิเสธน้องเขาได้จึงให้เข้ามานั่งเล่นที่ห้อง จากนั้นเกิดอะไรขึ้นก็น่าจะรู้ดีอยู่

ไอ้ผมเองก็เป็นหนุ่มฮอตเอาเรื่อง เรื่องผู้หญิงนั้นไม่ต้องพูดมาก สาวๆมาห้องผมไม่มีซ้ำหน้า และน้องนัทก็เป็นหนึ่งในเป้าหมายของผม และดูเหมือนว่าผมเองก็เป็นเป้าหมายของเธอเหมือนกัน เมื่อใจเราตรงกันอะไรก็มาขวางไม่ได้ ผมกับเธอเราขย่มรักกันตั้งแต่เช้าจนเกือบถึงบ่ายโมง ผมไม่ได้รู้เลยว่าน้องนัทได้เปลี่ยนไปแล้ว กว่าจะรู้ตัวผมก็โดนเจ้าหล่อนกัดเข้าที่คอและกระซากจนเนื้อของผมติดปากเธอออกไป โอ้ว อยากบอกว่ามัน โคตรเจ็บเลยพับผ่าซิ ผมรีบถีบร่างของเธอออกไปแล้วกระเด้งตัวลุกนั่ง วิ่งไปคว้ามีดมาถือไว้เพื่อป้องกันตัว อีกมือก็กุมบาดแผลเอาไว้

“แฮ่...”

แต่เจ้าหล่อนยังมีหน้ามาแฮร่ใส่ผม บอกเลยว่าหน้าตาของเธอตอนนี้มันดูไม่ได้เลย มันเหมือนผี ใช่มันเป็นผี ที่ปากของเธอมีแต่เลือดของผม เธอไม่รอช้าอะไรพุ่งเข้ามาใส่ผมอย่างกระหาย ผมเองก็ไม่คิดอะไรแล้วรีบแทงมีดสวนเข้าไป จากนั้นก็กระหน่ำแทงเธอจนเธอล้มลงไปแน่นิ่งกับพื้น เมื่อตั้งสติได้ผมก็รีบสวมเสื้อผ้าแล้ววิ่งลงมาจากหอพัก ซึ่งตอนนั้นผมโคตรที่จะเจ็บบาดแผล ผมคิดจะไปหาหมอที่อยู่คลีนิคใกล้ๆ แต่ทว่า แม่เจ้าโว้ย ผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่มีคนคลั่งเหมือนกับน้องนัทเต็มไปหมด คนอื่นๆต่างก็วิ่งหนีตายกันจ้าละหวั่น แค่นั่นแหละที่สติของผมจะดับวูบไป มารู้ตัวอีกทีก็มาเดินโต๋เต๋อยู่ตรงนี้ ซึ่งผมไม่รู้ว่ามันคือที่ไหน

ปัง!

ในขณะที่ผมเดินโดยไร้จุดมุ่งหมายอยู่นั้น ผมก็ได้ยินเสียงของบางอย่าง ซึ่งผมมั่นใจมากว่ามันจะต้องเป็นเสียงปืนอย่างแน่นอน แต่เสียงนี้มันดังอยู่ไกลๆ ถ้าให้ผมเดามันคงจะห่างจากตรงนี้ไปประมาณเกือบร้อยกิโลเมตรได้

“ฮือ.....”

จากนั้นก็เกิดเสียงวิ่งดังกระหึ่ม เหมือนมีเท้าหลายสิบคู่กำลังวิ่งไปทางต้นเสียง ผมเองก็โดนร่างของคนเหล่านั้นเบียดจนล้มลงไปกับพื้นถนน และเสียงปืนก็ดังขึ้นอีกอย่างต่อเนื่อง

ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ผ่านไปสักห้านาทีเสียงปืนก็หยุดลง ผมไม่ได้ยินเสียงอะไรประมาณครึ่งนาทีก่อนที่จะเกิดการเคลื่อนไหวบางอย่าง ซึ่งมันแตกต่างจากการเคลื่อนไหวเมื่อครู่

“เฮ้ย รอบนี้มีมากกว่ายี่สิบตัวเลยเว้ยพวก”

และก็มีเสียงของคนพูดคุยกัน

“รอบนี้โชคดีจริง รีบๆผ่าเอาเจ็มออกมาได้แล้ว”

“แกเองก็ช่วยกันด้วยซิวะ”

“ไม่เอา ฉันยิงให้พวกแกแล้ว หน้าที่ฉันมีแค่นี้ เรื่องผ่าเอาเจ็มจากพวกมันเป็นหน้าที่ของพวกแก”

“เอ่อ อย่าให้ฉันได้เก่งกว่าแก จำเอาไว้”

เสียงของผู้ชายประมาณสี่ห้าคนคุยกันพร้อมกับที่พวกเขากำลังทำอะไรบางอย่าง แค่ได้ยินสิ่งที่พูดผมก็พอจะเดาออกว่าพวกเขากำลังผ่าร่างของซอมบี้ที่ถูกยิงตายเมื่อครู่เพื่อหาอะไรบางอย่าง ที่พวกเขาเรียกว่าเจ็ม ผมเริ่มรับรู้ได้แล้วว่าอันตรายกำลังจะมาเยือน ผมจึงกลิ้งตัวเพื่อที่จะหลบออกจากตรงนี้ แต่ทว่าสวรรค์กลับไม่เข้าข้างผม

“เห้ย ดูนั่นซิ ยังมีอีกตัวที่ยังไม่ตาย”

เสียงของพวกมันตะโกนขึ้นก่อนที่จะมีใครบางคนยิงปืนเข้ามาใส่ผม เรียบร้อยดีกระสุนเจาะเข้ามาในกะโหลกของผม จากนั้นทุกอย่างก็ดับมืดลงไป ผมไม่รู้สึกอะไรอีกต่อไป ทุกอย่างล้วนเป็นความมืด

“แกว๊กกกก”

ผมรู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ได้ยินเสียงร้องของสัตว์บางชนิด ใช่มันคือนก นกที่กำลังจิกกินเนื้อของผมอยู่ ผมไม่ได้รู้สึกเจ็บแต่อย่างใด คารู้ว่ามีจะงอยปากจิกลงมาที่ร่างของผมแล้วกระชากเนื้อออกไปก็แค่นั้น ด้วยความหิวทำให้มือของผมไวกว่าความคิด มันคว้าจับร่างของนกตัวใหญ่ตัวนั้นอย่างรวดเร็วก่อนที่จะยัดเข้าปากแล้วใช้ฟันที่แข็งแรงของซอมบี้กัดกระชกนกตัวนั้นกิน ผมกินจนหมดภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที

“คุณได้รับการติดตั้งระบบจักรพรรดิซอมบี้”

“คุณกินเนื้อและเจ็มของนกอินทรีตาเพชร คุณได้รับดวงตาเพชร”

เมื่อผมกินนกตัวนั้นเข้าไปก็เกิดมีเสียงของใครบางคนดังขึ้น จากนั้นดวงตาของผมก็เหมือนมองเห็น มันเห็นแสงสว่างส่องเข้ามาในดวงตาจนผมปิดเปลือกตาลงอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้น เมื่อสายตาปรับแสงได้ผมก็สามารถมองเห็นท้องฟ้า ท้องฟ้าและแสงแดด มันเป็นภาพที่ผมไม่ได้เห็นมาหลายเดือน ในที่สุดผมก็กลับมามองเห็นอีกครั้ง

“นี่มัน สวยงามจริงๆ”

อยู่ๆน้ำตาของผมก็ไหลออกมาจากดวงตา ผมเพิ่งได้รู้ก็วันนี้ว่าท้องฟ้ามันช่างสวยงาม ผมทำสติอยู่พักหนึ่งก่อนจะยันร่างของตนให้ลุกขึ้น ผมไม่มีความรู้สึกเจ็บปวดแต่อย่างใด แต่ทว่าเมื่อผมมองลงที่ท้องของตนก็พบว่าท้องของผมถูกของมีคมผ่าจนไส้ทะลัก เนื้อบริเวณหน้าอกก็หายไปจนหมดเห็นกระดูกสีขาวของผมได้อย่างชัดเจน หากเป็นแต่ก่อนผมคงรับสภาพตัวเองไม่ได้แล้วต้องอ้วกแตกอย่างแน่นอน แต่หลังจากที่ผมผ่านอะไรมาเยอะแยะผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากมาย ยังไงผมก็เป็นซอมบี้ และซอมบี้ก็มีสภาพเช่นนี้แล

 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว