“สัญญานะว่าจะรอ”
ชายร่างสูงกล่าวพร้อมโน้มตัวลงมา เอาหน้าเข้ามาใกล้กับชายร่างบาง
“อือ สัญญาสิ ไม่ว่านานแค่ไหนฉันก็จะรอ”
ชายร่างบางตอบ และโอบกอดชายร่างสูง
.
.
.
.
.
7 years later
“เห้ย ไอแท มึงจะกลับไทยพรุ่งนี้แน่หรอวะ”
บัตเตอร์ เพื่อนสนิทของแทถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“เออ พ่อกูจะให้ไปช่วยทำงานที่บริษัท กูว่ากูบอกมึงไปแล้วนะ”
“แล้วมึงอยากกลับหรอวะ ละมึงบอกสปายแฟนมึงยัง”
“ไม่รู้สิ ส่วนเรื่องสปายกูยังไม่ได้บอกเลย กูกะจะบอกพรุ่งนี้ตอนถึงไทย”
แทตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“มึงบ้าหรอ มึงจะบอกตอนถึงไทยเนี่ยนะ”
“อืม”
แทนำหนังสือที่อยู่ในมือวางลงบนโต๊ะ และลุกขึ้นจากโซฟา เดินไปยังลิ้นชักที่มีเมมเมอรี่การ์ดเล็กๆอยู่ราวๆยี่สิบกว่าอัน เขาหยิบเมมเมอรี่การ์ดหนึ่งชิ้นออกมาจากในลิ้นชัก พร้อมเสียบกับแฟลชไดร์ฟต่อเข้าโน๊ตบุ๊คที่วางอยู่บนโต๊ะรับแขก
“ก่อนกูไป กูอยากให้มึงดูอะไรนี่หน่อย”
แทหันโน๊ตบุ๊คให้กับบัตเตอร์ที่นั่งอยู่ข้างๆ
เป็นภาพและเสียงที่บันทึกจากกล้องวงจรปิดที่อยู่ในคอนโดของแท คนในคลิปคือบัตเตอร์และสปายที่ดูเหมือนกำลังทะเลาะอะไรกันบางอย่าง สปายถือสิ่งเล็กๆในมือ ที่ดูเหมือนที่ตรวจครรภ์
“นี่บัต ดูนี่!”
“อะไร...สองขีด นี่ปายท้องหรอ”
“เออ แล้วแกก็ต้องเป็นคนรับผิดชอบ”
“รับผิดชอบไรวะ นี่มันของจริงรึเปล่ายังไม่รู้เลย ที่สำคัญนะนี่มันอาจจะเป็นลูกไอแทก็ได้”
“ลูกแทบ้าอะไรบัต ปายไม่เคยมีอะไรกับแท”
“งั้นก็คงจะเป็นผู้ชายคนอื่นสินะ”
“ลูกบัตนั่นแหละ บัตต้องรับผิดชอบ!”
“รับผิดชอบอะไร แล้วกูจะรู้ได้ไงว่านี่ลูกกู คนอย่างเธออะมันง่ายจะตาย”
“บัตพูดแบบนี้หมายความว่าไง จะไม่รับผิดชอบใช่ป้ะ”
“เธอไม่มีหลักฐาน จะมากล่าวหากันง่ายๆได้ยังไง”
“ก็ปายไม่เคยมีอะไรกับใครนอกจากบัตไงปายถึงแน่ใจ!”
“ตอแหล!! คนอย่างเธอเนี่ยนะจะมีอะไรกับฉันแค่คนเดียว ฉันจะเชื่อคนอย่างเธอได้ยังไง ขนาดมีแฟนแล้วยังร่านมานอนกับฉันได้เลย!!!”
เพี้ย!
“สารเลว”
“ไม่รู้แหละยังไงมันก็ไม่ใช่ลูกกู”
คลิปวีดีโอสิ้นสุดลง แทมองหน้าบัตเตอร์เพื่อนรัก ด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย
“แท คือกูอธิบายได้ ปายมะ....”
“พอเถอะ”
แทพูดแทรกก่อนที่บัตเตอร์จะพูดจบ
“มึงออกไปได้ละ”
“แท คือกูอธิบายได้เว้ย”
“มึง ออก ไป ได้แล้ว”
แทพูดย้ำคำเดิมด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น
บัตเตอร์เดินออกจากห้องของแทด้วยสีหน้าโกรธปนกับรู้สึกผิด
ปัง! เสียงปิดประตูสิ้นสุดลง
น้ำตาของแทไหลออกมาบนใบหน้าที่เย็นชา
ความรู้สึกเจ็บปวดที่ถูกคนที่เขารักทั้งสองทรยศหักหลัง
.
.
.
.
.
- ประเทศไทย -
สนามบินสุวรรณภูมิ
ตอนนี้แทได้กลับมาจากประเทศอังกฤษเรียบร้อยแล้วหลังจากไปใช้ชีวิตตามที่ตนเองชอบมานานกว่า7ปี ซึ่งเขาก็ได้กลับมาพร้อบกับความผิดหวัง แต่แทก็ควบคุมและเก็บความรู้สึกได้ดี เขาจึงกลายเป็นคนที่เย็นชา
“สวัสดีครับคุณหนู ไม่เจอกันตั้งนานหล่อขึ้นเยอะเลยนะครับเนี่ย”
น้าชัย คนขับรถประจำบริษัทกล่าว
แทเดินขึ้นรถโดยไม่สนใจคำพูดของคนขับรถ
ระหว่างทางแทนั่งมองทางผ่านกระจกรถไปเรื่อยๆจนไปสะดุดกับผู้ชายคนหนึ่ง ที่กำลังช่วยคุณยายข้ามถนน
จู่ๆรถของแทก็แบรกไม่อยู่จนพุ่งไปคุณยายที่กำลังข้ามถนน แต่ชายคนที่ช่วยนั้นเอาตัวมาบังคุณยายไว้ทันจนตัวเองโดนชนเข้าเต็มๆ
แทเห็นแบบนั้นจึงรีบวิ่งลงไปช่วยชายคนนั้น แทอุ้มชายคนนั้นขึ้นรถและนำตัวส่งโรงพยาบาล
“คนไหนคือญาติผู้ป่วยครับ”
คุณหมอออกมาจากห้องฉุกเฉิน และถามหาญาติของชายคนนั้น
“ไม่มีครับ”
แทตอบ
คุณหมอทำหน้างงเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยถาม
“แล้วคุณเป็นอะไรกับผู้ป่วยครับ”
“คนขับรถของผมขับรถชนผู้ชายคนนี้ ผมเลยนำตัวเขามาส่งโรงพยาบาล”
แทตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉยตามเคย
“อ๋อ ครับ หมอจะบอกว่าผู้ป่วยปลอดภัยแล้วนะครับ”
“อ่า ถ้าปลอดภัยแล้วผมไปนะครับ ส่วนค่ารักษาพยาบาลผมเคลียร์ให้เรียบร้อยแล้ว”
แทพูดจบ เขาจึงลุกออกจากเก้าอี้หน้าห้องฉุกเฉินและกำลังจะเดินไปขึ้นลิฟต์เพื่อออกจากโรงพยาบาล
คุณหมอจึงกลับเข้าไปในห้องฉุกเฉิน
“เดี๋ยวครับ พอดีผู้ป่วยอยากพบคุณหน่ะครับเขาบอกอยากกล่าวขอบคุณที่คุณได้ช่วยเขาไว้”
คุณหมอรีบวิ่งและตะโกนออกมาจากห้องฉุกเฉินก่อนที่แทจะเดินไปไกล
“ไม่จำเป็นมั้งครับ”
แทเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงและเดินต่อไป
“แต่หมอว่าไปสักหน่อยเถอะนะครับเขาอยากพบคุณมากจริงๆ เขาบอกว่ากลัวจะไม่มีโอกาสได้พบและกล่าวขอบคุณคุณอีกหน่ะครับ”
“ก็ได้”
แทตอบไปอย่างรำคาญ
พอเข้าไปในห้องฉุกเฉินแทก็ได้พบกับชายคนนั้นที่นอนอยู่บนเตียงและมีสายน้ำเกลือเต็มไปหมด
ชายคนนั้นยิ้มให้แทและพูดกล่าวขอบคุณ
เมื่อแทเห็นหน้าชายคนนั้นเขานิ่งไปสักพัก
“เอ่อ..คุณครับ คุณ”
ชายคนนั้นเรียกแท
“คุณครับ!!”
“ห้ะ”
แทได้สติ
“คือ ผมเห็นคุณมองหน้าผมมีอะไรรึเปล่าครับ”
“ไม่.. ไม่มี”
“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว งั้นผมขอตัว”
แทเดินออกจากห้องไป
ระหว่างกลับแทนึกถึงหน้าผู้ชายคนนั้นตลอด เขาครุ่นคิดอยู่นานว่าชายคนนั้นเขาเคยเจอที่ไหน อยู่ดีๆก็มีภาพในหัวแทรกขึ้นมา เป็นผู้ชายร่างบางคนหนึ่งที่หน้าตาคล้ายคลึงกับผู้ชายคนนั้นที่อยู่โรงพยาบาล
“สายฟ้า...”
แทเหม่อพร้อมกับเอ้ยชื่อคนนึงขึ้นมา
“ใครหรอครับคุณแท”
คนขับรถเอ่ยถาม
“ปะ...ป่าว ไม่มีอะไร”
แทพูดจบจึงหันกลับไปมองวิวผ่านทางกระจกรถ
.
.
.
.
.
ต่อ ตอนที่1
Guest
