ไม่คิดไม่ฝันว่าเด็กที่พ่อรับมาเลี้ยงไว้ก่อนที่แม่จะตาย จะมีแม่ที่สร้างความอัปยศให้ครอบครัวเราขนาดนี้
ย้อนไปเมื่อ 10 ปีก่อน
#บ้านพิริยะ
ผมและน้องสาวที่พูดได้เต็มปากว่าผมรักเหมือนน้องแท้ๆ แม่ผมเอ็นดูกิ๋วมากเหมือนลูกอีกคนจนกระทั่งวันนึงที่พ่อและแม่ทะเลาะกัน!
"ผมรักสา! คุณห้ามไม่ให้พวกเรารักกันไม่ได้หรอกวิไล"
ผมที่ตอนนั้นยังอายุแค่12ขวบ ยืนแอบฟังพวกท่านที่ทะเลาะกันเสียงดังอยู่ในห้องที่ปิดไม่สนิท หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้นก็ทำให้แม่ของผมทรุดป่วยหนัก พ่อแทบไม่สนใจแม่เลยว่าตอนนี้ท่านจะป่วยหนักแค่ไหน จนกระทั่งแม่สิ้นลมพ่อก็ไม่อยู่ข้างๆพวกเรา
1 อาทิตย์ผ่านไป
ผมนั่งซึมอยู่ในห้องตลอดระยะเวลาหลายวันที่แม่จากไป แตกต่างจากพ่อที่กลับบ้านดึกทุกวัน พอได้ยินเสียงรถพ่อผมเลยลงไปด้านล่างเพื่อรอที่จะคุยกันเพราะตลอดเวลา1อาทิตย์เราแทบไม่ได้เจอกันเลย
ด้านล่าง
ผมยืนรอพ่อที่จอดเทียบพื้นหน้าประตูบ้าน ก่อนที่พ่อจะเดินลงมาจากรถด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม พร้อมกับจูงมือผู้หญิงคนหนึ่งลงมาจากรถ
ผมยืนนิ่งราวกับถูกสาบไปทั่วขณะ แต่แล้วสิ่งที่ผมไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น
"แม่คะ มาแล้วหรอ😊"
"........."
"สบายดีมั้ยครับ กิ๋ว"
Guest
