สักวันเราคงได้พบกัน🔞

มีคนเคยบอกกับผมว่าสักวันผมจะได้พบได้เจอกับเค้าคนนั้นอีก คนที่ผมรักเค้ามากๆผมเปลี่ยนเเปลงตัวเองทุกอย่างเพื่อเค้าเป็นคนที่ดีขึ้นก็เพื่อเค้าคนนั้น

ใครจะไปคิดว่าการรอคอยเเต่ละวันมันช่างทรมานเเทบบ้า รอเเบบไม่มีวันสิ้นสุด รอไปเรื่อยๆ จนบางทีผมก็คิดเหมือนกันนะว่าจะรอไปทำไมผม ถ้าผมคิดจะไปตามหาเค้าผมไม่รู้อะไรเลยว่าเค้าจะไปอยู่ไหน มันก็ไม่ต่างกับงมเข็มในมหาสมุทรเลยหล่ะครับ

ผมว่านะบางทีเพื่อนของผมอาจจะเเค่อยากปลอบใจผมก็ได้ เพื่อไม่ให้ผมเศร้า ผมไม่รู้สิ ผมว่าบางทีผมควรจะต้องเลิกรอเค้าคนนั้นคนที่ไม่รู้จะกลับมาหาผมรึเปล่าซักที รอไปก็เเค่นั้น..

ผมได้เเต่มองปฏิทิน มองนาฬิกา ที่มันพ้นผ่านไปดูวันเเละเวลาที่ผมยังรอเค้าคนนั้น เเต่ก็อย่างที่บอกคนอย่างผม จะ..ไม่รู้ดิ..จะไม่รอ..รอไปทำไม รอเเล้วได้อะไร พอกันทีผมก็คือผมถึงผมจะรักเค้ามากเเต่นานวันเค้าผมไม่ได้จะเลิกรักเค้านะผมเเค่ท้อใจเเค่นั้นเอง

••••เเชมป์••••

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

คุยกับไรต์...

ฝากนิยายเรื่องใหม่ของไรต์ด้วยนะครับ ฝากติดตามฝากคอมเม้นท์เดสดงความคิดเห็นกีนด้วยนะครับถ้าชอบ นิยายเรื่องนี้เป็นภาคเเยกจากนิยายเรื่อง..บริษัทนี้ห้ามรักกัน นะครับฝาติดตามด้วย รับประกันความสนุกครับ

1คอมเม้นท์=1กำลังใจ

🔞🔞🔞🔞🔞🔞🔞🔞🔞🔞🔞🔞