แค่เพียงได้มองตา

"ฮ่าววววว" ผมตื่นมายามเช้าบนเตียงที่แสนจะสะบาย เสียงนกร้องสายลมที่แสนจะสะบาย โลกสวยจังตัวผม555 'ผมคิดในใจ'

เข้าเรื่องดีกว่านอกเรื่ิองมาเยอะเเล้วแหละผมชื่อจี เป็นนักศึกษาม.กรุงเทพ คณะนิเทศ อยู่ปี3ครับ แน่นอนว่าผมจะมาปรึกษากับทุกคนเรื่องความรักของผมกับเขาคนที่ผมชอบเขาอยู่รัฐศาสตร์ ถ้าเห็นอยู่แถวนั้นไม่ต้องถามเลยนะครับว่าผมไปทำอะไร ก่อนหน้าผมได้เห็นเขาบ้างแบบผ่านๆแต่ไม่รู้ว่าผมไปสนใจอะไรเขากันนักกันหนา หรืออาจจะเป็นเพราะตอนนั้นก็ได้ตอนที่.....

'เขายิ้ม' 

'แต่ความรู้สึกตอนนั้นแค่ได้มองเขาจากตรงนี้แม่งโครตกำลังใจในการใช้ชีวิตเลยอ่ะ'

ผมอยากได้เขามาเป็นของผมครับ แค่นี้แหละที่ผมจะพูดและบอกกับทุกคน

เราไม่เคยคุยกันเลยและเขาน่าจะไม่รู้จักผมด้วย ผมไม่รู้ว่าต้องเริ่มยังไงแล้วความรู้สึกของผมก็แปลกๆหลงหรอหรืออะไร หรือเป็นแค่ช่วงเวลานั้นที่ผมรู้สึกแย่ผมก็จะไปแอบมองเขาอยู่ห่างๆเท่านั้นและผมก็ไปอ่านมาว่า

"คนมีความรักจะรู้สึกเหมือนมีผีเสื้อบินอยู่ในท้อง" จริงหรือป่าวครับ ผมไม่รู้ว่าจริงมั้ยนะแต่ผมโคตรจะรู้สึกดีเลย

. 

. 

. 

ตอนนี้เป็นวันดีครับมีงานแสดงการละครครั้งใหญ่ ของม.ของผม ที่ทุกคณะต้องแสดง และใช่อย่างที่ทุกคนคิดเลยผมตามมาดูเขา คนนั้น.. ผมได้ที่นั่งที่ใกล้ที่สุด เพื่อจะได้มองเขา รอยยิ้มของเขา

"การแสดงแรกที่จะเริ่มณบัดนี้คือรัฐศาสตร์" ว้าว ดีจัง

.......

'ฮ่าๆๆๆๆๆๆ' เสียงเฮฮาและตบมือ ให้กับการแสดงนี้

"อ่า จบแล้ว น่ารักชะมัดเลยแฮะ" ผมอมยิ้มทั้งการแสดงของเขาเลย

ตอนนี้ทุกคนที่แสดงเขาออกมาขอบคุณ แบบแถวหน้ากระดาน

แต่มีบางอย่างผมที่ ผมรู้สึกเหมือนเราสบตากันเลย ไม่หรอกน่าจะคิดไปเองแหละ คนตั้งเยอะเเยะ

'มีความสุขจัง'