๒๘
เฌอริน
เฌอรินตื่นแต่เช้า วันนี้นกโรบินเกาะหน้าต่างตรงหัวที่นอน พวกมันส่งเสียงร้องเพลงไพเราะ เธอมีอารมณ์ดี ปริญลูกชายนอนหลับตาไม่ห่างจากเธอ เฌอรินรักลูกชายหัวแก้วหัวแหวน เธอเสียใจต้องเขาส่งมาอยู่อังกฤษเพราะไม่ต้องการให้เขาอยู่เมืองไทย กลัวถูกเพื่อนรังแก ปริญเป็นเด็กมีนำใจ เพื่อนมักเอาเปรียบลูกเธอเสมอไม่ว่าเธอได้บอกลูก ให้รู้จักนิสัยเพื่อน ว่าทุกคน ไม่ใช่รักเขาเสมอไป บางคนก็หวังได้ของที่ต้องการจากเขา บางทีก็อยากให้เขามาเป็นลูกไล่ แม้แต่ครูก็หวังว่า เฌอรินจะมีรางวัลตอบแทนหากพวกเขาดูแลปริญเป็นกรณีพิเศษ นั่นหมายความว่า เธอต้องจ่ายเงินให้ครู
ปริญขยับตัวเรียกแม่ บิดขี้เกียจ
“แม่ครับกี่โมงแล้วครับ”
“หกโมงครึ่งแล้วลูก”
“วันนี้แม่จะออกไปไหนหรือเปล่า”
“ไม่ไปไหน ลูกถามทำไม”
“พี่สุปรียาเขาจะพาหนูไปบ้านท่านทูตคำรพ ไปหาพี่ดวงใจ เราจะไปร้านอาหารไทยครับ”
“จะให้แม่ไปส่งใช่ไหม”
“ครับ รอให้ผมแต่งตัว แม่ทำอาหารเช้าให้ผมด้วยนะครับ”
“แม่ทำให้ลูกได้เสมอ รอเดี๋ยวนะ”
เฌอริน ทำทุกอย่างได้หมด แม้แต่ให้ปริญใช้เธอช่วยทำการบ้าน พาเธอไปซื้อของเล่นราคาแพงและให้รอเมื่อเขาไปกับเพื่อนฝรั่งเพื่อเล่นเกมนานเกือบชั่วโมง เฌอรินก็ไม่เคยบ่นหรือนึกรำคาญที่ต้องรอคอยกับเรื่องไร้สาระที่ลูกชายของเธอ แม้เคยทำอะไรที่ขัดใจเธอบางครั้ง.........
“ปริญจ๋า แม่ทำคอร์นเฟล็กซ์กับไข่ดาวเบคอนให้ลูกเสร็จแล้วนะ เสร็จเมื่อไหร่มาทานนะ”
“ครับแม่”
ปริญเพิ่งอาบน้ำเสร็จ เขาส่องกระจก ภาพสะท้อนเห็น คือเด็กโตเกินวัย ทุกส่วนของร่างกายไม่ใช่เด็กอายุ ๑๒ อีกต่อไป เขาสูงขึ้น มีกล้ามเนื้อ อวัยวะเพศใหญ่ขึ้น ขนขึ้นบริเวณรักแร้บ้างแล้ว บริเวณของลับมันกวนใจเขา อยากโกนทิ้งแต่ก็ไม่กล้า กลัวเจ็บ เขาไม่กล้าแก้ผ้าเหมือนเด็กๆ แม่เองก็พยายามจะให้เขาอาบน้ำด้วยหลายครั้ง แต่ปริญไม่ยอม ต่อแม่ว่า เขาโตแล้ว เรื่องอาบน้ำเอง เขาทำเองได้ แม่น้อยใจไม่พูดกับเขาเป็นวัน บอกว่าเขาเป็นลูกตัวเล็กๆ แม่ก็อยากทำอะไรให้บ้าง เมื่อก่อนปริญยังให้แม่อาบน้ำให้ นี่กลับไม่ยอม แต่ปริญยังเป็นเด็กดีของแม่ ปริญเองยอมรับแม่ทุกอย่าง แต่เขาอายที่แม่จะมาเห็นของลับเขา เวลานี้มันใหญ่ขึ้น เขาเองก็เล่นกับมัน เขารู้สึกว่ามีความต้องการมากกว่านั้น และเขาเคยชักว่าว รู้สึกว่ามีความสุขบอกไม่ถูก ถ้าแม่รู้ก็จะทำโทษเขาแน่
เขาเดินเข้าห้องครัว แม่นั่งรอเขาอยู่ อาหารถูกจัดวางไว้พร้อม เขาเดินไปจูบแม่
“ปริญรักแม่ที่สุดในโลกเลย”
แม่ดึงปริญมากอด
“แม่รักลูกเสมอ จำไว้นะ ไม่ว่าปริญคิดอะไร แม่คือแม่ที่รักลูก แม่ทำได้ทุกอย่างเพื่อลูก ขอให้บอกเท่านั้น
แม่จะทำเพื่อปริญคนเดียว”
เฌอรินดึงปริญมานั่งบนตัก บังเอิญมือเธอไปโดนกางเกงลูกโดยไม่ตั้งใจ เธอใจหายวาบเมื่อรู้ว่า มือไปจับ
ของลับในร่มผ้าของลูก เธอหน้าแดง แต่คิดว่าปริญคงไม่รู้ว่าเอามือมาถูกเป้ากางเกงของเขา
“พี่ซูเอาน้าเขาไปด้วยครับ เป็นเจ้ามือ น้าเขาเอาเด็กมาเข้าคอร์สภาษาอังกฤษ แม่คงยังไม่เจอ”
“คนไทยใช่ไหม”
“ครับอาจารย์วีรวัตร”
เฌอรีน ไม่สนใจลูกบอกอะไร เธอมองลูกรับประทานอาหารจนหมด
“หนูรอก่อนนะ แม่ไปเข้าห้องน้ำ เดี๋ยวแม่เสร็จเราค่อยไปบ้านมิสซิสเดย์กัน”
บ้านมิสซิสเดย์
สุปรียาออกมาต้อนรับคุณเฌอรินกับปริญ
“วันนี้คุณแม่ยังสาว คุณลูกก็หล่อ มาตามนัด หนูรอน้าวีรวัตรอยู่ เธอไปส่งนักเรียนไปเรียนหนังสือ อีกสักครู่คงมา เชิญที่ห้องรับแขกก่อนค่ะ.
เฌอรีนแอบมองสุปรียา เธอทั้งสวย จิตใจงาม น่ารักและพูดจาไพเราะ เป็นผู้ใหญ่ ทางบ้านคงอบรมมาดี เสียดายที่ลูกชายโตไม่ทัน หากลูกชายอายุเท่ากัน เฌอรีนก็อยากได้ผู้หญิงแบบนี้มาเป็นสะใภ้
เธอถาม
“คุณวีรวัตรนี่เป็นใครคะ”
“คุณน้าเป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยเกษตร สอนวิชาภาษาอังกฤษ แต่สถาบันภาษาใกล้มหาวิทยาลัยเชิญไปสอนพิเศษ เธอก็ไปช่วยสอน ยังไม่แต่งงานค่ะ อายุก็มากกว่าคุณเฌอรีนสักสองสามปี”
“ฉันเองก็อยากรู้จักไว้ เผื่อกลับเมืองไทยจะได้ติดต่อกัน”
“อ้อ คุณเฌอรีนคะ อีกสามเดือนข้างหน้าลูกสาวคุณโจแอน คุณเมย์จะไปเที่ยวเมืองไทย หนูจะเป็นคนพาไปเที่ยว ถ้าคุณเฉอรีนอยู่เราไปเที่ยวด้วยกันดีไหมคะ”
“ถ้าว่างนะ ฉันยินดีค่ะ”
“พูดถึงก็มาพอดี ทำไมมาช้าล่ะคะ”
“ผมขึ้นรถเมล์ผิดคันน่ะ ดีว่าคนขับบอก ไม่งั้นคงมาสายกว่านี้”
“คุณน้าคะ นี่คุณเฉอรินค่ะ”
“สวัสดีครับ ไปด้วยกันนะครับ”
เฌอรีนเห็นว่าคุณวีรวัตรชวนอย่างจริงใจ เธอไม่มีอะไรทำเสียด้วย อีกทั้งไม่อยากห่างจากลูกชาย จึงตอบรับ
วีรวัตร์เองเห็นเฌอรินครั้งแรกก็ชอบแล้ว เธอเป็นผู้หญิงสวย เขาประทับใจ และคิดว่าเธอมากับลูก แต่ลูกเพิ่งอายุไม่มาก หากเธอมีลูกยังสาว เฌอรินก็คงอ่อนกว่าเขาไม่กี่ปี
ร้านอาหารไทยตั้งอยู่ชานกรุงลอนดอน มีคนนั่งอยู่จำนวนมาก แต่สุปรียาจองโต๊ะไว้ล่วงหน้า จึงไม่มีปัญหา วีรวัตรจงใจเลือกที่นั่งฝั่งตรงข้ามกับเฌอริน เขาจะได้มองเธอถนัดตา อาหารที่สั่งมา ก็หลายจาน อร่อยไม่เผ็ดมาก นั่งคุยกันหลายเรื่องส่วนมากเกี่ยวกับเมืองไทย ตอนหนึ่งวีรวัตรถามคุณเฌอริน
“คุณจะอยู่อังกฤษอีกกี่วันครับ”
“ฉันจะอยู่กับลูกสักพัก ประมาณไม่ได้ คิดว่าอีกระยะหนึ่ง พอเปิดเทอมเดือนหน้า ดิฉันก็คงกลับ”
“ผมต้องรอให้เด็กเรียนจนจบ หลักสูตร ๖ เดือน แต่ผมต้องกลับก่อน ผมลามหาวิทยาลัยมาแค่ ๕ วัน หลังจากเมื่อเด็กครบกำหนด ผมก็จะมารับเด็กกลับ”
“บางที...บางทีเราอาจจะกลับพร้อมกันก็ได้นะคะ”
หลังอาหาร ซูถามว่ามีใครอยากไปชอปปิ้งบ้าง ปริญกับแม่ยกมือ อาจารย์วีรวัตรเลยขอติดตามไปด้วย
จากนั้น ทุกคนหมดแรง ปริญบอกแม่ว่า ขอให้ซูไปส่งที่บ้านโจแอน ไม่ต้องห่วงให้แม่เที่ยวกับคุณวีรวัตรแล้วค่อยกลับมาเจอกันที่บ้าน ส่วนซูอาสาไปส่งน้าวีรวัตรที่โรงแรม
โรงแรมน้าวีรวัตรเป็นโรงแรมบูติกเล็กๆ เจ้าของเป็นหนุ่มสาวอัธยาศัยดี มอบเทียนหอมให้อาวีรวัตร
“Make sure you light them up. They make you relax, feeling peaceful and calm.”
“เข้ามาก่อนซีครับ”
เฌอรีนไม่มั่นใจว่า เหมาะสมหรือไม่ ที่เธอกับวีรวัตรจะอยู่ด้วยกันในโรงแรมสองต่อสอง แต่เธอคิดว่าไหนๆเขาเชิญแล้ว คงไม่เป็นไร นี่เพิ่งบ่ายกว่าๆ คงใช้เวลาไม่นาน
ภายในห้อง ผนังทุกสี่ด้าน ปูด้วยลวดลายภาพวาดอีโรติก น่าจะได้มาจากอินเดียหรือญี่ปุ่นสักแห่ง
พื้นภาพเป็นสีแดงขลิบทอง เตียงมีเสาที่ด้านบนขอบมุ้งแขวนไว้ วีรวัตร เดินไปจุดเทียนหอม กลิ่นหอมชวนให้สูดดม กลิ่นหอมแปลก แต่ชื่นใจ แต่มันแฝงไปด้วยแรงปรารถนารุ่มร้อนทางเพศ เหงื่อทางกายของเฌอรินหลั่งออกมาผิดปรกติ วีรวัตรเองก็รู้สึกเช่นเดียวกัน เขานึกถึงสิ่งที่เด็กสาวบอกว่าถ้าจุดเทียนแล้วจะรู้สึกผ่อนคลาย แต่นี่เกิดอะไรขึ้น มันไม่ช่วยให้ผ่อนคลาย แต่เร่าร้อน เขาอยากถอดเสื้อ และก็ทำอย่างนั้น มองไปเห็นเฌอริน เธอถอดเสื้อ ยกทรงเปียกชุ่มด้วยเหงื่อ บนยกทรงคือปทุมถันที่ซุกอยู่ภายในแต่ยังล้นให้เห็นว่ามีเม็ดเหงื่ออยู่ประปราย
วีรวัตรถอดเสื้อ กล้ามเนื้อหน้าอกเป็นลอน มีเหงื่อไหลลงเต็มหน้าท้อง
“คุณคะ ฉันรู้สึกร้อน อยากอาบน้ำ”
“ผมเช่นกัน”
วีรวัตรและเฌอรินเดินเข้าห้องน้ำโดยไม่ถอดเสื้อผ้า เปิดน้ำเย็นฝักบัวให้แรงจัด แรงปะทะของน้ำขจัดเหงื่อออกได้ แต่หยดน้ำจากฝักบัวทำให้สองร่างเปียกปอน
“ผมไม่เคยมีประสบการณ์อาบน้ำกับผู้หญิงมาก่อนเลย นี่กางเกงผมเปียกหมดแล้ว” วีรวัตรหัวเราะ
“ใช่คะ ฉันคงต้องซื้อชุดชั้นในใหม่หมด”
“หันหลังมาซีคุณ”
เขาค่อยบรรจงแกะตะขอยกทรงออก เฌอรินรู้สึกตัวอีกที เมื่อมีมือทั้งสองข้างของวีรวัตรโอบกอดเธอจากด้านหลัง มันช่วยไม่ได้ที่มือเขาได้จับหน้าอกของเธอ วีรวัตรไม่ปล่อยให้นมเธออยู่ในอุ้งมือเขาง่ายๆ เขาคลึงเต้านมเบาๆ แล้วสัมผัสหัวนม หันเธอให้มาหาเขา ยกใบหน้าเธอขึ้นมาจูบบนริมฝีปาก เฌอรินเผยอริมฝีปาก ลิ้นเขาเข้าไปสัมผัสลิ้นของเธอ นี่หรือที่ว่าจูบที่ดูดดื่ม
กางเกงและกระโปรงที่ชุ่มโชกด้วยน้ำ ถูกปลดออกพ้นตัว วีรวัตรก็ถอดกางเกงออก
ร่างเปลือยเปล่าของหญิงชายแนบแน่น วีรวัตรดึงเธอเข้ามากระซิบเบาๆ
“คุณยกขาขึ้นได้ไหม”
“ค่ะ”
เฌอรีน รู้สึกได้ว่า เมื่อเธอยกขาขึ้น มันเผยถึงอวัยวะเพศ รอการถูกเสียบ โดยวีรวัตรจับท่อนเอ็นของเขาให้ค่อยๆเข้าไประหว่างขา เขาจับขาเฌอรินข้างที่ยกไว้ แล้วกระเด้าเบาๆเพื่อให้มีการชักเข้าชักออก เฌอรินสูดปาก จับใบหน้าเขาให้หันมารับจุมพิตจากเธอ แรงกระเด้าของเขา ปนกับแรงฉีดของน้ำฝักบัวทำให้เกิดความชื่นฉ่ำ ให้บรรยากาศการร่วมเพศอันแฉะชื้น ปนด้วยความหอมกรุ่นของเทียนหอมอบอวลเซ็กซี่ยิ่งนัก
เฌอรีนพาวีรวัตรขึ้นเตียง ดึงมุ้งลงมากาง เห็นทั้งคู่เป็นภาพเงาน พวกเขานอนทับกันสักครู่ เฌอรินจับดุ้นเอ็นวีรวัตรมาดูดเลียสักพัก วีรวัตรให้เธอนอนตะแคง เขาจับกลีบแคมแยกจากกัน ใช้ลิ้นชอนไขไปตามร่องอวัยวะและดูดเลียของเธอจนเฌอเกร็งขา แต่ก็ยกขาขึ้นเพื่อเปิดของเธอให้กว้างขึ้น วีรวัตรใช้นิ้วคลึงไปรอบๆ แคมและคลึงคริสโตลิส และใช้ริมฝีปากขบ เป็นระยะ จนเฌอรีนหลั่งน้ำหล่อรื่นออกมาเป็นสัญญาณว่าพร้อมแล้ว
เฌอรีนนอนหงาย ชันเข่า แบะขาออกให้วีรวัตรซุกท่อนเอ็นเข้ามาของเธอที่อ้ารอรับ เธอกระเด้งสะโพกรับแรงกระเด้าที่วีรวัตรทำถี่ๆ เขาจับเอวเธอยกขึ้น แล้วเฌอรินก็ร่อนสายก้น รองรับท่อนเอ็นของเขาที่กระเด้าอย่างเมามัน
วีรวัตรอุ้มเธอทั้งตัว เฌอใช้มือทั้งสองข้างโอบคอเขาไว้ วีรวัตรอุ้มเธอโดยไม่ให้ดุ้นของเขาหลุดจากของเธอ เขายืนกระเด้า เธอตอบรับเขาในท่าอุ้ม ทั้งคู่เอากันอยู่นาน กระทั่งทั้งสองคนพอใจ และคิดว่า จะกลับมาล้างตัวกันอีกสักครั้ง
“คุณพอใจไหม”
“คุณเก่งมาก เพราะเทียนหอมปลุกเซ็กซ์เราทั้งคู่”
“ผมจะต้องไปขอบใจเจ้าของโรงแรม”
Guest
