“แหวนคุณมันถอดไม่ออก ฉันจะรับผิดชอบโดยการซื้อมันไว้ก็แล้วกัน”
“ไม่ต้องซื้อ ผมให้คุณเลย แค่คุณเปลี่ยนชื่อเจ้าบ่าวในการ์ดแต่งงานเป็นชื่อผมก็พอ” ผู้กองสิงขรว่าพร้อมทั้งหยิบเอาการ์ดแต่งงานของหญิงสาวขึ้นมาพลิกดู จะว่าไปก็สวยใช่ย่อยแฮะ แต่เสียดายที่เจ้าบ่าวไม่รักดี
“จะบ้าหรือไง เราไม่ได้รักกันสักหน่อย อยู่ดีๆจะมาให้แต่งงานกับคุณเนี่ยนะ ฉันไม่เอาด้วยหรอก” พึ่งจะเจอหน้ากันเมื่อคืนจะให้เธอตกลงปลงใจเข้าหอลงโลงด้วยเลยหรอ ท่าทางจะโดนสาวหักอกมาจนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
“แล้วไอ้คนที่คุณรักหนัก รักหนาสุดท้ายได้แต่งไหมล่ะ” เห็นไหม รักกันแทบจะแต่งงานกันอยู่แล้ว แต่สุดท้ายเจ้าบ่าวก็ทิ้งหนีไปมีกิ๊ก
“เอาน่าคุณ อย่าคิดมาก แต่งๆกันไปเดียวก็รักกันเองแหละ ท่าทางแหวนผมจะชอบนิ้วคุณมากเลยนะติดหนึบจนถอดไม่ออกเลย”
นิยายเรื่องนี้ ไรท์แต่งมาจากจินตนาการล้วนๆนะคะ ไม่ได้แอบอ้างหรือพาดพิงใคร
และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในนิยายไรท์สมมติขึ้นมาทั้งสิ้นค่ะ
นิยายเรื่องนี้ไรท์ไม่อนุญาตให้นำไปดัดแปลงหรือคัดลอก นะคะ ไรท์รักไรท์หวงของไรท์
อ่อ!!! ลืมบอกไปเรื่องนี้ผู้หมวดสิงขรได้เลื่อนยศเป็นผู้กองสิงขรแล้วนะคะ
ขอบคุณที่ติดตามค่า
Guest
