ภรรยาไร้ศักดิ์

ในวันที่ควรเป็นวันวิวาห์ของข้าแต่กลับถูกผู้อื่นแย่งชิงไปอย่างหน้าตาเฉยแถมคนผู้นั้นก็เป็นคนที่ข้าเคยช่วยเหลือเอาไว้ในยามนั้นและตัวท่านผู้เป็นคนรักของข้ากลับยอมแต่งงานกับนางโดยที่ลืมเลือนข้าเป็นเช่นนี้ได้อย่างไร

"ท่านห้าได้โปรดยอมหลีกทางให้พวกเราสองคนด้วย"

"หลิงลู่นี้เจ้า!"

"ข้ากับคุณชายหมิงรักใคร่กันโปนดหลีกทางด้วยเจ้าค่ะ"

"บิดาเจ้าเคยสอนหรือไม่ว่าการแย่งของผู้อื่นนั้นจะได้รับผลกรรมอย่างไรถ้าตัวคุณชายหมิงรักเจ้าจริงก็เอาไป"

"เรื่องนี้เป็นข้าเองที่ผิดที่ทำร้ายหัวใจท่านห้าแต่ท่านได้โปรดว่าด่าท้อถึงบิดาของข้าเลย"

"จากนี้ไปเรื่องใดที่ติดค้างคงไม่มีอีกแล้วในเมื่อคุณชายหมิงเลือกเจ้าก็ไปเถิด"

แม้จะเจ็บปวดแต่ความหยิ่งทะนงในศักดิ์ศรีของข้าก็ไม่อาจขวางกั้นความเจ็บร้าวนี้ได้เช่นเดียวกันถ้ารู้ดีว่าตัวของคุณชายหมิงหลงใหลในตัวของหลิงลู่มากขนาดไหน เพราะขนาดในวันที่ข้าต้องเข้าพิธีแต่งงานกับเขาเขาก็เลือกที่จะหนีข้ามาเพื่อแต่งงานกับสตรีเช่นนี้ข้าขอไปตามทางของข้าดีกว่าจนต้องทนเจ็บเช่นนี้