คุณน้าที่รัก18+

คุณน้าที่รัก 18+

สวัสดีทุกคน เราชื่อยิ้มแต่คนส่วนใหญ่จะเรียกเราว่า หนูยิ้ม ตอนนี้เราอายุได้18ปีแล้ว (กำลังโตเป็นสาว555) เราสูง 162 น้ำหนัก 45 ผิวขาว น่ารักๆ555 เรามีพี่สาว1คน ชื่อเจ๊แยม อายุห่างจากเราสองปี เรากับเจ๊พักอยู่คอนโดเดียวกันแต่คนละห้อง เพราะเราเป็นคนค่อนข้างชอบความเป็นส่วนตัวเลยขอป๊ากับม๊ามาอยู่คอนโด เจ๊เป็นห่วงเราเลยย้ายมาอยู่เป็นเพื่อน ป๊าม๊าก็ไม่ว่าอะไรเพราะท่านก็ไม่ค่อยอยู่บ้านต้องบินไปดูแลกิจการที่จีนบ่อยๆ บางทีก็หลายเดือนกว่าจะกลับ เรามีเพื่อนสองคน คนแรกชื่อ จีน ขาว สวย เอ็กซ์ คนที่สองชื่อ พราว หน้าออกคมๆ เปรี้ยวๆ ผู้ชายเห็นเป็นต้องมอง ตอนนี้พวกเรากำลังเลือกชุดนักศึกษาอยู่่ เพราะอีกหนึ่งอาทิตย์มหาลัยก็จะเปิดแล้ว

จีน: พวกมึงว่ากระโปรงตัวนี้เป็นไงบ้าง

จีนจับกระโปรงทรงaสั้นมากกกกก แล้วชูให้เรากับพราวดู

เรา/พราว:แรด!

จีน:แหม่ พร้อมใจกันด่ากูกันจังเลยนะ

เรา:ก็ถ้ามึงจะใส่แบบนั้นนะ กูว่าแก้ผ้าไปง่ายกว่าม่ะ

จีน:อีหนูยิ้มเดี่ยวนี้ปากร้ายนะย่ะ

พราว:ก็จริงแบบที่มันว่านะถ้ามึงจะใส่แบบนี้แก้ผ้าไปเลยดีกว่า555

จีน:ชิ กูไม่คุยกับพวกมึงล่ะ ไปเลือกชุดต่อดีกว่า

พวกเราก็จะคุยกันประมาณนี้ล่ะค่ะ กัดกันเป็นประจำ555 แต่พวกเราก็รักกันนะคะ พวกเราสนิทกันตั้งแต่สมัยประถม เพราะเรียนที่เดียวกันมาตลอด แถมพ่อกับแม่ยังเป็นเพื่อนกันอีก ตอนที่เรียนเวลามีใครมาแกล้งเราก็จะได้สองคนนี้จัดการให้ตลอด เวลามีคนมาจีบพวกนางก็ต้องสแกนก่อนว่าไว้ใจได้มั้ย เอาง่ายๆเหมือนเราเป็นน้องเล็กสุดของกลุ่มอ่ะ พอเลือกชุดเสร็จพวกเราก็ไปหาอะไรกินกัน กินเสร็จก็แยกย้ายกันกลับ

พราว:มึงกูกลับก่อนนะ ต้องไปซื้อของให้แม่อีก

จีน:เครๆ กลับดีๆล่ะ แล้วมึงกลับไงอ่ะยิ้ม ให้กูไปส่งป่ะ

เรา:เจ๊บอกว่าจะมารับอ่ะ

จีน:ให้กูรอเป็นเพื่อนป่ะ

เรา:ไม่เป็นไรมึงกลับก่อนก็ได้ เดี่ยวเจ๊กูก็มาล่ะ

จีน:โอเค ถึงแล้วทักบอกกูด้วยนะ

แล้วจีนก็กลับไปเราเลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเจ๊

เรา:เจ๊ถึงไหนแล้วอ่ะ

เจ๊แยม:เจ๊ถึงแล้ว หนูออกมารอหน้าห้างได้เลย

พอเจ๊บอกแบบนั้นเราเลยเดินออกมาหน้าห้างก็เห็นรถเจ๊มาจอดแล้ว เราเลยเดินไปขึ้นรถ

เจ๊แยม;เดี่ยวเราไปสนามบินกันก่อนนะ

เรา:ไปทำไมอ่ะ

เจ๊แยม:ไปถึงเดี่ยวก็รู้

แล้วเจ๊ก็พาเราไปสนามบินจะไปทำไมก็ไม่รู้ ถามก็ไม่ยอมบอก จนถึงสนามบินเจ๊ก็พาเรามายืนรอใครก็ไม่รู้

เรา:เจ๊เรามารอใครอ่ะ หนูอยากกลับไปพักผ่อนแล้วนะ วันนี้เลือกชุดเหนื่อยอ่ะ

เจ๊แยม:รอแปบนึง รับรองพอหนูยิ้มเห็นเขานะ ต้องหายเหนื่อยแน่เลย

โว๊ะอะไรของเจ๊ก็ไม่รู้ที่ว่าเราเห็นเขาแล้วเราจะหายเหนื่อยอ่ะ แล้วคนที่เจ๊บอกเมื่อไหร่จะมาล่ะเนี้ยรอนานแล้วนะ เรากับเจ๊ยืนรอสักพักก็ได้ยินเสียงคนเรียกมาจากข้างหลัง

...:รอนานกันมั้ยสาวๆ

พอเราหันไปเท่านั้นล่ะแทบกรี้ด อร้ายยยย น้าซัน เรารีบวิ่งไปกอดน้าซันทันที น้าซันก็กอดตอบเรา

เจ๊แยม:เป็นไงเรายังอยากกลับอยู่มั้ย

น้าซัน:หนูยิ้มพอแล้วน้าหายใจไม่ออกแล้วนะ

เรา:ก็หนูคิดถึงน้าซันอ่ะ น้าซันไปอยู่อังกฤษหนูติดต่อก็ไม่ได้ หรือว่าน้าซันไม่คิดถึงหนู//เราพูดพร้อมทำหน้าเศร้า

น้าซัน:ใครว่าน้าคิดถึงหนูที่สุดเลย

แล้วน้าซันก็กอดเราอีก น้าซันเป็นน้องที่สนิทของม๊า ม๊าบอกน้าน้าซันเป็นน้องของเพื่อนรักม๊าพอเพื่อนม๊าเสียน้าซันก็ไม่เหลือใครม๊าก็เลยดูแลน้าซันเหมือนน้องแท้ๆและบอกให้เรากับเจ๊รักน้าซันเหมือนคนในครอบครัว น้าซันก็มาที่บ้านเราบ่อยๆ จนเราสนิทกับน้าซันมากกกก น้าซันอายุเยอะกว่าเรา10ปี แต่น้าซันก็ยังดูหนุ่มอยู่เลย

แล้วเราก็กลับกันมาจากสนามบินก็ไปส่งน้าซันที่บ้านแต่เรายังไม่อยากกลับเลยอยากอยู่กับน้าซันคิดถึง แต่เจ๊ก็ลากเรากลับคอนโดเพราะบอกว่าต้องรีบกลับไปทำงานกับเพื่อนเราก็เลยต้องได้กลับด้วย เห้อออ ยังอยากอยู่กับน้าซันอยู่เลย ใช่ค่ะเราหลงรักน้าซันมานานแล้ว แต่เราไม่เคยบอกเรื่องนี้กลับใครนอกจากเพื่อนเราที่รู้เรื่องนี้ เราแอบรักน้าซันมานานมากแล้วแต่เราก็ไม่กล้าที่จะบอกออกไป เรากลัวว่าความสัมพันธ์ของเรากับน้าซันจะไม่เหมือนเดิม เพราะน้าซันอาจจะมองว่าเราเป็นแค่หลานคนนึงก็ได้......