เด็กมันอินเลิฟ (kookv yoonmin namjin jhope)

เสียงหวีดปลื้มแทนกำลังใจของสาวๆดังระงมไปทั่วแสตนด์ขนาดใหญ่..

เหงื่อกาลผุดขึ้นตามร่างกำยำของหนุ่ม ม.4 ดาวโรงเรียนที่ใครๆต่างก็หมายปอง

มือหนาชู้ตบาสลงห่วงของมันอย่างแม่นยำ ขาแกร่งเคลื่อนที่ด้วยความเร็วไปมาบนสนามกว้าง

ชายในอุดมคติของหญิงหลายๆคน

เด็กมากความสามารถ เป็นที่จับตามอง

จอน จองกุก

namjoon part

"เห้ย ไอกุก มานี่ซิ" ผมกวักมือเรียกเจ้าน้องชายสุดฮอตหลังจากที่เห็นมันเพิ่งเล่นบาสของมันเสร็จ

"ครับพี่?"

"นายเก็บข้าวเก็บของเสร็จยังล่ะ วันนี้แล้วนะ"

ผมเข้าประเด็นทันทีเมื่อเราเริ่มบทสนทนา

ไอกุก มันต้องย้ายมาอยู่คอนโดเดียวกันกับผม เพราะพ่อแม่ต่างก็ลงความเห็นว่าเป็นจุดที่ง่ายในการเดินทางมาโรงเรียน แถมมีร้านสะดวกซื้ออยู่ใกล้ๆ และมีปัจจัยอีกหลายๆอย่างที่มันเหมาะจะอยู่ที่นี่

และวันนี้คือวันที่มันจะต้องขนของมาอยู่ วันแรก ถึงห้องของเราทั้งสองอยู่คนละชั้นกัน แต่ก็ไม่ลำบากอะไรถ้าจะเดินลงมาหากัน

แถม จิน เมียสุดที่รักที่อยู่ห้องเดียวกันของผม จะได้ครางอย่างสะบายใจโดยที่ไม่ต้องกังวลเรื่องไอกุก คึคึคึ

"เสร็จละพี่ นี่ให้พ่อแม่เอามาให้หน้าคอนโดตอนช่วงเย็นละ พี่ก็ช่วยขนหน่อยละกัน" นี่ลืมไปเลยนะเนี่ยว่าคุยกับมันอยู่ -_-

"กูว่า.. มึงอยู่ชั้น23คนเดียวมันเหงา กูให้น้องเมียกูไปอยู่ห้องข้างๆมึงดีกว่า มึงจะได้มีเพื่อน"

"ห๊ะ? น้องของพี่จิน?"

"เออดิ บังเอิญเลย ที่น้องเค้าจะย้ายมาอยู่ที่นี่เพราะเรื่องโรงเรียนนี้เหมือนกัน มึงก็สนิทกับเค้าให้มากๆล่ะ มีไรจะได้ช่วยกันได้"

ผมเล่าให้เจ้าน้องมันฟังก่อนจะเปิดโทรศัพท์ขึ้นมาดูเมื่อมีการแจ้งเตือน..

จินนี่ที่น่ารักทักมาบอกคิดถึงครับทุกคน!!

กลับคอนโดสิครับ รอไร!?

jungkook part

ตึก ตึก ตึก ตึก

ผมเดินแบกกระเป๋าเป้เนื้อดีสีดำขลับ เดินไปตามอาคารเรียนหลังจากออดเลิกคาบสุดท้ายดังมาได้20นาที

น้องของพี่จิน จะมาอยู่เป็นเพื่อนผมในห้องข้างๆ?..

หน้าตาจะเป็นยังไงนะ? หวังว่าเราคงจะเข้ากันได้....

เมื่่อวานนี้ พี่นัมจุนได้ติดต่อเค้าให้ในตอนหัวค่ำ แล้วพบว่าเค้าจะย้ายมาวันนี้พอดี ย้ายมาพร้อมๆกับผมเลยนะเนี่ย

อยากเจอเร็วๆจั--

ผลักก!!!

"โอ๊ะ!?" เสียงหวานของใครบางคนดังขึ้นหลังจากวิ่งมาชนผมอย่างจังโดยไม่ได้ตั้งใจ

ผมหันไปมองหนังสือจำนวณหนึ่งกับแฟ้มเอกสารที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นเรียบ ไม่รอช้าผมก็ย่อเข่าลงไปเก็บใส่มือพร้อมกับเจ้าตัวที่กวาดโกยสำภาระของตัวเองเข้าอ้อมแขนเช่นกัน

พอทุกอย่างเรียบร้อย มือทั้งสองข้างของผมยื่นอะไรต่างๆนาๆให้กับเจ้าของของมันที่เหมือนจะซ่มซ่ามไปซักหน่อย

"ขอโทษนะครับ! ขอโทษจริงๆ!"

ผมค่อยๆเงยหน้าจ้องต้นเสียงใสที่กล่าวขโทษผมด้วยความรู้สึกผิด

ผมลื่นเงาสีบอร์นอ่อน.. ดวงตากลมโตฉายแววตกใจ ใบหน้านวลสวยที่ตื่นตระหนก มือเรียวขาวที่ยื่นมารับของจากมือผม ปากสีเชอร์รี่อ้าออกเล็กน้อยก่อนจะพูดกับผมต่อ

"ผมขอโทษจริงๆนะครับ พอดีผมรีบไปหน่อยเลยไม่สังเกตุดูทางเลย"

"ไม่เป็นไรครับ.."

ว้าว... น่า น่ารัก

"ผมนี่ไม่ได้เรื่องจริงๆเลย ขอตัวก่อนนะครับผมมีเวลาไม่มาก ไว้เจอกันใหม่นะครับ!"

"คุณชื่ออะไรครับ!?"

"อ.. เอ่อ แทครับ คิม แทฮยองครับ"

......

"ไว้เจอกันใหม่นะครับ" :)