สวัสดีค่ะ นิยายเรื่อง หัวใจเจ้าสาวจอมเกเร เป็นนิยายของคุณธิดาในลำดับที่ 42 ค่ะของการเป็นนักเขียน อาจจะไม่ใช่นักเขียนที่เด่นดัง แต่ก็มีแฟนคลับที่ตามติดมาสอยผลงานของคุณธิดาไปไว้ในชั้นหนังสืออยู่จำนวนหนึ่ง ต้องพูดว่า ขอบคุณที่รักกันค่ะ
หัวใจเจ้าสาวจอมเกเร อีวาน บันตี ดารุจ พี่ชายต่างมารดาที่รักน้องสาวมาก เขาแค่อยากช่วยให้งานแต่งงานของน้องสาวไร้อุปสรรค ไม่ให้มีอะไรมาขัดขวาง เขาจึงตัดสินใจทำเรื่องบ้าบอลงไป อีวานจับเอาดาวประดับ ลูกสาวเจ้าปัญหาของคุณเภาเจ้าบ่าวของน้องสาวไปกักขัง หลังจากนั้นก็มีเรื่องอลหม่านและอลเวงเกิดขึ้นมากมายให้นักอ่านได้ติดตามลุ้นไปกับนักเขียนค่ะ เรามาลุ้นไปด้วยกันว่า เรื่องของอีวานกับดาวประดับจะลงเอยอย่างไร
สุดท้ายแล้วนิยายของคุณธิดาแทบทุกเรื่องจะเป็นนิยายโรมานซ์ มี NC ให้พอเลือดสูบฉีด อย่างไรฝากให้ทุกท่านติดตามผลงานของคุณธิดาไปตลอด ให้สนุกไปกับการอ่านนะคะ และขอให้ทุกท่านมีสุขภาพกายและสุขภาพใจแข็งแรง มีเงินใช้กันทั่วหน้าค่ะ
คำโปรย
+++++
“นายใบ้ ทำไมนายทำกับฉันแบบนี้ นายปล่อยฉันไปเถอะนะ” ดาวประดับมองเขาผ่านม่านน้ำตา
“ถ้าหากนายปล่อยฉันไป และฉันออกไปจากที่นี่ได้ เงินทอง ข้าวของอะไรที่นายอยากได้ ฉันจะให้นายทั้งหมด ฉันสัญญานะ นะ” ดาวประดับพยายามต่อรองด้วยการใช้น้ำเสียงอ้อนวอนกับนายใบ้ คนที่เธอเข้าใจผิดคิดว่า เขาเป็นใบ้จริง ๆ
ดาวประดับยกเอาผ้าห่มออกไปจากขาของตัวเอง อีวานเพิ่งสังเกตเห็นที่เล็บของเธอฉีกมีเลือดออกตอนนี้เริ่มแห้งแล้ว และข้อเท้าขาว ๆ ของเธอที่กำลังพ้นออกมาจากผ้าห่มให้เห็น มันห้อเลือด และมีบางส่วนเป็นแผล เนื่องจากเชือกที่เขาผูกรัดเอาไว้จนแน่นจนบาดเนื้อนิ่ม ๆ นั้น เขารีบจับมือของเธอทันที
“แบะ แบะ แบะ...” หน้าตาและท่าทางเป็นห่วงเป็นใย สายตาของเขาดูตกใจอยู่มาก ส่งสัญญาณชี้ไปที่เล็บของเธอที่ฉีกขาด
“แค่นี้ไม่เป็นไร แต่ฉันกำลังจะตายใช่ไหม ถ้านายไม่ช่วยฉัน ฮือ... นายช่วยแกะเชือกให้ฉันเถอะนะ ฉันเจ็บ” ดาวประดับสายตาออดอ้อนน้ำตายังพร่างพราว เธอเห็นและสัมผัสได้ว่าผู้ชายบ้าใบ้คนนี้ไม่ใช่คนใจไม้ไส้ระกำอะไร หากเขาเป็นใบ้ เขาคงไม่ทำเรื่องแบบนี้ ต้องมีคนบัญชาการหรือใช้ให้เขาทำแบบนี้ เธอยังจำกลิ่นน้ำหอมของเจ้าของฝ่ามือที่โปะผ้าลงมาตรงจมูกของเธอได้ แต่ผู้ชายตรงหน้า
หญิงสาวพินิจพิเคราะห์มองสำรวจไปทั่วใบหน้าและร่างกายของเขา เสื้อผ้าที่เขาสวมใส่สีดูมอ ๆ เก่า ๆ ก็จริง มีเหม็นอับเหม็นกลิ่นความเก่าเท่านั้น เธอส่งสายตาอ้อนวอนและขอความเห็นใจอยู่ตลอดเวลา
“นะ นายใบ้ ช่วยฉันเถอะ ฉันเจ็บ แกะให้ฉันหน่อยนะ” ดาวประดับคิดว่าเขาไม่ได้ยินแต่เธอก็ยังพยายามจะสื่อสาร พลางทำมือไม้ให้อีวานช่วยแกะเชือกให้ น้ำตาที่หยาดรินก็ยังคงไม่จางหายไปจากดวงหน้า เธอได้ยินเสียงเขาถอนหายใจดังเฮือก และท่าทีที่สงสารเธอ ดาวประดับรีบจับมือของนายใบ้ทันที
“ช่วยฉันเถอะ แก้มัดให้ฉันนะ ฉันเจ็บจริง ๆ”
“อึ...” เขาทำเสียงปฏิเสธในลำคอดังอื้ออ้า สั่นหน้าระรัว พร้อมกับยกมือทั้งสองข้างขึ้นมาโบกสะบัดปฏิเสธเธออีกครั้ง
เธอร้องไห้สะอึกสะอื้นน้ำตานองหน้า
Guest
