คำโปรย
เมื่อวันสิ้นโลกได้มาถึง สารพัดหายนะแห่งความโกลาหล ซอมบี้ สัตว์ประหลาด
มารร้ายกระหายเลือด เซียนเหินกระบี่บิน อารยธรรมมนุษย์พังทลาย
เงินเป็นเพียงเศษกระดาษ อาหารมีค่าดั่งทองคำ!
บทนำ
ในโลกที่กำลังจะล่มสลาย
มนุษย์ใกล้จะสูญสิ้นซึ่งเผ่าพันธุ์
ปรากฏชายหนุ่มผู้หนึ่งเขามีนามว่าฮุ่ยเหริน
ในช่วงแรกๆเขาเป็นคนที่ค่อนข้างจะขี้ขลาด มีความระมัดระวังตัวเองเป็นเลิศ ปรับตัวเก่ง และมีดวงที่ค่อนข้างดีจึงทำให้เขาอยู่รอดมาได้จนถึงวันสิ้นโลก
ช่วงแรกๆของวันสิ้นโลกนั้นเขาต้องพบเจอกับโรคระบาดของซอมบี้ ผู้คนกว่าครึ่งหนึ่งของโลกติดเชื้ออย่างรวดเร็ว แต่นี่มันเป็นแค่จุดเริ่มต้นเพียงเท่านั้นเอง
สารพัดของหายนะ ตัวตนอันทรงพลังมากมาย ภูตผี ปีศาจ มาร แม้แต่กลุ่มเซียนเหินกระบี่บินเป็นกลุ่มคนที่มาจากต่างโลก แสดงตนราวกับเป็นพระเจ้า และมนุษย์ผู้รอดชีวิตบางกลุ่มต่างก็พากันสรรเสริญ เรื่องราวเหล่านี้มันเป็นยิ่งกว่าเทพนิยาย เกินขอบเขตความรู้ความเข้าใจของมนุษย์โลกไปอย่างสิ้นเชิง
ฮุ่ยเหรินตกกระไดพลอยโจน เขาได้พบกับเซียนผู้หนึ่งซึ่งกำลังปะทะกับมารร้าย จนสุดท้ายบาดเจ็บทั้งสองฝ่าย เซียนผู้นั้นฝืนร่างกายทนรับความเจ็บปวด พยายามไม่แสดงความอ่อนแอออกมาให้เห็น มารร้ายเห็นท่าไม่ดีจึงจากไป เมื่อมารร้ายจากไปเขาตายลงเพราะบาดเจ็บหนักและฝืนใช้พลังเกินขีดจำกัดของร่างกาย
เขาได้รับดาบยาวเล่มหนึ่งและม้วนหนังสัตว์หนึ่งแผ่นมาจากเซียนคนนั้น มันค่อนข้างแปลกเมื่อเขานำมือไปสัมผัสเข้ากับมัน เขาก็ได้รับความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับเคล็ดวิชาบางอย่าง ซึ่งเขาสามารถซึมซับมันได้อย่างรวดเร็ว
เขาใช้มันในการเอาตัวรอด วันเวลาที่ใช้ไปกับการฝึกฝน ประสบพบเจอกับผู้คนมากหน้าหลายตา เข่นฆ่าอริและภูตผีห่ามารร้ายจนสิ้น สะสมประสบการณ์จนทำให้เขาเติบใหญ่
ในช่วงสุดท้ายของวันสิ้นโลกเขาได้มีโอกาศร่วมมือกับกลุ่มคนที่มีพลังพิเศษ เข้าต่อกรกับหมู่มวลมารนับแสน ขัดขวางคนที่จะทำลายกฎเกณฑ์ในมิติเอกเทศของโลกเพียงเพราะความโลภ ซึ่งตัวเขาก็ไม่ได้คาดคิดมาก่อนเลยว่าในช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตนั้น ตัวเขาจะใช้ชีวิตของตัวเองแลกกับชีวิตของอีกฝ่าย เพียงเพราะต้องการจะช่วยโลกเอาไว้
ไม่รู้ว่าความดีของเขาหรืออะไรที่ไปกระตุ้นสิ่งของที่คนผู้นั้นเรียกมันว่าสิ่งตกทอดของเหล่าทวยเทพ ได้สำแดงอำนาจของมันออกมา ทำให้ฮุ่ยเหรินสามารถย้อนเวลากลับมาแก้ไขอดีตในช่วงแรกก่อนที่วันสิ้นโลกจะมาเยือน..
นิยายแต่งเองของไรท์มือใหม่ น้อมรับทุกคำติชม
จะพยายามลงทุกวัน
กำลังใจคือเชื้อเพลิงชนิดหนึ่ง
----- นิยายเรื่องนี้มีคำต่อหน้าตั้งแต่ 4000 - 10000 ตัวอักษร -----
Guest
