คำเตือน นิยายเรื่องนี้ไม่ได้มีเจตนาพาดพิงอนิเมะหรือตัวละครดั่งกล่าวแต่อย่างใด หากผิดพลาดหรือสร้างความไม่พอใจประการใดต้องขออภัยและกราบเบญจางคประดิษฐ์ ณ ที่นี้ด้วย
เหล่าผู้กล้าจากต่างโลกเริ่มทำวีรกรรมไม่น่าให้อภัยนางฟ้าองค์หนึ่งจึงคิดในใจว่ามาต่อยๆตัวกันเลยดีกว่า แต่ทว่าน่าเศร้าที่เทพสวรรค์ชั้นวิมานไม่มีสิทธิ์แทรกแซงมนุษย์สินี้!?
ในตอนนั้นเองที่ความคิดในใจเริ่มก่อตัวไอเดียพิศดารที่จะกอบกู้สถานการณ์จึงได้ตรัสรู้ คิดเพียงชั่วครู่ก็ลักลอบเอาวิญญาณของชายฉกรรจ์ทั้งสามมาเดิมพัน
ถ้าหากจะเป็นใครที่มีความยุติธรรม? ความเด็ดขาดมั่นคงและทรงพลังพอจะตบเกรียนพวกเวรตะไรพวกนี้แล้วละก็ ก็คงแทบไม่ต้องง้อพวกเทพชั้นสูง
แต่ติดปัญหาตรงที่เพราะลักลอบวิญญาเถื่อนนี้สิจะให้มีกายเนื้อเลยเป็นเพียงแค่จินตนาการและฝันไป แต่ถ้าใจมันร้องก็ต้องเอาให้สุดเลยจับพวก..ยัดร่างเด็กในโลกแฟนตาซีนั้นแม่งซะเลย!?
‘เอาละ! ..ขอโทษด้วยแล้วกันนะพวกหนุ่มๆอายุใกล้โรง ความหวังของโลกใบนั้นอยู่ในมือพวกลุงแล้ว!!’ ส่งยิ้มไปให้พร้อมนิ้วโปงไปให้ด้วดวงตาเป็นประกาย
“แล้วแม่งไม่ถามสุขภาพจิตและความต้องการเลยสักคำ!!?” กรีดร้องกันในใจพร้อมกันรั่วๆ
“นี้ฉันต้องดีใจใช่ไหม? ที่กลับมาเป็นหนุ่มแถมโดนถอดยศแบบนี้!?”
“ไม่เอาน่า~ คิดซะว่าได้มาเที่ยวพักผ่อนก็ดีจะตายไป~ พลังของคนหนุ่มนี้มันดีจริงๆ..”
“Zzzzzz ห๊ะ!? นี้มันไม่ใช่เด็กหนุ่มแล้วเฟ้ย! นี้มันเอาซะเด็กแรกเกิดเลยนิ! ..แล้วทำไมไอฉันโดนหนักสุดละ(?)!!!!?”
_______________________________________________
ปล.ระบายเรื่องนี้เป็นเพียงความมโนและจักรยานยนต์ล้วนๆ ใช้จักรยาน(วิจารณญาณ)อย่างพอประมาณด้วยนะ! โควิดระบาดอยู่อย่าไปปั่นจักรยานเลย!(?) อยู่บ้านอ่านนิยายกันเถอะ!
Guest
