“ปล่อย ...เสื้อกูยืดหมดแล้วไม่ต้องห่วง กูไม่ทำอะไรคนที่มึงจูบกับมันเมื่อกี๊หรอก”
“มึงเลิกโกรธกูซักทีกูบอกว่าไม่ได้จูบก็ไม่ได้จูบ...ถ้าจูบมันต้องแบบนี้” อาคิราไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่ากำลังทำบ้าอะไรคิดเพียงแค่อยากให้อีกฝ่ายสงบลง
เขาใช้สองมือ ประคองหน้าอีกฝ่ายไว้พร้อมประกบปากตัวเองเข้ากับคนที่กำลังยืนชะงักค้างไปทันทีจากสัมผัสบางเบานั้น แต่ทันทีที่เขาจะผละริมฝีปากออก ภูผากลับสอดมือเข้าที่ท้ายทอยและตรึงเขาด้วยมือหนาและบังคับให้เขาเปิดปาก รับจูบที่ร้อนแรงโหยหาทันทีที่ตั้งสติได้จนลืมไปว่าทั้งคู่ยังอยู่ที่ลานจอดรถ ถึงลูกค้าจะยังบางตา แต่ก็อาจจะมีคนเดินผ่านมาได้ทุกเมื่อ คนใจถึงเมื่อครู่ได้สติและรีบร้องประท้วง
“พอแล้วมึงไม่อายแต่กูอาย”
“อื้อ....” เสียงร้องกลืนหายไปในลำคอ เมื่อร่างสูงไม่ได้สนใจสิ่งที่เขาพยายามบอกแม้แต่น้อยเรียวลิ้นร้อนของภูผาสำผัสความหวานล้ำที่คิดถึงอย่างถูกใจเนิ่นนานก่อนที่เขาจะผละออก มองปากหวานฉ่ำที่สีเข้มขึ้นจากสัมผัสหวามไหวเมื่อครู่
“จูบกูแบบที่กูจูบมึงเมื่อกี๊แล้วกูจะหายโกรธ” เสียงพร่าเอ่ยกระซิบ
:::::::::::::::::::::::
💖💖💖💖💖
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้นชื่อและตัวละคร มาจากจินตนาการอันตีบตันของนักเขียนเท่านั้นค่ะ..
อาคิรา♥️ภูผา
เป็นนิยายวาย เรื่องแรกค่ะ ผิดพลาดประการใดขออภัย มา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
โดยส่วนตัว เลยวัยเรียนมหาลัยมานานแล้วแต่ก็ชอบความรักในวัยเรียนของหนุ่มสาว เพราะทำให้โลกเป็นสีชมพู
จำกัดความเรื่องนี้คือ สุขเศร้า เหงา ฮา เลิฟซีน พอกรุบกริบ (อายุ18+++) อาจมีคำไม่สุภาพนะคะ หากมีคำแนะนำ พูดคุย หรือให้กำลังใจ ยินดีค่ะ
ขะ-ยา
Guest
