มาเฟียร้าย พ่ายรัก

พระเอก : มาวิน อายุ 25 ปี ทายาท เจ้าของคาสิโน เสือผู้หญิง แต่ไม่จริงใจ 

นางเอก: มารีน่า อายุ 23 ปี สาวลูกครึ่ง ไทย-อิตาลี มั่นใจ สวย 

แต่เธอกำลังถังแตก 

พระรอง : ดัสกร อายุ 25 ปี เพื่อนสนิทคนเดียวของมาวิน ทายาท บริษัทส่งออกเครื่องจักร เขาหลงใหล นางเอก อยากจะได้เธอมาครอบครอง 

นางรอง : มาริสา อายุ 22 ปี ลูกพี่ลูกน้องของ มาวิน เธอแอบชอบมาวิน 

และทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เขามา 

มาเฟียร้าย...พ่ายรัก 

มาวิน เจ้าพ่อมาเฟีย เงินกู้เจ้าใหญ่ที่สุดในแถบ China Town เขาไม่เพียง 

แต่อายุน้อยที่สุดแต่มีอิทธิพลมากกว่ามาเฟียในเส้นทางเดียวกัน 

เขามีความสามารถและเติบโตได้รวดเร็วภายใน 2 ปีมาวินเด็กหนุ่มกำพร้า 

แต่เขาต้องดิ้นรนไม่ว่าจะทำตัวด้วยทุกวิถีทางให้มีชีวิตอยู่รอดต่อไป ชตาชีวิต 

กำหนดที่เขาได้พบกับคุณวินัยที่เป็นเจ้าของบ่อนคาสิโนรายใหญ่เขานำมาวิน 

มาเลี้ยงเป็นเสมือนลูกชายคนหนึ่งและมอบความไว้วางใจให้เขาและมาวิน 

ก็ไม่ได้ทำให้คุณวินัยผิดหวังเขาบริหาร Casino ให้ก้าวหน้าและขยายสาขา 

ไปทั่วประเทศ 

แต่ตอนนี้สิ่งที่คุณวินัยอยากได้จากมาวินที่สุดคือทายาทผู้สืบสกุลมาวิน 

เป็นหนุ่มที่ไม่เคยสนใจสาวๆเขาเป็นเพลย์บอยแต่ไม่ยึดติดมีสาวๆเข้ามาหา 

เขาหลายคนไม่ว่าจะเป็นดารานางแบบแต่เหมือนว่าเขาจะไม่ใส่ใจใครเป็น 

พิเศษมันเป็นเพียงเกมส์กามข้ามคืนของเขาเท่านั้น 

วันนี้คุณวินัยได้เรียกมาวินมาพูดถึงสิ่งสำคัญที่เขาอยากจะฝากฝังไว้เพราะ 

ว่าตอนนี้คุณวินัยได้เป็นโรคมะเร็งในระยะสุดท้าย 

“ นั่งลงสิ วิน ฉันมีอะไรจะขอร้องแกหน่อย “ 

บิดาผู้ซึ่งอยู่ในท่าทางอ่อนแรงและพูดด้วยน้ำเสียงแถวบาว 

“ มีอะไรครับคุณพ่อ แล้วคุณพ่อไม่น่าเรียกผมมามีอะไรค่อยเอาไว้คุยกัน 

ทีหลังก็ได้ผมรู้สึกว่าคุณพ่อไม่ค่อยจะสบายดีนะเท่าไหร่นะครับ ”  

“ ฉันอยากจะบอกแกว่า ฉันคงจะอยู่กับแกได้ไม่นานหรอกเพราะโรคที่ฉันเป็น 

ระยะสุดท้ายแล้วสิ่งที่ฉันจะขอร้องแกคือแกต้องแต่งงานแล้วมี “ลูก” 

ให้ฉัน ก่อนที่ฉันจะจากแกไป “ 

“ คุณพ่อครับผมคิดว่าเรื่องนี้ผมคุยกับพ่อมานานแล้วผมไม่อยากแต่งงาน 

และผมก็ไม่สามารถรักใครได้เพราะผมคิดว่าการมีชีวิตคู่นั้นเป็นเสมือน 

“ยาพิษ” เราหยุดคุยเรื่องนี้กันดีกว่านะครับถึงเราไม่มีทายาทผมจะ 

หาเด็กกำพร้ามาสืบต่ออำนาจของพวกเราเอง “ 

“แกไม่เข้าใจหรอก มาวิน เด็กในสายเลือดกับเด็กที่นำมาเลี้ยงความผูกพัน 

มันไม่เหมือนกันฉันโชคดีที่ได้แกมาแต่ถ้าแกโชคไม่ดีได้เด็กที่ไม่รักดี 

มาล่ะจะทำยังไง  

“ฉันตัดสินใจแล้วถ้าแกไม่หาผู้หญิงมาแต่งงานภายใน 1 เดือนฉันจะขอ 

ยกมรดกและทรัพย์สินทั้งหมดให้กับมูลนิธิแกเลือกเอาเองละกันว่าแก 

จะเอายังไงแค่ผู้หญิงคนเดียวแกคงไม่น่าจะหายากมั้ง “ 

ผู้เป็นพ่อพูดจบก็ลุกเดินขึ้นไปจาก มาวิน ทันทีปล่อยให้เขานั่งงงกับชีวิต 

อยู่คนเดียว 

ภายในห้องทำงานของมาวินที่เต็มไปด้วยเอกสารและบอดี้การ์ด 

“ จะทำยังไงดี! ช่วยฉันคิดหน่อยสิคุณพ่อให้ฉันหาผู้หญิงแต่งงานแล้วก็มีลูก 

ฉันจะไปหาผู้หญิงมาจากไหน ฉันรักใครไม่เป็นหรอกแล้วนายคิดยังไง “ 

มาวินหันไปถามบอดี้การ์ดคนสนิทที่ยืนยิ้มแบบแห้งๆ 

“ ผมคิดว่าไม่น่าจะยากนะครับ เจ้านายมีผู้หญิงมากมายที่จะแต่งงานกับ 

เจ้านายแค่ ประกาศไปก็มีผู้หญิงมาสมัครกันเต็มไปหมดแล้ว “ 

มาวินฟังบอดี้การ์ดคนสนิทของเขาพูดเขามีความคิดอะไรขึ้นมาทันที 

“ ฉันคิดอะไรได้แล้ว…. ฉันจะประกาศรับสมัครคนที่จะมาเป็นแม่ของลูก 

ฉันดีไหม แล้วถ้าให้กำเนิดลูกของฉันเสร็จเขาก็เป็นอิสระแล้วก็ให้เงิน 

เขาไปซักก้อนหนึ่งนายว่าความคิดนี้ดีไหม ฉันว่าดีเลิศมาก “  

บอดี้การ์ดคนสนิทพยักหน้ารับอย่างเต็มใจ ก็แน่สิ! นายของเขาพูดอะไร 

มันก็ต้องดีอยู่แล้ว..... 

การประกาศหาภรรยามาแต่งงานใช้ชื่อเป็นชื่ออื่นไม่ใช่ชื่อมาวินข่าว 

นี้ได้แพร่กระจายไปทั่วแต่หญิงสาวส่วนมากก็ยังหวาดกลัวเพราะ 

ไม่รู้ว่าใครพี่เป็นคนจะแต่งงานด้วย 

มารีน่า สาวลูกครึ่งไทยสวีเดน เธอเพิ่งจบการศึกษาและได้กลับมา 

ที่บ้านมาหาแม่ของเธอเธอเป็นหญิงสาวที่ต้องการความตื่นเต้น 

และความแปลกใหม่ของชีวิตนอกจากการเรียนจบแล้วก็ต้อง 

ไปทำงานแต่มันเป็นชีวิตที่ธรรมดามาก 

เมื่อข่าวนี้แพร่สะพัดมาถึงมารีน่าเธอสนใจที่อยากจะลองทำงาน 

แบบนี้ทำครั้งเดียวแล้วสบายไปตลอดชีวิตไม่มีงานไหน 

ที่เหมาะสมกับเธอ ผู้หญิงที่รักสบายรักการแต่งตัวและรักอิสระ 

เอกสารประวัติส่วนตัวของเธอภาพที่ลงไปในประวัติเธอคัดสรรภาพ 

ที่สวยที่สุด  

ในห้องทำงานมาวินเขานั่งอ่านประวัติที่กองอยู่เต็มตะกร้า 

“ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยนะว่าสมัยนี้มีผู้หญิงที่ต้องการเงินขนาดนี้เลยเหรอ “ 

“ ผมคิดว่าเธออาจจะอยากช่วยก็ได้นะครับ เพราะมีคนที่อยากมีลูกแต่ไม่ 

สามารถมีได้ในโลกนี้เยอะมากมายครับ “ 

“ นายมองโลกในแง่ดีไปนะ แต่ฉันว่าผู้หญิงก็เหมือนกันหมดนั่นแหละ 

ที่อยากได้เงินเพราะเธอได้เงินแล้วเธอก็จากไปก็แค่นั้น “ 

มาวินหยิบประวัติขึ้นมาดูทีละใบทีละใบคนแล้วคนเล่า และชีกลงทิ้ง 

ไปในถังขยะ 

 “เลือกยากเหมือนกันนะเนี่ยหน้าตาแต่ละคนฉันว่าลูก 

ของฉันออกมาคงจะเหมือนตัวตลกให้แน่เลย “ 

“ แต่คนนี้หน้าตาน่าสนใจนะ หน้าตาเหมือนนางแบบชาวไทยเป็นลูกครึ่ง “ 

มาวินส่งกระดาษประวัติส่วนตัวให้กับบอดี้การ์ดคนสนิทดู 

“ ถ้าเป็นผม ผมจะเลือกคนนี้นะครับเจ้านาย สวยหุ่นดีตรงสเปกผมเลยครับ “ 

“ งั้นก็เรียกเธอมาสัมภาษณ์แล้วกัน “  

มารีน่า กำลังเดินช็อปปิ้งอยู่ที่เคาน์เตอร์แบรนด์ดัง 

เธอกำลังเลือกซื้อเครื่องสำอางที่ราคาแพงหูฉี่ 

“ ไม่ทราบว่าคุณจะซื้อหมดนี้เลยหรือเปล่าคะ 

พนักงานคิดเงินกำลังตะลึงกับสินค้าที่เธอเลือกซื้อมาเหมือนจะเอา 

ไปขายต่อ  

“ หมดนี่ล่ะค่ะ ฉันใช้บัตรเครดิตได้ใช่ไหมคะ “ 

“ ได้ค่ะ ขอบัตรด้วยค่ะ “  

พนักงานเอาบัตรเครดิตของเธอไปเช็ควงเงิน 

“ ขอโทษนะคะ ในบัตรเครดิตของคุณไม่เหลือวงเงินแล้วค่ะกรุณาชำระ 

เป็นเงินสดด้วยค่ะ “  

“ อะไรนะคะ เต็มแล้วเหรอคะ “ 

หญิงสาวหน้าเสียทันที เพราะตอนนี้ในกระเป๋าสตางค์ของเธอมีสตางค์ติดตัวไม่ถึงพัน 

“ งั้นเอาอย่างนี้ไหมคะวันนี้ฉันไม่ได้กดเงินมาฉันขอคืนสินค้าทั้งหมด 

แล้วพรุ่งนี้แหละฉันจะมาซื้อใหม่นะคะ “ 

มารีน่ารีบเดินออกมาจากเคาน์เตอร์ 

 “ ตายจริง! นี่เงินเราหมดแล้วเหรอนี่จะทำยังไงดีล่ะ “ 

ในระหว่างที่หญิงสาวกำลังเครียดกับเรื่องรายได้ของเธอ โทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น  

“ สวัสดีค่ะ มารีน่า รับสายค่ะ “ 

“ สวัสดีครับผมโทรจากบริษัทรับสมัครงานนะครับจากที่คุณได้ส่งประวัติ 

มาทำงานกับเราสรุปว่าเรารับคุณนะ 

พรุ่งนี้ 15:00 นให้มาตามที่อยู่ที่ส่งให้ในเมลขอให้คุณแต่งตัวให้สวยที่สุด 

และมาให้ตรงเวลาด้วยครับ “  

“ เดี๋ยวก่อนค่ะ สรุปว่าที่ฉันส่งประวัติไปฉันได้ทำงานใช่ไหมคะ “ 

“ ยังไม่ได้นะครับคุณต้องมาสัมภาษณ์งานก่อนคุณต้องมาพบเจ้านายผม 

ในวันพรุ่งนี้ 15:00 นผมหวังว่าคุณจะโชคดีนะครับ “ 

“ ค่าขอบคุณมากค่ะฉันจะไปให้ตรงเวลาเลย “ 

มารีน่ายังไม่ทันจะพูดจบปลายทางก็ตัดสายไปเสียแล้ว 

หญิงสาวดีใจกระโดดโลดเต้นนี่มันเป็นงานในฝันของเธอพรุ่งนี้ 15:00 น 

ถึงจะต้องสัมภาษณ์ที่ผ่านให้ได้ 

“ ฉันจะต้องกลับไปนอนให้เต็มที่และพรุ่งนี้จะต้องเป็นร้านแต่งหน้าทำผม 

และฉันก็จะใส่ชุดที่สวยที่สุดชีวิต ดี๊ดี จังเลยมารีน่า เอ่ย “ 

เช้าวันนัดสัมภาษณ์15:00 มารีน่ามาถึงออฟฟิศของมาวินเธอรีบเดิน 

เข้ามาภายใน เธอคิดว่าต้องมีพนักงาน 

ที่มารอสัมภาษณ์งานไม่ใช่เหรอแต่นี้ทำไมเงียบจังและมีเธอยืนอยู่ 

เป็นคนเดียวเท่านั้น 

เธอรีบเดินไปที่พนักงานต้อนรับ 

“ สวัสดีค่ะฉันชื่อมาริน่าจะมาสัมภาษณ์งานค่ะ “ 

“ คุณมารีนาเชิญทางนี้เลยค่ะ “ 

พนักงานสาวนำเธอไปยังห้องของมาวิน 

ก๊อกๆ 

พนักงานสาวเคาะประตูห้องเบาๆ 

“ เข้ามาได้  ! “ 

พนักงานเปิดประตูให้และบอกให้เธอเดินเข้าไปเพียงลำพัง 

“ขอบคุณมากนะคะที่มาส่ง” 

มารีน่าเดินเข้าไปเเพียงลำพังบุคคลที่เธอเห็นที่นั่งอยู่ตรงหน้า 

ชายหนุ่มเหมือนจะรุ่นราวคราวเดียวกับเธอ อยู่ในชุดสบายๆ  

“ นี่เหรอคือนายจ้างของฉัน “ มารีน่าคิดในใจ 

“ เชิญคุณนั่งเก้าอี้ตรงหน้าผมได้เลยครับ “ 

“ ขอบคุณค่ะ “ 

เธอนั่งลงตรงหน้าเขา รู้สึกเหมือนเธอคุยกับเพื่อนร่วมงานมากกว่า 

นายจ้างเสียอีกการแต่งตัวของเธอวันนี้ดูจะเว่อร์วังมากนายจากของเธอ 

ดุเหมือนจะเป็นเจ้าของร้านออนไลน์ในเน็ตซะมากกว่า 

“ ผมอ่านประวัติคุณแล้วนะ คุณมีคุณสมบัติที่จะเป็นแม่พันธุ์ได้ ผมตกลงรับคุณ “ 

“อะไรนะคะแม่พันธุ์ทำไมคุณใช้คำพูดแบบนี้ล่ะคะ  

เขาเรียกว่าอุ้มบุญไม่ใช่เหรอคะ “ 

“ เรียกอะไรมันก็เหมือนกันนั่นแหละครับ นี่ครับสัญญาอ่านแล้วก็เซ็นต์ซะ “ 

ชายหนุ่มส่งกระดาษที่มีข้อความยาวประมาณ 3 หน้าให้มารีน่า   

“ทำไมมันเยอะอย่างนี้ล่ะคะฉันจะมีเวลาอ่านไหมฉันขอ 

กลับไปที่บ้านอ่านได้ไหมคะ” 

“ไม่ได้ครับเพราะว่าถ้าคุณไม่เซ็นต์ตอนนี้ผมจะจ้างคนอื่นเงินจำนวน 

ขนาดนี้คุณทำงานทั้งชีวิตก็ไม่น่าจะได้นะครับ “ 

คำพูดของนายจ้างเธออยากจะเอากระดาษขว้างหน้าเขาจริง ๆ 

แต่ทว่านึกถึงเลข 7 หลักที่อยู่ในกระดาษแล้วเธอก็ทําไม่ลง 

เอาเถอะน่า มารีน่า แค่ 9 เดือนเองเธอก็มีเงินใช้ทั้งชีวิตเลยนะ 

“ ตกลงค่ะเซ็นต์ตรงไหนคะ “ 

มารีน่าเซ็นต์ชื่อลงไปในกระดาษโดยที่ไม่ได้อ่านรายละเอียดข้างใน 

เพราะเธอคิดว่าคงไม่มีอะไรจะเสียไปมากกว่านี้แล้ว 

“ พรุ่งนี้ขนเสื้อผ้ามาที่บ้านผมได้เลยนะ “ 

“ อะไรนะคะจะต้องมาอยู่บ้านคุณเหรอ “ 

“ ก็ใช่นะสิครับ คุณจะมาเป็นภรรยาผมแล้ว คุณจะไปอยู่ที่ไหนล่ะครับ “ 

“ ฉันคิดว่าให้ฉันอยู่บ้าน ถึงเวลาก็ไปที่โรงพยาบาลเพื่อฝากตัวอ่อน 

ใส่เข้าไปในท้องของฉัน แล้วฉันก็ตั้งท้องแล้วคลอดลูกไม่ใช่ 

อย่างนี้เหรอคะ “ 

“ มันไม่ใช่ครับกระดาษที่มันวางอยู่ตรงหน้าคุณยาว 3 หน้ากระดาษมัน 

ก็บอกคุณทุกอย่างแล้วผมไม่ได้บังคับคุณเซ็นต์นะครับรบกวนเซ็นต์แล้วกรุณา 

ปฏิบัติตามข้อความทั้งหมดด้วยผมจะ Copy ให้คุณไปอ่านที่บ้านก็แล้วกัน “ 

ก็ใช่น่ะสิเธอมันก็ดูแค่จำนวนเงินไงล่ะผู้หญิงอะไรเห็นแก่เงิน 

มาวินคิดในใจเขามองมารีน่าเป็นเพียงแค่ผู้หญิงต้องการเงินของเขาเท่านั้น 

เช้าวันรุ่งขึ้น Marina ขนเสื้อผ้าขึ้นเต็มรถ จริง ๆแล้วเธอเป็นผู้หญิงตัวคนเดียว 

ที่ต่อสู้ชีวิตมาตามลำพังพ่อกับแม่ของเธอได้แยกทางกันและปล่อยเธอ 

ไว้กับญาติห่างๆตอนนี้ญาติของมารีน่าก็ไม่ยุ่งเกี่ยวกับเธอแล้ว และมารีน่า 

ก็ไม่สนิทกับพ่อกับแม่เธอด้วย 

ถ้าเธอจะไปไหนหรือไปนอนค้างบ้านใครหรือไม่กลับมานอน 

ที่บ้านเลยก็ไม่มีผลกับใครทั้งนั้น 

มารีน่าขับรถมาตามที่อยู่ที่ปรากฏอยู่ในสัญญา 

แต่แล้วเธอก็ต้องตกตะลึงในความอลังการ 

นี่เหรอที่เขาเรียกว่าบ้านแต่เธอจะเรียกว่าคฤหาสน์ 

ภรรยาปลอมๆ ยืนมองคฤหาสน์ที่กว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตานี่เหรอที่ตา 

นั้นเรียกว่าบ้านแต่สำหรับฉันมันคือคฤหาสที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยเจอมา 

ติดตามตอนต่อไปนะคะ