บทนำ
ผม "ปลาวาฬ" เด็กหนุ่มที่พึ่งผ่านพ้นชีวิตมัธยมปลายมาไม่นาน หลังจากที่จบมา
ผมก็วุ่นอยู่กับการสอบเข้ามหาลัยสอบ โอเน็ต สอบ 9 วิชาสามัญ สอบgat pat การเชื่อมโยงต่างๆ กว่าจะผ่านมาได้แต่ละอย่าง เล่นเอาผม แทบจะจมกองหนังสือตายซะตรงนั้น...
แต่ .. ก็ยังดีที่มีคุณแม่ และ คุณพ่อ ผู้แสนนนจะน่ารัก คอยให้กำลังใจอยู่เสมอ จนมาถึงวันประกาศผล ของมหาลัยที่ผมได้ไปสอบ
ผมได้แต่นั่งรอเวลา เพื่อให้ถึงเวลาตามที่มหาลัยได้แจ้งไว้
ในที่สุด ก็ถึงเวลาที่ผมรอคอยสักที คือ เวลาประกาศผลนั่นเอง ทันใดนั้นผมรีบกดเข้าไตามลิ้งที่มหาลัยได้แจ้งไว้
และสิ่งที่เด้งขึ้นหน้าโน๊ตบุ๊คเครื่องเล็กของผมก็คือ
" ขออภัย เว็บอาจประสบกับปัญหาบางอย่าง " ใช่แล้วครับ มันเป็นอย่างที่ทุกคนคิด
เว็บล่ม !!!!! ชีวิตผมนี้คงไม่มีอะไรได้มาง่ายๆเลยสินะ ผมก็ได้แต่รอครับ รอให้มันหายล่ม สงสัยจะมีคนเข้ามามากมาย
จนทำให้เว็บล่ม เวลาผ่านไปสักสิบนาที ผมจึงตัดสินใจ กดเข้าไปเพื่อดูผลอีกครั้ง
แน่นอนครับว่า !!!
.
.
.
.
ล่มอีกแล้ว " แม่งเอ๊ยยยย " ผมสบถกับตัวเอง นี่ต้องรออีกนานมั้ยวะ
ผมเลยเลือกที่จะ ไปเดินเล่นสวนสาธารณะแถวบ้านสักหน่อย พอแหงนขึ้นไปมองบนท้องนภา
เห็นก้อนเมฆสีขาวลอยล่อง จนทำให้ตัวผมอดคิดไม่ได้ว่า วันนี้ของผมจะมีแต่เรื่องดีๆเข้ามารึเปล่า
.
ชายหนุ่มร่างสูง ที่ดูจากภายนอกแล้ว เป็นคนสุขุม เรียบร้อย เขายืนมองเด็กหนุ่มตรงหน้าที่ยืนสูดอากาศอย่างเต็มปอด
ดูแล้วอาจจะสูงไม่ต่างจากเขามากนัก ภาพของคนที่เขาเห็นอยู่ ทำให้ชายคนนี้ ยิ้มออกมาอย่างเล็กน้อย
อาจเป็นเพราะ ความไร้เดียงสา ของเด็กม.ปลายคนนั้น ทำให้เขาหวนคิดภาพไปตอนที่เขายังเป็นเด็กม.ปลายเช่นเดียวกัน
.
ตัวผมรีบก้าวเท้าเดินไปที่บ้าน ด้วยความเร่งรีบ หลังจากที่ออกมาสูดอากาศอย่างเต็มปอด
คาดว่า รอบนี้เว็บจะไม่ล่มอีก ขอให้มันเป็นอย่างที่หวัง ผมที่เดินมาถึงประตูหน้าห้องของตนเอง
ก็รีบเปิดประตูแล้วสาวเท้าไปที่เก้าอี้ประจำหน้าโต๊ะของผม เอื้อมมือเปิดจอโน๊ตบุ๊คที่ถูกปิดไป
ครึ่งชม.ได้ ก่อนจะคลิ๊กไปที่ การประกาศรายชื่อผู้ที่ผ่านการคัดเลือกรับนักศึกษาปี62
เอาล่ะครับ คราวนี้ก็ได้แต่หวังว่าชื่อของผมจะ อยู่ในการประกาศผลครั้งนี้
" เฮ้ ดีใจโว๊ยยยยยยย " ตัวผมร้องลั่นบ้าน เพราะ มีชื่อของผมปรากฎอยู่หน้าจอ ตามคณะที่หวังไว้
คือ คณะนิเทศศาสตร์ เอกฟิลม์ ผมรีบวิ่งลงไป
ตึง ตึง
เสียงฝีเท้ากระทบกับบันได " แม่ครับ พ่อครับ ผมสอบติดแล้วน้า "
ผมรีบวิ่งเข้าไปกอดพ่อกับแม่ เหมือนเด็กอนุบาลดีใจได้ของเล่น มันดีใจจริงๆนะครับที่ทำได้ขนาดนี้
เท่ากับที่ผมพยายามมามันไม่เสียเปล่า "ดีใจด้วยนะลูก" " ลูกของพ่อเก่งที่สุด " เสียงของพ่อและแม่ เอ่ยปากชมไม่หยุด
" โห่ พ่อกับแม่ก็อวยเกินไปแล้วหน่ายังต้องทำอะไรอีกเยอะเลย นี่แค่ด่านแรกเอง"
" แม่กับพ่อก็เชื่อมั่นในตัวลูกอยู่แล้วแหละน่า"
" ขอบคุณที่เชื่อใจผมนะครับ แล้วเดี๋ยวเค้านัดสัมภาษณ์วันที่20 คงต้องใส่ชุดนักเรียนเก่าไปก่อน"
" เดี๋ยวแม่จะเตรียมไว้ให้นะลูก" สิ้นสุดเสียงของแม่ผมก็โผลเข้ากอดแม่กับพ่ออีกครั้ง
ตัวผมคิดนะว่า การมีครอบครัวให้กำลังใจมันคงเป็นอะไรที่ดีที่สุดในชีวิตของผมแล้ว
ณ มหาลัย 9.30 น.
" เชิญคนต่อไปได้เลยนะครับ " เสียงของอาจารย์ดังออกมาจากห้องสัมภาษณ์ ที่จัดเตรียมไว้
ให้นักคึกษาที่ผ่านการคัดเลือก ได้เข้ามาสัมภาษณ์ " แนะนำตัวเองได้เลยครับ "
" ผม นาย ชลธร ชื่อเล่น ปลาวาฬ ครับ จบจากรร. ... " เสียงของเด็กหนุ่มที่ยืนอยู่ด้านหน้าโต๊ะของ
อาจาร์ยที่ได้เตรียมไว้ มีแววตามุ่งมั่น พูดอย่างตั้งใจ
" ทำไมถึงอยากเข้าคณะนิเทศครับ "
" เป็นคณะที่ผมใฝ่ฝันครับ ผมอยากจะพัฒนาตัวเองให้เป็นช่างกล้องที่มีฝีมือ เเลละเก่งด้านต่างๆไปพร้อมกันครับ "
เสียงที่หนักแน่นออกมาจากปากของเขา
ทำให้คนที่ฟังรับรู้ได้เลยว่า เขามีความมุ่งมั่นมากแค่ไหน สายตาของเขา ไม่ล่อกแล่กเลยสักนิด
มีแต่ความมุ่งมั่น นัยน์ตากลมโต สายตาที่ มุ่งมั่น ก็แฝงไปด้วย สายตาที่ใสซื่อ ของเด็กหนุ่ม
คนหนึ่งที่หวังอยากให้พ่อแม่ภูมิใจในตัวของเขา
หลังจากจบสัมภาษณ์ ตัวผม ก็รีบเดินไปที่โรงอาหารของมหาลัย เพื่อที่จะไปหาอะไรลงท้อง
ของผมที่กำลังร้อง จ๊อกๆ อยู่ตอนนี้ ผมเบิกตากว้างเมื่อเดินไปถึง ได้เห็นหนุ่มสาวมหาลัย
ที่กำลังเดินพลุ่กพล่านเต็มไปหมด จริงๆ คนอื่นอาจจะไม่ได้ตกใจเหมือนผมหรอก แต่ด้วยความ
ที่ผมอยากเข้ามหาลัยนี้ ด้วยความตั้งใจสูงมากๆเลยคาดหวังไว้เยอะ พอได้มาเห็นแบบนี้
บอกตรงๆเลยว่า ใจผมมันเต้นไม่หยุดจริงๆ ผมเดินเข้าไปในโรงอาหาร ก็เห็นเด็กที่
น่าจะรุ่นราวคราวเดียวกัน ดูจากชุดที่ใส่ของเขานั่นแหละครับ ไม่รีรอ ผมเดินหาร้านอาหาร
ที่คาดว่าจะถูกปากที่สุด ก็มาหยุดอยู่ที่หน้าร้านข้าวมันไก่ คิดว่าน่าจะเป็นอะไรที่ดีที่สุดแล้วแหละนะ
" เอาข้าวมันไก่ต้มจานนึงครับ " ผมเอ่ยปากสั่งกับคุณป้าร้านขายข้าวที่อยู่ตรงหน้าของผม
ก่อนที่ใช้เวลาสักพัก คุณป้าก็ยื่นข้าวมาให้ ผมเอื้อมมือไปรับพร้อมส่งตังค์ให้คุณป้า ก่อนจะพูดว่า " ขอบคุณครับ "
วันนี้หลังจากที่กินข้าวเสร็จแล้ว ตัวผมยังต้องไปสอบถามหาห้องพัก หอใน ที่มีอยู่ในมหาลัยนี่แหละครับ
เพราะไม่อยากเดินทางไปมา อาจจะรอเสาร์-อาทิตย์ ค่อยกลับบ้าน แต่ตอนนี้คงต้องไปลองดูว่ายังมีห้องว่างบ้างมั้ย
เด็กหนุ่มที่กำลังจะก้าวข้ามชีวิตม.ปลายเพื่อเผชิญกับความจริงในรั้วของเด็กมหาลัย
ตัวเขาเอง คงจะได้ทำในสิ่งที่หวังไว้และตั้งใจว่ามันเป็นสิ่งที่เขาเลือก และ เขาต้องทำให้มันดีที่สุด
เพื่อที่พ่อแม่ของเขาจะไม่ผิดหวังในตัวเขา แน่นอน ตัวเขาก็ยิ่งมุ่งมั่นขึ้นไปอีก
แล้วชีวิตของเด็กหนุ่ม
คนนี้จะเป็นอย่างไรต่อไป .....
Guest
