23 : 20 น.
ขณะนี้เป็นเวลาห้าทุ่มกว่า ท้องฟ้ามืดสนิทมองไม่เห็นแม้แต่ดวงดาว สายลมโชยพัดเย็นยะเยือก ค่ำคืนของผู้คนในเมืองใหญ่..ทุกคนต่างพากันหลับไหลไปตามกาลเวลา
.
ค่ำคืนที่เงียบสงบของใครหลายๆคน อาจเป็นค่ำคืนที่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่พุ่งพล่านสำหรับเธอ...มาลิน
.
อืมมมมม...อืออออออ..ร่างบางส่งเสียงครางในลำคอ ในขณะที่ร่างกายของเธอยังคงเคลื่อนไหวไปตามแรงกระทำของผู้ที่อยู่บนร่าง...
เธอไม่สามารถปฏิเสธได้เลย ว่าสิ่งที่เขาได้กระทำกับเธอ...ทำให้ร่างกายของเธอสุขสมตามไปด้วย
อ้ะ!!! อืมมมม ร่างบางนอนบิดตัวไปมาเมื่อเริ่มทนต่อความรู้สึกนั้นไม่ไหว ร่างกายของเธอกำลังเดินทางมาถึงจุดสิ้นสุด
"รีบหรอ...." เสียงทุ่มเอ่ยกระซิบคนใต้ร่างอย่างหยอกเย้า ก่อนที่ปากหนาจะเม้มกัดติ่งหูของเธอเบาๆ
น้ำเสียงของเขายิ่งกระตุ้นให้เธอควบคุมสติเอาไว้ไม่อยู่...ทำไมต้องแกล้งกันแบบนี้ด้วย...
"ไม่ไหวแล้ว...." เธอเอ่ยออกมาน้ำเสียงกระเส่า
"ไม่เป็นไรนะ...เด็กดี" น้ำเสียงอ่อนถูกเอ่ยขึ้น และไม่นานการกระทำของเขาก็ยิ่งทวีความรุนแรง เพราะเขาไม่อยากให้เธอต้องทนต่อความรู้สึกที่ทรมานนานไปกว่านี้
.
.
.
อะ...อื้ม....
เมื่อทุกอย่างสิ้นสุดลงเขารีบถอนตัวออกจากเธอทันที...เธอไม่สมควรรองรับผลของการกระทำที่เกิดขึ้น
ร่างหนาทิ้งตัวลงนอนข้างๆเธอด้วยความรู้สึกที่อ่อนเพลียก่อนจะเข้าสมกอดร่างกายของเธอเอาไว้
"ขอบคุณนะคะ....พี่ชาย" ร่างบางเอ่ยเสียงหวานในขณะที่เธอนอนหันหลังให้กับอีกฝ่าย
มือหนายกขึ้นยีผมของเธอเบาๆ พร้อมกับใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม...ทำไมเธอถึงได้น่าเอ็นดูขนาดนี้...มาลิน
"ฝันดีนะครับ...น้องสาว" เพชรเอ่ยพรางซุกใบหน้าไปที่ผมของเธอ
และไม่นาน...ทั้งสองก็นอนหลับไป...
Guest
