ชีวิตที่แสนเศร้า

ภายใต้แสงจันทร์ในเมืองชนบทเมืองหนึ่งมีเด็กสาวคนหนึ่งหล่อนนั่งมองดวงจันทตร์และดวงดาวอย่างตั้งใจ หล่อนมีพี่น้องทั้งหมด 3 คน และหล่อนเป็นพี่คนโต พวกเขาทั้งหมดถูกอุปการะเลี้ยงดูโดยป้าข้างบ้าน เด็กสาวมีความใฝ่ฝันอันยิ่งใหญ่ตั่งแต่เด็กว่าหล่อนอยากอยากไปจากครอบครัวนี้ อยากไปอยู่ในที่ๆไกลจากที่แห่งนี้ หล่อนนั่งนับคืนวันรอแล้วรอเล่าว่าเมื่อไหร่หล่อนจะโตเสียที อ่านมาถึงตอนนี้ทุกท่านคงจะสงสัยกันสินะว่าทำไมหล่อนถึงไม่อยากอยู่กับครัวของหล่อน ถ้าจะพูดตามตรงหล่อนไม่เคยคิดว่านี่คือครอบครัวและหล่อนก็ไม่ได้อยากมีครอบครัว เหตุมาจากครอบครัวนี้เดิมทีมีพ่อ แม่ และลูกๆอาศัยกันอยู่ 5 คนภายในบ้านหลังนี้ และในวันที่แม่ของหล่อนเมากลับมาจากนอกบ้านเเม่ของหล่อนก็ได้เล่าให้หล่อนฟังว่านี้ไม่ใช่ครอบครัวของหล่อน หล่อนเป็นแค่ลูกติดของเธอที่พ่อของหล่อนไม่ต้องการจึงนำมาทิ้งไว้ให้ผู้เป็นแม่ ผู้เป็นแม่ที่ไม่รู้จะทำไงก็ต้องเลี้ยงเด็กคนนั้นไว้ และวันนั้นก็มาถึงวันที่พ่อเลี้ยงของหล่อนเสียชีวิต เค้าเสียชีวิตด้วยสาเหตุคือ หัวใจล้มเหลวเฉียบพลัน เมื่อเเม่ของหล่อนเห็นเค้าตายก็แสร้งร้องไห้งมงาย ดื่มสุราจนเมามายทุกคืนที่จัดงานศพ แม้แต่ตอนเผาศพผู้หญิงที่หล่อนเรียกว่าแม่ก็หาได้มาไม่ เอาแต่เมามายอยู่ที่บ้าน เมื่อเวลาผ่านไปได้ไม่ถึงเดือน แม่ของหล่อนก็เริ่มออกฤทธิ์ ด้วยการควงผู้ชายไม่ซ้ำหน้าเข้ามาภายในบ้าน ไม่ทำงานเอาแต่เมา จนหล่อนและน้องๆต้องอยู่อย่างยากลำบาก อดๆอยากๆ ทำให้ ป้าและลุงที่อยู่ข้างบ้านทนไม่ไหวกับพฤติกรรมของแม่หล่อนจึงไล่แม่หล่อนออกไปจากบ้าน และรับภาระหน้าที่เลี้ยงดูหล่อนและน้องๆของหล่อนมาเรื่อยๆ แต่ก็ไม่ได้เลี้ยงดูอะไรมากมายแค่ให้เงินเพื่อไปโรงเรียนและซื้อกับข้าวให้ในตอนเย็นและเงินที่ได้นั้นก็มาจากการทำสวนของพ่อเลี้ยงนั่นเอง ทำให้หล่อนไม่รู้สึกว่ามีบุญคุณอะไรกับหล่อนมากมายนัก เพราะคนที่ทำหน้าที่ทุกอย่างภายในบ้านคือตัวหล่อนเองทั้งนั้น อยู่มาวันหนึ่งหล่อนกลับมาจากโรงเรียนแต่ดันอยากนั่งเล่นที่บ้านเพื่อนจึงกลับบ้านมาช้านิดหน่อย วันนั้นหล่อนโดนลุงข้างบ้านไล่ให้ไปหาที่อื่นอยู่ หล่อนรู้สึกโกรธแค้นเป็นอย่างมากที่มาทำแบบนี้กับหล่อน วันนั้นหล่อนนั่งภาวนาสาปแช่งให้คนนั้นตายๆไปซะ ให้ครอบครัวนั้นเจอแต่ความชิบหาย และหล่อนก็ภาวนาแบบนั้นทุกๆคืน จนในที่สุดสิ่งที่หล่อนภาวนานั้นก็เป็นจริงลุงคนนั้นได้เสียชีวิต แต่หล่อนก็หาได้รู้สึกผิดไม่ แต่กลับสะใจอย่างบอกไม่ถูก และเมื่อลุงข้างบ้านตาย แม่ของหล่อนก็กลับมาพร้อมกับสามีคนใหม่มาเพื่อทวงสิทธิ์ในการดูแลลูกๆของเธอคืน แต่ป้าข้างบ้านก็ยังไม่ยอมอยู่ดี ผู้เป็นแม่ที่ทำอะไรไม่ได้นอกจากเทียวมาเทียวไปเพื่อเรียกร้องสิทธิ์ของตน เด็กสาวเห็นดังนั้นหล่อนรู้สึกระอาเป็นอย่างมากในความไม่ละอายใจของแม่คนนี้ หล่อนหาได้รู้สึกรักผู้เป็นแม่ผู้นี้ไม่แต่หล่อนรู้สึกเกลียดชังและขยะแขยงเป็นอย่างมาก หล่อนไม่รู้ว่าพ่อแม่คนอื่นจะดีกับลูกขนาดไหนแต่กับครบครัวหล่อนกลับป็นสิ่งที่น่ารังเกลียด บุคคลที่แย่ภายในบ้านไม่ใช่มีแต่แม่ที่น่ารังเกลียดแต่กลับมีน้องชายที่นิสัย หยาบคายและสถุนเป็นที่สุดแต่จะพูดว่าน้องชายก็ไม่ถูกเพราะเค้าเป็นเพศที่สาม หล่อนไม่ได้รู้สึกรังเกลียดหรือเหยียดเพศของน้องเธอ แต่เธอรู้สึกรังเกลียดการกระทำและคำพูดที่ดูถูกเหยียดหยามเธอเป็นอย่างมาก ทำให้หล่อนคับแค้นใจมากและตั้งมั่นว่าเธอจะต้องมีชีวิตดีกว่าที่เป็นและดีกว่าพวกที่ดูถูกเธอ แม้หล่อนจะเกลียดน้องคนกลางที่เป็นพี่น้องคนละพ่อแค่ไหน แต่หล่อนก็รักน้องคนเล็กมากเหมือนกัน เพราะหล่อนเลี้ยงน้องคนเล็กมากับมือตั้งแต่น้องคนเล็กยังเด็กๆ หล่อนเลี้ยงดูอย่างถนุถนอมทุกอย่าง จนน้องคนเล็กเริ่มโต แต่ก็ไม่ได้มีแววว่าจะมีนิสัยแย่แบบคนกลาง ออกไปทางที่ดีกว่าอย่างเห็นได้ชัดและหล่อนรู้สึกเป็นห่วงเป็นอย่างมากหากหล่อนต้องออกไปอาศัยอยู่ด้านนอกแล้วน้องคนเล็กจะมีชีวิตอย่างไร และในตอนนี้ป้าข้างบ้านได้มีสามีใหม่เป็นที่เรียบร้อยหลังจากที่ลุงข้างบ้านเสียได้ 1ปี ป้าข้างบ้านก็เริ่มมีความรักครั้งใหม่และนั้นทำให้เมื่อแม่ของหล่อนรู้ก็กลับมาก่อความวุ่นวายให้ที่บ้านอีกครั้งและครั้งนี้ก็มากับสามีใหม่อีกแล้วที่ไม่ใช่คนเดิมทำให้หล่อนต้องมานั่งเครียดและตัดพ้อกับพระจันทร์และดวงดาวอยู่อย่างนี้ แม้หล่อนจะรู้ว่าพระจันทร์และดวงดาวไม่สามารถคุยกับหล่อนได้แต่หล่อนกลับรู้สจึกว่านี้คือเพื่อนที่ดีที่สุดสจำหรับหล่อนแล้ว

ปล.จะเป็นอย่างไรต่อไปกับชีวิตของเด็กสาวคนนี้?