หนึ่งปีครึ่งที่ดร็อปเรียนไปมันสนุกอยู่นะ แต่กว่าจะฟื้นใจให้ตัวเองกลับมาเรียนได้มันยากกว่ามาก พรุ่งนี้ก็จะเปิดเทอมแล้ว ฉันยังทำใจไม่ได้เลย T^T ต้องไปนั่งเรียนกับรุ่นน้องเนี่ยนะ... น่าอายชะมัด แต่สู้เค้ายัยอิ๊ง ! อีกแค่สองเทอมก็จบแล้ว แม่รอดูความสำเร็จอยู่นะ !!
อิ๊ง (ไม่ใช่นักร้องแต่ร้องเพลงได้ เพราะพอตัวนะจะบอกให้)
อ่า.... พรุ่งนี้ก็ปีสามเทอมสองแล้ว ผมยังสนุกกับการทำกิจกรรมที่มหา'ลัยอยู่เลย ทำไมเวลามันผ่านไปไวแบบนี้นะ อีกไม่นานก็จะปีสี่แล้ว งืม... ถ้าเรียนจบก็คงไม่ได้สนุกแบบนี้แน่ ๆ หรือจะเรียนให้จบช้า ๆ ดีนะ
กัปตัน (ไม่มีคำว่าอเมริกาต่อนะครับ เดี๋ยวไปฝึกขว้างโล่ก่อน)
เมื่อรุ่นพี่ที่ไม่เก่งภาษาอังกฤษเอาซะเลยอย่างเธอ ต้องมาเจอกับรุ่นน้องที่เรียนโคตรเก่งอย่างเขา ความวุ่นวายจึงเกิดขึ้นในคลาสเรียนภาษาอังกฤษของพวกเขาสองคนอยู่เรื่อยไป...
"สอบเข้ามาได้ยังไง เรื่องแค่นี้ยังไม่รู้เลย..." กัปตันนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวด หลังจากคู่หูที่ต้องทำงานด้วยจนจบเทอมเขียนประโยคภาษาอังกฤษที่ดู งง ๆ ลงบนกระดาษรายงาน
"นายไม่เคยลืมหรือไง คนเรามันก็ต้องมีลืมกันบ้างเซ่!" อิ๊งแก้ต่างให้ตัวเองก่อนจะรีบลบทุก ๆ ประโยคบนกระดาษรายงานที่ถูกคู่หูรุ่นน้องต่างคณะคัดค้าน
"ทำเวรทำกรรมอะไรไว้นะถึงต้องมาคู่กับยัยป้านี่ =.,=" กัปตันบ่นพึมพำกับตัวเอง แต่ความหูไวของอิ๊งทำงานได้ดีสวนทางกับความสามารถในการจำของเธอมาก เธอจ้องเขาตาเขม็ง...
"ไปขออาจารย์เปลี่ยนคู่ซะสิ ฉันอยากคู่กับนายตายล่ะ" อิ๊งพูดจบก็หันหน้าหนี
"ทำได้ก็ทำไปนานแล้ว..." กัปตันถอนหายใจส่งท้าย
นิยาย(แอบ)สอนแกรมมาร์ภาษาอังกฤษจึงเกิดขึ้นมา
เพื่อทบทวนความรู้ (สึก)
ทบทวนความคิด (ถึง)
ของคนสองคนที่ไม่เคยคิดว่าจะต้องเจอกันมาก่อน (รวมถึงคุณผู้อ่านที่หลงเข้ามาด้วย)
ฝากผลงานชิ้นนึกจะเขียนก็อยากเขียนชิ้นนี้ด้วยนะคะ คุณนักอ่านที่น่ารักทุกท่านเลย เย้ !!!!
Guest
