Our love must fulfill รักเราต้องสมหวัง

มันไม่ใช่บทนำหรอก มันคือep. 1 ต่างหาก

"ศิษย์พี่ ข้ารักศิษย์พี่ "

"พี่ก็รักเจ้านะ จื่อหนาน"

"พี่ต้าฉิน"

.เงยหน้ามองร่างสูง

"หื้ม"

.ลูบหัวร่างบางอย่างเบามือ

Part จื่อหนาน

ศิษย์พี่กำลังทำอะไร แววตาที่แสนอ่อนโยนนั่น

แววตาที่เต็มไปด้วยรักเต็มเปี่ยมจนเอ่อล้น

นี่ศิษย์พี่รักข้าจริงๆเหรอ ข้าไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลย

จบ Part จื่อหนาน

"จื่อหนาน จื่อหนาน"

.เขย่าตัวอีกคนเบาๆ

"ขอรับ"

"เป็นอะไรไปหื้อ จื่อหนาน"

"เมื่อครู่ ศิษย์พี่บอกว่าศิษย์พี่ก็รักข้า ข้าไม่ได้ฝันไปใช่หรือไม่"

"ลองตีพี่ดูสิ เจ้าจักได้รู้ว่าฝันไปหรือไม่"

.ตีลงบนอกของร่างสูงเบาๆ

.จับมือขอร่างบางไว้ที่อกข้างซ้ายของตน

ตึกตัก ตึกตัก

"พี่ท่าน เสียงหัวใจพี่ท่านเต้นแรงเหลือเกิน"

.ก้มหน้า

"มองตาพี่สิจื่อหนาน"

.เงยหน้า

.ทั้งร่างบางและร่างสูงต่างจ้องตากัน ร่างสูงยิ้มออกมาอย่างเปิดเผย จนร่างบางหลบหน้าไปอีกด้าน

.ตอนนี้หน้าของร่างบางแดงก่ำเหมือนกลีบกุหลาบ

.จับคางร่างบางและเสยขึ้น

"ศิษย์พี่"

"จื่อหนาน เจ้านี่น่ารักเกินไปแล้วนะ"

.ลูบหัวอีกคน

"เราสองคนรักกันใช่หรือไม่"

"ใช่แล้ว จื่อหนาน เจ้ารักพี่ พี่รักเจ้า เราสองรักกัน"

"ศิษย์พี่"

.ดึงแขนเสื้อขึ้นปิดหน้า

"วันนี้ อาจารย์ไม่อยู่ เจ้าจะมาตำหนักพี่หรือไม่"

"ศิษย์พี่ก็ "

.ดึงแขนเสื้อปิดหน้าอีกครั้ง

"ว่าอย่างไร"

"สุดแล้วแต่ศิษย์พี่เลยขอรับ"

.หน้าแดง

.ช้อนตัวร่างบางขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว

"อุ้ย!"

.ยิ้มมุมปาก

.อุ้มร่างบางไปยังตำหนักของตน