วันหนึ่งในสายฝนพรำ

ฉันยังคงคิดถึงทุกครั้ง 

ยามลืมตาขึ้นมา 

ตื่นมาจากฝัน 

แม้รู้ว่าคงไม่มีวัน 

แต่ฉันยังคงแอบยิ้มทุกครั้ง 

คราวนึกถึงเธอ 

.....เคยหวนนึกถึงใครสักคนในบางห้วงเวลาของชีวิตไหม? 

.....ใครบางคนคนนั้นที่ทำไมวันนั้นรักไม่ได้ 

........บางครั้งโลกไม่จำเป็นต้องหมุนรอบตัวเองเพื่อผันผ่านกาลเวลาให้เติบโตหรอก 

...เพราะสุดท้ายแล้วเมื่อโลกหมุนไปรอบๆ และได้เจอใครคนนั้นอีกครั้ง มันกลับเป็นเช่นเดิม 

...เช่นเมื่อครั้งนั้น ที่ยังรักไม่ได้ และก็เช่นกัน ที่หัวใจดวงเดิมดวงนั้น ก็ยังไม่แข็งแรงพอ 

นิยายรักแด่ใครบางคนทีทำได้เพียงแค่คิดถึง 

"วันหนึ่งในสายฝนพรำ" 

พี่ตั้งจะอยู่ที่นี่กี่วัน?  

พี่นะรู้เรื่องที่พีตั้งมาไหมคะ?  

แล้วพี่ตั้งจะรอพี่นะไหม หากจะขึ้นไปหาบนดอยต้องเปลี่ยนรถนะคะ?  

แต่เท้าเล็กๆ ก็ต้องชะงักเดินยามสายลมเย็นพัดมากระทบใบหน้างามที่ความเย็นฉ่ำนั่นมันส่งมาถึงหัวใจจนเย็นยะเยือกไปเสียหมด คล้ายจะตอกย้ำว่าคำถามที่เธออยากถาม ไม่ใช่แบบนั้น แต่เป็นคำถามที่ว่า

"ไม่เจอพี่ตั้งหลายปี...หายไปไหนมาหรือคะ? "

อาจารย์ตั้งต้น อิสรภัทร

ปริญาโท Goldsmiths University London

อาจารย์ประจำคณะศิลปศาสตร์ชื่อดัง

วันหนึ่ง บุศราคัม อนันตพร

เจ้าของร้าน พอใจค่าเฟ่

​