ฮือ......ฮือ.......หลันเอ๋อของแม่ ฮือ....ฮือ...ฟื้นมาซิลูก หญิงสาวรู้สึกรำคาญกับเสียงที่ดังอยู่รอบๆเธอ หญิงสาวได้แต่คิดว่าเพื่อนของเธอคงจะกลับมาจากเที่ยวและเมามาอีกตามเคย เธอไม่คิดอะไรมากจึงคิดจะหลับต่อแต่เสียงที่ว่าก็ดังต่อไปอีกเรื่อยๆ อะไรกันเนี่ย เธอคิคในใจ เธอจึงลืมตาหวังจะด่าเพื่อนเธอซักที่โทษฐานที่เสียงดังทำให้เธอตื่น แต่พอลืมตาขึ้นมาสิ่งที่เห็นตรงหน้ากลับไม้ใช่สิ่งที่คิด ห้องนี้ไม่ใช่ห้องของเธอ ผู้คนก็แต่งตัวแปลกๆ เหมือนในหนังจีนที่ดูก่อนนอนทุกคนกำลังร้องให้ เธอไม่รุ้จะทำยังไงจึงลุกขึ้นและเอ่ยปากถาม "ขอโทษน่ะค่ะ " ทุกคนในห้องเงยหน้าขึ้นมามองเธอ สายตาที่มองเธอมานั้นบางคนดีใจบางคนก็ตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น แต่ก่อนที่เธอจะได้พูดอะไรผู้หญิงที่นั่งร้องไห้อยู่เมื่อกี้ก็รีบเข้ากอดเธอ แลัวร้องไห้ใหญ่โต "หลันเอ๋อ เจ้าฟื้นแล้ว แม่ดีใจเหลือเกินลูก"
เธอยิ่งงงเข้าไปใหญ่ทำไมผู้หญิงคนนี้เรียกเธอว่าลูก " ไปตามท่านหมอมา " เสียงหน้าเกรงขามดังขึ้น เธอหันไปมองด้านที่มาของเสียงก็เห็นเป็นผู้ชายคนหนึ่ง ร่างกายกำยำน่าเกรงขาม มองเธอด้วยแววตาที่เป็นห่วงระคนดีใจ "หลันเอ๋อ" เธอหันไปทางเสียงเรียกก็เห็นเป็นชายหนุ่มรูปหล่อสองคนกำลังวิ่งเข้ามาหาเธอ หญิงสาวตกใจถอยหรี สร้างความประหลาดใจให้ทุกคน "ที่นี่ที่ไหนค่ะ แล้วพวกคุณเป็นใคร " เมื่อทุกคนได้ฟังก็มองกันเป็นตาเดียว อยู่ๆหญิงสาวก็รุ้สึกว่าปวดหัวก่อนสติของเธอก็ดับลง
ขอฝากเนื้อฝากตัวกับผู้อ่านทุกท่านด้วยน่ะค่ะ เรื่องนี้เป็นจีนโบราณเรื่องแรกที่เขียน ผิดพลาดก็ติชมกันได้น่ะค่ะ
เครดิต ภาพจาก google ค่ะ
Guest
