ผีตากผ้าอ้อม

นั่นไงมันอยู่นั่น…

ฉันกำลังวิ่งไล่ตามร่างสีขาวๆ ที่ดูเหมือนจะเป็นเด็กผู้หญิง ในมือของฉันมีมีดทำครัวเล่มยาวเหมือนที่ใช้แล่เนื้อปลา

ขณะที่ฉันวิ่งลัดไปตามทุ่งหญ้ารกชัฏสีเขียวเข้ม ร่างสีขาวนั้นก็กำลังวิ่งหนีฉันอย่างสุดฝีเท้าเช่นกัน ในตอนนี้ฉันรู้สึกเหนื่อยหอบ ลำคอแห้งผากราวกับกำลังกลืนผงเม็ดทรายอยู่ในลำคอ สองเท้าปวดตึงคล้ายจะเป็นตะคริว รู้สึกได้ถึงสัมผัสเย็นเฉียบของพื้นดินโคลนเบื้องล่าง

ยิ่งวิ่งไล่ ร่างสีขาวนั้นก็ยิ่งหนีไกล แต่สักพักก็จะกลับมาทิ้งระยะกันในระยะเดิมอีก ระยะที่จะเป็นแผ่นหลังขาวๆ หายแวบไปตามมุมหญ้าที่รกชัฏ ฉันเหนื่อยเหลือเกิน แต่ฉันหยุดไม่ได้

ฉันต้องฆ่า… ฆ่ามันให้ตาย…

ความคลั่งภายในจิตใจพาร่างกายของฉันวิ่งตามร่างสีขาวนั้น จนหลุดจากเขตทุ่งหญ้ารกชัฏ เข้าสู่เขตป่าที่เต็มไปด้วยต้นไม้ขนาดเล็กที่แผ่กิ่งก้านระโยงระยางคล้ายขวากหนามปิดกั้น

ร่างสีขาวนั้นมีขนาดเล็กกว่าฉันจึงสามารถลอดมุดบรรดากิ่งก้านสาขาของต้นไม้พวกนั้นได้ แต่สำหรับฉันมันกลับพันพัวเกี่ยวติดร่างกายจนเกิดเป็นบาดแผล ฉันต้องใช้มีดในมือยกขึ้นฟาดฟันกิ่งไม้มากมายที่กีดขวาง เมื่อทำเช่นนั้นกิ่งไม่แหลมคมก็จะตกลงสู่พื้นดิน กลายเป็นเศษเสี้ยนคอยทิ่มตำฝ่าเท้าบางของฉัน

นี่ฉันไม่ได้ใส่รองเท้าหรือนี่… รองเท้าฉันล่ะ… รองเท้าฉันหายไปไหน

จู่ๆ ฉันก็เกิดคิดเรื่องรองเท้าขึ้นมา คงเป็นเพราะฝ่าเท้าที่บาดเจ็บ ฉันก้มลงค้นหารองเท้าของฉันตามกองใบไม้ที่สุมทับบนพื้นดิน ตามโคนต้นไม้ ตามก้อนหินก้อนใหญ่ ฉันเสียเวลาไปกับการตามหารองเท้าของฉันอยู่นานจนในที่สุดฉันก็คิดขึ้นมาได้ว่าฉันไม่ได้ใส่มันมาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

บ้าจริง… ฉันทำบ้าอะไรอยู่กันนี่… ป่านนี้มัน… จบกัน

ฉันที่เพิ่งคิดขึ้นได้ถึงกับหมดเรี่ยวแรง ทิ้งตัวลงคุกเข่าแผ่อยู่กับพื้นดินที่ชื้นแฉะ มีดในมือหล่นปักคากลางใบไม้แห้งขนาดใหญ่ สายตาเหม่อลอยเห็นท้องฟ้าที่เปลี่ยนเป็นสีเหลืองจัดแบบที่คนโบราณเรียกปรากฏการณ์แบบนี้ว่าผีตากผ้าอ้อม

ทำไม่ผีต้องตากผ้าอ้อมนะ… หรือผีคงเป็นแม่ของลูกที่ปัสสาวะใส่ผ้าอ้อมจนเปียกชุ่มกลายเป็นสีเหลือง… แม้แต่ผีก็ยังลำบากไม่แพ้กันเลยนะ…

ฉันเองก็… ฉันเองก็คงจะลำบากนะ…

วินาทีที่ฉันกำลังเหม่อลอยอยู่นั้นเอง ปลายสายตาของฉันก็จับเข้ากับภาพของร่างสีขาวที่ด้านฝั่งซ้ายมือ ร่างนั้น… ไม่ผิดแน่

คิดว่าจะหนีพ้นอย่างนั้นหรือ… ช่างโง่นัก..

มือขวาของฉันคว้ามีดที่ปักคาพื้นดินอยู่ขึ้นกระชับ มือซ้ายยันร่างกายลุกขึ้นพุ่งไปข้างหน้า ฉันรู้สึกหน้ามืดจากการลุกขึ้นอย่างรวดเร็วเล็กน้อย

แม้เช่นนั้นฉันก็ยังคงสาวเท้าตามร่างสีขาวนั้นอย่างไม่ลดละ และคงเป็นเพราะได้นั่งพักไปเมื่อครู่ ร่างกายของฉันจึงรู้สึกมีเรี่ยวแรง สามารถวิ่งไล่ตามร่างสีขาวนั้นจนกระชั้นชิดได้เป็นครั้งแรก

แต่แล้วบรรยากาศของป่าโดยรอบก็เปลี่ยนไป กลายเป็นป่ารกทึกเต็มไปด้วยเถาวัลย์หนาม ฝ้าสีเหลืองกลายเป็นมืดสนิท เบื้องล่างเปียกชุ่มราวกับเดินอยู่ในแอ่งน้ำ แล้วก็เป็นจริงเช่นนั้น ในขณะนี้เท้าเปลือยเปล่าของฉันแช่อยู่ในแอ่งน้ำสีเหลืองคล้ำ มีกลิ่นคาวน่าคลื่นเหียน มันเป็นกลิ่นคาวในแบบที่ผู้หญิงรู้จักกันดี

อะไรกัน…

ความตกใจทำให้ฉันหยุดชะงัก นั้นทำให้ร่างสีขาวหนีห่างฉันออกไปเท่าเดิมอีก ฉันจึงจำใจต้องออกแรงเร่งความเร็วจนน้ำกลิ่นคาวนั้นกระเด็นซัดขึ้นตามร่างกาย และใบหน้า

ซุ่บ !!!

เท้าของฉันหลุดเข้าไปในหลุมบนพื้น ยังผลให้ร่างของฉันที่วิ่งมาด้วยความเร็วเซถลาไปข้างหน้าราวกับแม่ไก่ขึ้นบิน แต่ร่างของฉันไม่ได้ขึ้นไปยืนทำคอกระดุ๊กบนขอนไม้เหมือนแม่ไก่ แต่มันร่วงหล่นลงในน้ำสีเหลืองคล้ำเหม็นกลิ่นคาวคลุ้งเบื้องล่าง

เหมือนฉันเห็นตัวเองกลายเป็นทารกในครรภ์มารดา ขดตัวอยู่ในถุงน้ำคล่ำกลิ่นคาวคลุ้งรอคอยวันออกสู่โลกภายนอก

อ๊ะ !!!... ใช่แล้ว ฉันกำลังท้องอยู่นี่ แล้วฉันมาวิ่งไล่ฆ่าบางสิ่งในป่าแบบนี้ได้อย่างไร แล้วลูกของฉันล่ะ แย่แล้ว..

ฉันที่กำลังตกใจสุดขีดกระเ.สือกกระสนตัวขึ้นนั่งบนแอ่งน้ำสีเหลืองคล้ำ สายตาก้มมองไปยังท้องที่แบนราบทั้งที่มันควรจะเริ่มนูนป่องเช่นก่อนหน้าที่เคยเป็น

สี่เดือนแล้ว…

ชีวิตของฉันจากนี้จะเปลี่ยนไป ฉันจะคลอดลูกออกมาได้ไหมนะ… หรืออาจจะแท้ง… หรืออาจจะต้องให้สามีเลือกว่าจะเอาชีวิตของภรรยา หรือลูกที่ยังไม่ลืมตาดูโลกไว้… ลูกของฉันจะพิการ ปัญญาอ่อน หรือป่วยโรคร้ายไหม.. แล้วผู้หญิงอย่างฉันจะเลี้ยงลูกได้ไหม… จะเลี้ยงลูกอย่างไร… ฉันที่รังเกียจของสกปรกทุกอย่างนี่หรือจะมาเช็ดล้างอุจจาระ ปัสสาวะให้ลูก…ฉันที่ยังสาวจะเป็นคุณแม่ที่ดีได้อย่างไรในเมื่อตัวฉันเองยังลุ่มๆ ดอนๆ… ลูกของฉันจะเป็นคนแบบไหน สดใส ฉลาด ร่าเริง เกเร ติดยาเสพติด… แล้วสามีจะทำตัวอย่างไร จะรักกันมากขึ้น หรือหนีไปกับสาวๆ คนใหม่… เขาจะรู้ไหมว่าฉันกลัวแค่ไหนกัน

ขณะที่สมองของฉันกำลังฟุ้งซ่าน สายตาของฉันก็เห็นน้ำสีแดงข้นแพร่ซึมกระจายตัวบนน้ำสีเหลืองคล้ำเบื้องหน้า

น้ำสีแดง… เลือด…

ไม่นะ… ท้องของฉันที่แบนราบลงไป

ลูก… ฉันแท้งลูก…

น้ำตาของฉันซึมไหลออกมา ขณะที่เงาดำเล็กๆ ทาบทับล่างสกปรกของฉัน ร่างสีขาวที่ฉันไล่ล่านั่นเอง

จู่ๆ ร่างนั้นก็ล้มคว่ำหน้าลงกับผืนน้ำสีเหลืองคล้ำ น้ำสกปรกสาดกระจายตามแรงกระทบจนเข้าตาของฉัน ที่ร่างสีของนั้นเป็นร่างของเด็กหญิงตัวเล็กผมยาวคนหนึ่ง ที่มีมีดทำครัวด้ามยาวปักคาแผ่นหลังจนมิดด้ามเอาไว้

ลูก… ฉันฆ่าลูกของฉันเอง

….

…

ตัวฉันที่กำลังทำกับข้าวอยู่ในครัวเกิดลื่นหกล้ม จนมีทำครัวที่ถืออยู่ในมือปักเข้าที่ท้องที่เป่งนูน เลือดไหลพุ่งเร็วราวกับสายฝักบัว วินาทีก่อนที่ฉันจะหมดสติไปฉันเห็นใบหน้าของสามีเหยเกราวกับคนเสียสติ

…

…

แม่คะ แม่คะ… เมื่อคืนหนูฝันว่าพี่สาวคนที่นอนอยู่เตียงข้างๆ หนูวิ่งถือมีดไล่ฆ่าคนค่ะ… ฉันแว่วเสียงพูดคุยกับแม่ ของเด็กหญิงที่นอนพักรักษาตัวอยู่บนเตียงข้างๆ ฉันในห้องพักรวม