คุณเคยคิดไหมคะว่า วันหนึ่งอุบัติเหตุอาจจะเกิดขึ้นกับคุณได้ทุกเมื่อ'
เมื่อก่อนฉันเองก็ไม่เคยคิดเรื่องแบบนี้เหมือนกัน จนถึงตอนนี้!!
แตร่ๆๆ
โครม
ร่างของฉันค่อยๆกระเด็นขึ้นไปบนท้องฟ้า และไม่รู้ว่ามันจะกระเด็นไปถึงไหน? ฉันไม่มีเวลาแม้กระทั้งจะรู้สึกเจ็บใดๆ
'หึ น่าขำชะมัด'
ฉันยิ้มอย่างเหนื่อยใจ ให้กับการจากไปที่ไม่ทันได้ตั้งตัว......
หลายวันต่อมา:
"คุณหมอครับ ขอบคุณมากนะครับ"
เสียงของใครสักคนพูดอยู่ข้างๆเตียงของฉัน ฉันจึงลืมตาขึ้นมอง ก็พบกับผู้ชายอายุราวๆ 30 ต้นๆ ก่อนจะหันมามองที่ฉัน ใครกัน?
"ชู ฟื้นแล้วเหรอลูก? ลูกหลับไปตั้ง 4 ปีแนะ ในที่สุดลูกก็ฟื้นสักที"
ชายคนนั้นเอ่ยพร้อมกับน้ำตาไหลออกมาไม่ขาดสาย พูดกับฉัน? มั้ง แต่ว่าชูนี้ใครกัน? ในระหว่างที่ฉันกำลังหาคำตอบอยู่นั้น ฉันก็สังเกตเห็นว่ามือของฉันเล็กลงหรือเปล่า และฉันก็เริ่มสำรวจร่างกายต้นเอง
"เหี้ยะ!! นมหาย"
ฉันแหกปากร้องออกมาด้วยความตกใจ พร้อมกับจับหน้าอกของตนเอง ไม่นะ ฉันลุกออกจากเตียงก่อนจะวิ่งตรงดิ่งไปที่ห้องน้ำ และภาวนาในใจขออย่าให้เป็นอย่างที่ฉันคิด....
"แม่จร้า.....อ้าย......เด็กผู้ชาย ผู้ชายจริงๆด้วย"
ฉันมองตัวเองในกระจกก่อนจะแหกปากร้องดังลั่นอีกครั้ง ...
Guest
