จอมใจนายเมือง

เสียงรถม้ากำลังเคลื่อนเข้าใกล้....หญิงสาวพยายามลุกขึ้น แต่ดูเหมือนว่าร่างกายไม่ตอบสนอง ...ชาไปทั้งตัว และก็แทบช็อค....หันมองเห็น...ฝ่าเท้าม้ากำลังยกขึ้นมาทำท่าจะเหยียบไปที่หน้าเปื้อนไปด้วยโคลน เธอร้องจนสุดเสียง 

  "ไม่มมมมมมมมมมมมมมมมมมม" 

  "หยุด!!!!!!" 

  เสียงอันแข็งกระด้างของชายผู้ทรงอำนาจสั่งให้ทุกคนในขบวนม้าหยุด นัฐมลนอนปิดหน้าตัวเองนิ่ง ร่างอันแข็งแรงที่นั่งอยู่บนหลัง ก้าวลงมาอย่างสง่า จ้องมองไป ที่นอนคดตัวด้วยความเหน็บหนาว อากาศตอนนี้คงจะติดลบแลัวกระมัง เสื้อยืด กางเกงสโลงตัวเก่งคงต้านทานความเย็นไม่ได้แล้ว  

  สายตาอันคมกริบเพ่งมองไปที่ร่างบางของเธออีกครั้ง 

  "มึงเป็นผู้ใด จักต้องมานอนตมเยี่ยงนี้ รู้รึไม่ว่านี่...เป็นขบวนของเจ้าจอม" 

  ยังไม่ทันทีเธอจะตอบ มือใหญ่ของเขาจับคอเสื้อของหญิงสาวแน่นแล้วกระชากขึ้น จนตัวเธอแทบปลิว มือบางปัดให้เขาออกห่าง หายใจไม่ออก...เมื่อมือที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามบีบแรงขึ้น 

"คนอะไร หน้าตาก็โหด แถมยังมีความประพฤติติดลบ" 

แม้จะเห็นหน้ากันไม่นานเธอก็รู้สึกอคติกับเขาเสียแล้ว 

  "อ๊ะๆ ไม่นะ ปล่อยฉันเจ็บ ปล่อย..." 

  "มึงพูดกะไรของมึง...เป็นชายหัดตอบให้ฉะฉาน" 

  เขาดึงร่างของนัฐมลมาใกล้แววตาอันตัดพ้อแสดงออกมาให้ชายหนุ่มได้รับรู้ ดูเหมือนว่าเจ้าตัวคงจะไม่สนใจเอาแต่จ้องตาอันหวานคู่นั้น กลับรู้สึกในหัวใจอย่างประหลาด ราวกับเคยเห็นที่ใดมาก่อน 

  "มึงเป็นผู้ใด.... ไอ้ทับ พาตัวมันกลับไป กูจักเอาตัวมันไปเป็นทาส" 

"เดี๋ยว ฉันไม่ไปนะ....ปล่อยฉัน ไม่มมมมมมมมมมมมม"