แด่เธอผู้เป็นที่รัก(จบแล้ว)

"ยังมีอะไรที่แย่กว่านี้ไหมนะ"

คุณหมอน้องใหม่ที่เพิ่งเรียนจบพึมพำกับตัวเองในขณะที่กำลังขึ้นไปดาดฟ้าของโรงพยาบาลแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ชานเมืองด้วยความเศร้าที่มีอยู่มะปรางจึงไม่ทันสังเกตุว่ามีใครคนหนึ่งนั่งอยู่เก้าอี้ตรงหน้าเธอ

" นั่งด้วยกันมั้ยครับ"

หมอวินเอ่ยชวนตามมารยาท จากที่บรรยากาศเงียบงันอยู่แล้วก็ยิ่งเงียบงันขึ้นไปอีกไม่มีบทสนทนาใดๆ จากคุณหมอที่เพิ่งมาใหม่

" พี่ดูเศร้าๆนะ เป็นอะไรหรือเปล่า" วินได้แต่คิดในใจไม่กล้าถามออกไปเขาแอบมองดูใบหน้าที่สวยงามกลับไม่มีแม้แต่รอยยิ้ม

" ผมยินดีรับฟังนะ รับฟังทุกเรื่องที่พี่อยากเล่าเลย"

ในที่สุดความเงียบก็ถูกทำลายด้วยเสียงสะอื้นของมะปรางที่พยายามข่มอารมณ์นี้ไว้ไม่ได้

" ไม่ได้เป็นอะไรแล้วล่ะ" มะปรางเอ่ยออกไปพร้อมกับรอยยิ้มที่ฝ่ายตรงข้ามก็รู้ว่าเป็นรอยยิ้มที่ยังแฝงไปด้วยความเศร้าอยู่ภายใน

และแล้วเวลาก็ผ่านไป

20 นาที

.

.

30นาที

.

.

.

1ชั่วโมง

.

.

.

ในที่สุดมะปรางลุกออกจากตรงนั้นพร้อมรอยยิ้ม

" พี่เหมาะกับรอยยิ้มมากที่สุดเลยรู้ไหม" ขอให้พี่มีแต่รอยยิ้ม วินพูดตามหลังของมะปราง

.

.

ฝากติดตามผลงานด้วยนะคะรักกกกก ☯

อ่านนิยายเพื่อความสนุกสนานและความบันเทิงโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ

-รูปภาพที่นำมาใช้ประกอบเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่านเท่านั้น ไม่มีเจตนาจะทำให้ศิลปินเสียชื่อเสียงบางเหตุการณ์เกิดจากจินตนาการเท่านั้น-

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️