พบรักกับรุ่นพี่วิศวะ

กริ๊งๆๆๆๆๆๆ​ เสียงนาฬิกาปลุก​บงบอกว่าตอนนี้เป็นเวลา07:00​ ด้วยเสียงที่ดังของนาฬิกาปลุก​ทำให้คนที่อยู่ใต้ผ้าห่มต้องลุกขึ้นมาปิดมัน

        "เเย่แล้ว7โมงแล้วจะสายวันแรกไม่ได้นะเรา" เมื่อรู้อย่างนั้นคนที่อยู่บนที่นอนก็เด่งตัวขึ้นหยิบผ้าห่มเพื่อมุ่งไปที่ห้องน้ำหลังจากนั้นอีกสิบนาทีคนอาบน้ำก็ออกมาพร้อมกับแต่งชุดนักศึกษาปีหนึ่ง

         "ไม่เป็นไร​ วันนี้ต้องเป็นวันดีๆแน่​ สู้ๆ" บอกกับตัวเองในกระจก​ แล้วไปใส่รองเท้าออกจากห้องเพื่อที่จะไปมหาวิทยาลัย

    สวัสดี​ครับผม​ สกาย​ วันนี้เป็นวันแรกที่ผมจะได้เข้ามหาลัย​และอีกอย่างผมดันสอบเข้าได้คณะวิศวะกรรมศาสตร​์ตามความตั้งใจของผม ตอนที่ได้รับอีเมลว่าคุณได้เป็นนักศึกษามหาลัยของเรา​ ตอนนั้นผมตื่นเต้นมาก​ ส่วนงานอดิเรกของผมคืิอ​ ทำขนมและก็ทำอาหาร​ แต่ว่าเหตุไม่คาดฟันก็เกิดขึ้นเมื่อ

       "น้องหลบไป​ ระวัง" เสียงตะโกนบอก

       ตุบตึง​ เสียงคนล้มทับกันมีคนวิ่งมาชนผมแต่ที่มันน่าตกใจคือคนที่วิ่งมาชนผมดันล้มทับผมไว้แล้วปากของเขามาแตะกับปากของผม​เอาง่ายๆเขาขโมยจูบผม​ พอเขาตั้งสติได้ก็รีบลุดขึ้นทันทีพร้อมกับเอ่ยขอโทษ

        "พี่ขอโทษนะบังเอิญ​พี่กำลังโดนไล่ตืบอยู่นะแล้วมันเบรกไม่ทัน" รุ่นพี่เอ่ยขอโทษผม​ ผมยังไม่ได้ตอบกลับก็มีคนกลุ่มหนึ่งวิ่งมาประมาณ​ 5-6คน​ พอรุ่นพี่เห็นอย่างนั้นจึงดึข้อมือของผมแล้วพาผมวิ่ง​ จนไปถึงซอยแคบเขาก็ดันผมเข้าไปในซอกตึกตัวผมกับตัวเขาห่างกันนิดเดียวหน้าของเขาใกล้ผมมากมันทำให้ผมใจสั่นไม่น้อยเลย  ต่อมาคนกลุ่มที่ไล่ตามก็วิ่งผ่านพวกผม2คนไป​

        "พี่ขอโทษนะทำให้เราพลอยเดือดร้อนไปด้วย เลย" พี่เขายิ้มและเกาหัวเบาๆ

         "ไม่เป็นไรครับ​ แล้วพี่ทำไมถึงโดนไล่แบบนั้นละครับ" ผมถาม

         "ออ​ พอดีมีเรื่องเข้าใจผิดนิดหน่อยนะ" พี่เขายิ้มแต่ผมเห็นตรงแก้มของเขามีแผลอยู่

          "เดี๋ยวก่อนครับ" พอเขาจะเดินไปผมเลยรั้งเขาไว้​ พี่เขาหันมามอง​ จากนั้นผมก็ล้วงเข้าไปในกระเป๋าเสื้อแล้วหยิบพาสเตอร์ยาออกมา

        " ตรงแก้มพี่มีแผลนะครับให้ผมติดให้นะ"ผมยิ้ม​ พี่เขาก็พยักหน้าตอบ​ ผมจึงติดพาสเตอร์ยาให้กับพี่เขา

         "ขอบใจนะ​ พี่ไปก่อนนะเพื่อนพี่รออยู่" พี่เขายิ้มแล้วก็วิ่งออกไป

         "เอ้าไปซะแล้วยังไม่รู้ชื่อเลย" ผมบ่นพอมองไปที่นาฬิกา​

         "เเย่แล้ว​ สายแล้วนิ"เมื่อเห็นดังนั้นผมจึงรีบวิ่งไปที่คณะดีที่ยังทันอยู่

         "เห้ยนึกว่าไม่ทันซะแล้ว"

         " สวัสดี​ เราชื่อปอนด์นะ​ นายชื่ออะไรหรอ" มีคนหันมาทักผม

          "เราหรอ?? "

         " ใช่"

          "เราสกายนะ"

          "ยินดีที่ได้รู้จักนะสกาย"

          "เช่นกัน" และก็มีผู้หญิงคนหนึ่งมาทักพวกผม

          " นี้เราชื้อพลอยใสนะยินดีที่ได้รู้จัก​ ปอนด์​ สกาย​ ใช่ไหม"เธอถาม

          "ยินดีที่ได้รู้จักนะพลอย" พวกผมพูดพร้อมกัน

           "แหม่​ มาซะประสานเสียงเลย"

          " แล้วปอนด์​กับสกายจะเข้าชมรมอะไรหรอ​ เราจะเข้าชมรมการแสดง" พลอยใส

          "เราว่าเราจะเข้าชมรมฟุตบอลนะเราชอบแตะบอล"ปอนด์ตอบ

          " ส่วนเราจะเข้าชมรมทำอาหารนะ​"ผมตอบ

          "งั้นถ้าเราลงทะเบียนเสร็จ​พวกเราเจอกันที่โรงอาหารนะ"พลอยใสเอ่ย

         " Ok"

    จากนั้นพวกผมทั้งสามคนก็ลงทะเบียนเสร็จและต่างพากันไปสมัครชมรม​ พวกผมเลยไปที่โรงอาหาร

        "นี้​ สกายชอบทำอาหารหรอ"พลอยใสถาม

        "อืม​ ใช่เราชอบทำขนม​ และก็อาหารนะ" ผมตอบ

        "ว้าว​ วันหลังทำมาให้เรากินบ้างนะ" ปอนด์พูด

        "ได้สิ" ผมตอบ

        "ขอบใจนะสกาย​ เอ่อจริงสิวันนี้มีเข้าเชียร์นี้หนา"

      ผมไม่ได้ฟัวที่ปอนด์พูดเลยเพราะผมคิดถึงพี่ที่วิ่งมาชนผมเมื่อเช้าพอคิดแล้วก็อดเขินไม่ได้นั้นจูบแรกของผมเลยน่ะ​

         "สกาย​ นายยิ้มอะไรหรอ"พลอยใส่ถามผมจึงหลุดออกจากความคิด

         "ป่าวนิ" ผมปฏิเสธ​ 

      เราจะได้เจอกันไหมนะ รุ่นพี่