[บทนำ ฟิตเปรี๊ยะดับอนาถ... ]
ยู...เด็กหนุ่มวัย19ปีเป็นคนไม่ค่อยสุงสิงกับใครเขาอยู่กับงานอดิเรกที่เขาชื่นชอบไม่ว่าจะเป็นนิยายอนิเมะหรือ...โดจินเขาอยู่กับมันอย่างไม่สนใจผู้ใด
"อิจฉาพระเอกชะมัด!"ยูหรือเด็กหนุ่มวัย19ปีเขาเป็นคนที่ค่อนข้างรูปร่างหน้าตาดีกล่าวออกมาอย่างไม่ค่อยพอใจแต่มุมปากเผยรอยยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
"นางเอกก็งั้นๆนะแต่เพื่อนนางเอกนี่....อ่าห์! สุดยอดไปเลย"ยูมองดูรูปขาวดำที่เป็นหนังสือการ์ตูนมังงะแล้วกล่าวออกมา
"ถ้าหากว่าข้าได้เป็นพระเอกนะหึหึ..ข้าผู้นี้จะสร้างฮาเร็มทั่วจักวาล! ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"ใบหน้าฉีกยิ้มอย่างโรคจิตของยูได้เผยออกมาและเข้าสู่โหมดจูนิเบี้ยว..
"เห้อ!...แต่จะว่าก็ว่าเถอะนะท่านเทพ ท่านพระเจ้า ท่านพระอะไรๆๆก็ตามแต่....ไม่คิดจะส่งผมไปต่างโลกจริงๆหรอ? ผมภาวนามาตลอดสามปี...หือ..หือ..ท่านจะไม่เห็นใจลูกเสือตัวน้อยเลยหรือไง?...T_T"เป็นดั่งที่ยูร่ำไห้เขาได้แต่ภาวนา....ภาวนา...แครกๆ ยูได้แต่ภาวนามาตลอดสามปีตั้งแต่ที่เขาเริ่มดูอนิเมะตอนอายุ 10 ปี เขาเข้าสู่เส้นทางแห่งโอตาคุเต็มตัวเมื่อตอนอายุ 13 ปี
และได้แต่ภาวนาตอนอายุ13ปีจนถึงตอนนี้อายุ 19 ปีจะ 20 อยู่แล้วเทพหรืออะไรก็ตามไม่เคยเมตตาเขาเลย...
ถ้าเป็นตามนิยายต่างๆมันมีพระเอกที่ภาวนาแค่ 1 - 2 เดือนเองก็ได้ตามคำขอไปแล้วแต่นี่อะไรกันเขาภาวนามาตลอดห้าหกปีแต่ผลที่ได้....
"ไม่ยุติธรรมสุดๆข้าภาวนาต่อพวกท่านมาตลอดแล้วไหงไม่เคยเห็นใจข้าเลยT_T"
"ช่างแม่ง! อ่านโดจินดีกว่ารู้สึกไฟแรงฮิฮิ!"ว่าแล้วชายหนุ่มที่หน้าตาดูดีอยู่มากก็ได้ไปสนองความอยากของตนเอง
...
"วู้ว! สุดๆนี่แหละสาวเอลฟ์...แหล่มมาก!"น้ำลายของยูเกือบหกดวงตาของเขาราวกับว่ากลายเป็นพระจันทร์เสี้ยวเมื่ออ่านโดจินจากเว็บไซต์หนึ่งที่มีขายเป็นเรื่องๆอัพเดททุกวัน
ของเถื่อนก็มี..และยูก็ไม่จัดการกวาดอ่านทุกเรื่องเท่าที่จะทำได้เช่นกันเรียกได้ว่ายูเสพเพื่ออยู่รอดไม่ได้เสพเพื่อความสนุก...
"ดีๆๆๆ! นี่มันดีจริงๆ.... เห้อ!..จะดียังไงก็ตามข้าก็ได้แต่อิจฉาพระเอกนี่แหละ..เห้อ!"ยูกล่าวออกมาอย่างเศร้าๆทั้งที่ไม่ควรมีเรื่องให้เศร้าแม้แต่น้อยเพราะเขามีเงินทองให้ใช้ไม่ขายเนื่องจากบ้านรวยแต่ว่า....เขาไม่เคยมีแฟนหรือได้ออกไปเที่ยวเลยเพราะท่านพ่อท่านแม่ของเขากักขังไว้ไม่ให้ออกไปกลัวยูได้รับอันตราย..
"อยากออกไปหาแฟนสักคนก็ไม่ได้โอ้ชีวิตช่างอาภัพยิ่งนัก....ไอ้รักก็รู้หรอกแต่ต้องห่วงขนาดนี้เลยหรอ.."ยูตัดพ้อกับตัวเองอย่างเศร้าใจไม่ใช่ว่าเขาไม่ได้กล้าหนีออกจากบ้านหรอกนะแต่ว่าเป็นเพราะแม่ของเขาน่ะสิ..
เป็นโรคซึมเศร้าหากว่ายูกล้าขัดใจท่านแม่ของเขาจริงๆล่ะก็เธออาจจะฆ่าตัวตายก็ได้มันจึงทำให้ยูไม่ทำตามใจตัวเอง...(!-_-)
"อะไรไม่เชื่องั้นหรอ? ถึงฉันจะหื่นไปหน่อยก็เถอะอย่ามามองด้วยสายตาแบบนั้นสิฟะ!"ยูพ่นคำออกมาอย่างไม่อายปากของตนเองว่าตนเองหื่นเข้าขั้น
แครกๆ!
เข้าเรื่องๆ
...
"อ่าห์! สุดยอดไปเลย!..ไม่ไหวแล้ว...."ยูที่ตอนนี้ได้ทำเรื่อง 18+ 20+ 25+ กับแม่นางทั้งห้าของเขากับหน้าจอคอมพิวเตอร์ของเขาที่เปิดโดจินเรื่องหนึ่งเอาไว้มันเป็นเรื่องที่ภาพสวยมากและเนื้อเรื่องเข้มข้นจนทำให้ไอ้หนุ่มฟิตเปรี๊ยะอย่างยูทนไม่ไหวและได้ถูกควบคุมจิตใจไป.....
น้ำอมฤตของยูได้่พุ่งทะยานสู่สวรรค์ชั้น7...สติของเขาได้เริ่มเลืองรางมันทำให้ยูนั้นรู้สึกฟินอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนสติที่เลือนรางอยู่นานก่อนที่มันจะดับไปในที่สุด...
ข่าวหน้าหนึ่ง! นาย ยู ทำร้ายตัวเองจนดับอนาถ........
โปรดติดตามความอนาถ...เห้ยความสนุกในตอนต่อไป...