ดวงใจจอมมาร

ใต้มหาสมุทรอันกว้างใหญ่ ณ วังมังกร มีร่างอรชรงดงามนามว่า "อ่าวปิง"นั่งมองลูกน้อยในอ้อมกอดที่หลับไหลในห้วงนิทราแสนหวาน พร้อมกับลูบหัวขับกล่อมให้เจ้าตัวน้อยหลับฝันดี แต่ในใจนั้นกลับคิดถึงชายอันเป็นที่รัก พอคิดถึงคราใดน้ำตาก็พาลไหลออกมาจากตาใส ยามใดหนอ จะได้พบกันอีกสักครา อยากกลับไปบอกรักให้ฟัง อยากใช้เวลาร่วมกันเป็นครอบครัว อยากกลับไปแก้ไขเรื่องราวในอดีตที่ผ่านมา ข้ารักท่าน คิดถึงท่านเหลือเกิน "นาจา" คิดแล้วพลันเจ็บปวดหัวใจ ในค่ำคืนอันเงียบสงบนี้ มีเพียงแต่เสียงสอื้นเบาๆของคนงามคลอไปตลอดทั้งคืน

อีกด้านของฝั่งบนบก

"ไม่ว่าอย่างไร ข้าก็จะต้องไปหาอ่าวปิงให้ได้ ถอยไป!!!!"

"ฝันไปเถอะ เจ้ามารชั่ว!!! ข้าจะไม่มีวันยกลูกของข้าให้จอมมารอย่างเจ้าเด็ดขาด ข้าจะไม่ยอมให้บุตรข้าแปดเปื้อนเพราะเจ้า!!!!! ตายซะเถอะ" ตู้ม!!!! ราชามังกรส่งลูกบอลน้ำที่อัดพลังปรานเข้าไปแปดส่วน ทำให้เกิดระเบิดอย่างรุนแรง

" อึกก!!!!"

นาจายังไม่ทันตั้งรับ ก็โดนลูกบอลน้ำอัดเข้าเต็มที่ แต่หาได้ระแคะระคายผิวหนังไม่

"ฮ่าๆๆๆๆ ข้าน่ะไม่มีวันตายซะหรอกนะเจ้ามังกรเฒ่า จงส่งอ่าวปิงมาให้ข้าซะ ไม่เช่นนั้นข้าจะพังวังมังกรให้สิ้นซาก!!!"

"ถ้าเช่นนั้น เจ้าก็จงหลับไหลไปซะ!!!!!"

พอราชามังการกล่าวจบ ก็ทำการร่ายคาถาผนึกขั้นสูงขึ้น เพื่อนทำการผนึกนาจาไว้มิให้ตื่นขึ้นมาราวีใต้บาดารและสวรรค์อีก "เจ้าจะตื่นขึ้นได้ ก็ต่อเมื่อโลหิตของเลือดเนื้อเชื้อไขของเจ้าหลั่งรินลงใส่เจ้าเท่านั้น!!" เมื่อกล่าวจบร่างของนาจาก็เกิดก้อนผนึกขึ้นปกคลุมและหลับไหลลงไปในที่สุด นับจากนั้นก็ไม่มีผู้ใดเคยพบนาจาอีกเลย........

#ดีจ้าาาาา นี่ไรด์เองน้อ คือเรามาเปิดเรื่องไว้น้าาาา นี่เป็นเรื่องแรกที่แต่ง ก็ขอความเมตตากรุณาจากรีดทุกคนด้วยเน้อออ เม้นบ้าง มาคุยกันบ้างน้าาาาา บอกกล่าวเค้าได้ ไม่โกรธไม่ว่า แต่ขอสุภาพหน่อยน้า เค้าอ่อนไหวง่าย 5555 อัพช้าไม่ว่ากันน๊าอิอิ เพราะตอนนี้เค้างานเยอะมักๆเลยอ่าาา แต่ก็อยากแต่งอ่านะ เป็นกำลังใจให้เค้าด้วยเน้อออ✌️✌️✌️